نقاشی لبخند بر روی بوم غم

«نقاشی لبخند بر روی بوم غم»؛ این تعبیر پرستار نمونه کشور از کار پرستاری است که درد‌ و ناراحتی بیماران را در بیمارستان‌ها رنج و ناراحتی خود دانسته و با تمام توان می‌کوشد تا تسکینی برای دل دردمند آنها باشد. سمیه علی‌نژاد یکی از پرستاران متعهد و متخصص بیمارستان فوق تخصصی شهید مدنی تبریز است که علاوه بر کار پرستاری در فعالیت‌های قرآنی نیز شرکت کرده و پای ثابت جشنواره‌های قرآنی دانشگاهیان و وزارت بهداشت است.

با این بانو قرآنی که در سال ۹۶ پرستار نمونه استانی و در سال ۹۹ به‌عنوان پرستار نمونه کشوری انتخاب شده است هم صحبت شده‌ایم تا در جریان فعالیت‌های پرستاری و قرآنی وی قرار بگیریم.

سمیه علی‌نژاد، با بیان اینکه دارای تحصیلات کارشناسی پرستاری است، گفت: در دوران تحصیل جزو دانش آموزان ممتاز مدرسه بودم و از کلاس پنجم دبستان فعالیت قرآنی خود را آغاز کردم. در کلاس دوم دبیرستان در مسابقات دانش آموزی در رشته مفاهیم رتبه دوم را کسب کرده و سفر مشهد جایزه گرفتم و از طرف معاون رئیس جمهوری لوح تقدیر برایم ارسال شد.

این قاری قرآن با اشاره به اینکه بعد از ورود به دانشگاه نیز همچنان فعالیت‌های قرآنی خود را ادامه داده است، ادامه داد: بعد از ورود به دانشگاه در سال دوم در رشته قرائت قرآن رتبه اول را کسب کردم و از طرف دانشگاه به‌عنوان برگزیده به مسابقات کشوری انتخاب شدم و یکی از اساتید قرآنی که در فعالیت‌هایم خیلی نقش مهمی داشت  خانم ستارنژاد بود که با همدیگر قرائت ترتیل تمرین می‌کردیم.

وی با اشاره به اینکه طی سال‌های اخیر اطلاع رسانی در مورد برگزاری جشنواره‌های قرآنی بهتر شده است افزود: جشنواره‌ها و برنامه‌های قرآنی هر ساله توسط وزارت بهداشت برگزار می‌شود ولی در سال‌های قبل اطلاع رسانی خیلی ضعیف بود به طوری که فقط دو نفر از همکاران در جشنواره‌های قرآنی شرکت می‌کردند ولی اکنون با تعیین رابط قرآنی در هر بیمارستان اطلاع رسانی از طریق رابطین خیلی بیشتر شده و تعداد شرکت کنندگان هرسال زیاد می‌شود و بنده نیز به عنوان رابط قرآنی بیمارستان شهید مدنی زمان برگزاری مسابقات و جشنواره‌های قرآنی را به همکاران اعلام می‌کنم.

علی‌نژاد در مورد سابقه کار خود در مراکز درمانی گفت: در کنکور سراسری رشته پرستاری واحد روزانه دانشگاه علوم پزشکی تبریز قبول شدم و اکنون ۱۲ سال است که به عنوان پرستار مشغول به خدمت هستم. در ابتدا در بخش NICU بیمارستان طالقانی فعالیت کردم و سپس به بیمارستان فوق تخصصی شهید مدنی آمده و در بخش آی سی یو ریه مشغول به کار هستم.

این پرستار بیمارستان شهید مدنی تبریز، در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به سختی‌های کار پرستاری در ایام کرونا گفت: متاسفانه بیماری کرونا به یک باره کادر بهداشت و درمان را دچار چالش کرد، حجم کار در ایام کرونا خیلی بیشتر شده بود مرخصی پرستاران در این ایام قطع شد و شیفت‌های کاری افزایش پیدا کرد، زمان استراحتی در کار نبود همه همکاران با تمام توان با پرستاران بخش کرونا همکاری می‌کردند.

وی اظهار کرد: وقتی به بخش کرونا می‌رفتیم ارتباط خود را با دوستان و آشنایان و خانواده به حداقل رسانده بودم و تقریباً ارتباطی نداشتم تا خدای نکرده اگر ناقل کرونا هم باشم افرا دیگری مبتلا نشوند.

پرستار نمونه کشوری با اشاره به شرایط و سختی کار همسرش افزود: همسرم آتش نشان است. در ایام کرونا شرایط خیلی سختی داشتیم روزهایی بود که شیفت کاری من و همسرم همزمان شده بود نه من می‌توانستم شیفت کاری خود را جابه جا کنم و نه او قادر به حذف شیفت بود، به ناچار دو فرزندم که ۱۰ ساله و پنج ساله بودند در خانه تنها می‌ماندند و این موضوع استرس و فشار مضاعفی را بر هر دوی ما وارد می‌کرد.

علی‌نژاد با بیان اینکه اکنون با انجام واکسیناسیون عمومی تا حدی کرونا فروکش کرده است خاطرنشان کرد: هر چند کرونا تا حدودی کمتر شده ولی شهروندان هنوز هم باید مسائل بهداشتی را رعایت کنند چرا که کرونا همچنان به عنوان یک چالش جامعه را با خود درگیر کرده است. ولی در حال حاضر ترس و واهمه عمومی و همچنین تا حدودی در بیمارستان‌ها تعداد بیماران کرونا کاهش پیدا کرده است.

وی در ادامه صحبت‌های خود پرستار را همچون حضرت زینب کبری تسکین دهنده رنج و ناراحتی بیماران ذکر کرد و گفت: صبوری کردن بر بیماری و دلداری دادن به آنها وجه مشترک پرستاران و کار حضرت زینب است. آن حضرت با تمام ظلم‌هایی که دشمنان در حق ایشان کردند صبور بوده و تمام زنان و کودکان را به صبوری و تحمل درد و رنج اسارت دعوت می‌کردند و پرستاران نیز با مراقبت‌های شبانه روزی از بیماران آنها را به سلامتی دعوت می کنند.

علی‌نژاد افزود: تعبیر من از کار پرستاری کشیدن لبخند بر روی بوم غم است. پرستار می‌کوشد در اوج غم و ناراحتی بیمار همیشه لبخند زده و بیماران را به لبخند زدن و شادی دعوت کند.

این بانوی پرستار در پایان صحبت‌های خود ما را مهمان یکی از خاطرات فراموش نشدنی خود کرد و گفت: در همین ایام کرونا یک پسر جوان ۱۹ ساله به کرونا مبتلا شده و برون ده قلب او به پنج درصد رسیده بود، کادر پزشکی و پرستاری و اعضای خانواده‌اش از او قطع امید کرده بودند. عکس‌ها و فیلم‌های او را نگاه کرده و به شدت گریه می‌کردند، واقعا امیدی به بهبودی او نبود فردی که برون ده قلب او به پنج درصد برسد بتواند مجدد احیا شود. این پسر جوان با دستگاه تنفسی نفس می‌کشید واقعاً شرایط خیلی سختی داشت ولی معجزه الهی رخ داد و با تلاش شبانه روزی و مراقبت‌های مداوم کادر پرستاری و پزشکی، برون ده قلبی بیمار از ۵ درصد به ۵۵ درصد رسید تقریباً مثل یک انسان سالم. علی‌رغم تمام ناامیدی‌ها پسر ۱۹ ساله روی پای خود مرخص شد و دل خانواده‌اش و تمام پرستاران شاد شد.