کفویت؛ رمز موفقیت و تداوم ازدواج است

زینب ایزدیان، عضو هیئت علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه پیام نور فولادشهر در گفت‌و‌گو با ایکنا از اصفهان با بیان اینکه ازدواج به‌منظورتکامل انسان وضع شده است، اظهار کرد: زمانی که فرد به مرحله‌ای از رشد و بلوغ جسمی و فکری رسیده و خود به تنهایی قادر به پاسخگویی به نیازهای عاطفی‌اش نباشد، بحث ازدواج پیش می‌آید.
وی افزود: زمانی که فرد به مرحله‌ای از پختگی می‌رسد که دیگر خودخواهی‌های دوران کودکی و نوجوانی را ندارد و حاضر است نسبت به فردی دیگر، ایثار و گذشت کرده و آنچه را اعم از امکانات مادی دارد و آنچه که خداوند از مهر و عشق و محبت در وجودش نهاده است، با دیگری تقسیم کند، زمان مناسبی برای ازدواج به حساب می‌آید. 

وی ادامه داد: یک ازدواج خوش فرجام، نیازمند بلوغ، ایثار و از خودگذشتگی است و فرد حتما باید به این مرحله برسد تا ازدواجی موفق داشته باشد.
ایزدیان خاطر نشان کرد: یک مرد ممکن است صرفا به منظور ارضای نیازهای غریزی‌اش و یک زن نیز بر اثر چشمداشت‌های مادی اقدام به ازدواج کنند. اگر ازدواج صرفا به این دلایل صورت گیرد، ازدواج موفقی نخواهد بود؛ اما اگر مرد یا زن در کنار نیازهای غریزی و خدادادی که در وجودشان قرار داده شده است، به دنبال تکامل بوده و از خودگذشتگی کافی از خود نشان دهند، می‌توانند به ازدواجی موفق امیدوار باشند؛ در غیر این صورت اگر ازدواج صرفا به دلیل مسائل مادی، چشم و هم چشمی‌ها و موقعیت خانوادگی یا ثروت و یا زیبایی طرف مقابل صورت گیرد، دوام نخواهد داشت و نمی‌تواند زمینه‌ساز یک زندگی آسمانی و رو به رشد باشد.
وی بیان کرد: زنان در سن حدود 20 سالگی ممکن است بر اثر شور و حال جوانی اقدام به ازدواج کنند، بعد از این سن امکان دارد به دلیل فشارهای اطرافیان مبنی بر بالا رفتن سن یا احساس تنهایی و در مورد گروهی از زنان، فشارهای مادی و تأمین نشدن نیازهای مادی حال و آینده آنان از سوی خانواده، آنها را به فکر ازدواج وادارد و چه بسا در مرحله‌ای، فشارها آنقدر زیاد شود که افراد تصمیم به ازدواج‌های غیر منطقی بگیرند.

ایزدیان ادامه داد: زنان ممکن است در یک مقطع سنی دست به دوستی زده و این دوستی به عشقی نافرجام و ارتباطی ناموفق تبدیل شود و یا بر اثر فشارها، مردی را انتخاب کنند که تفاوت سنی زیادی با او داشته، ولی به لحاظ مادی تأمین باشند و در عین حال دچار شکست عاطفی شوند.

ازدواج نباید برمبنای نگاه ایده آلیستی باشد

این استاد دانشگاه تصریح کرد: زمانی که یک زن در موقعیت ازدواج قرار می‌گیرد، نه باید آنقدرایده‌آل‌نگر باشد و نه خود را تحت فشار قرار دهد، یعنی باید در حالت بیم و امید تصمیم‌گیری کرده و همواره به خدا توکل کند و از طرف دیگر، زیاد ایده‌آلیستی فکر نکند که حتما باید با فردی در یک موقعیت عالی به لحاظ سنی، شغلی و تحصیلی ازدواج کند و نیز آنقدر توکل خود را از دست نداده باشد یا اعتماد به نفسش پایین بیاید که حاضر باشد با هر شرایطی تن به ازدواج دهد.
وی ادامه داد: زمانی که برخی از شرایط فراهم بوده و طرف مقابل، فردی مؤمن و هم کفو است و به لحاظ عاطفی می‌توانند یکدیگر را پوشش دهند، موقعیت مناسبی برای تصمیم‌گیری به حساب می‌آید. انتخاب باید در فضایی منطقی و عقلانی صورت گرفته و حالت میانه‌روی در آن حفظ شود، چون ممکن است هیچ موقعیت ایده‌آلی که مدنظر افراد می‌باشد، پیش نیاید و اگر ایمان و کفویت را ملاک قرار دهند، می‌توانند تصمیم صحیح اتخاذ کنند.
ایزدیان اظهار کرد: کفویت ایمانی برای کسانی که دغدغه‌های دینی و مذهبی دارد، تقید به واجبات و پذیرش آموزه‌ها و مسائل دینی است، نه اینکه افراد در رابطه با این‌گونه مسائل خیلی ایده‌آل‌نگر باشند، مثلا اگر بانویی حوزوی و حافظ قرآن است، انتظار نداشته باشد که همسرش نیز واجد چنین خصوصیاتی باشد؛ در واقع همین که طرف مقابل در عرف جامعه به عنوان فردی مؤمن شناخته شود، کافی است.
وی با بیان اینکه کفویت اقتصادی و فرهنگی خانواده‌ها نیز مهم است، گفت: اگر افراد اختلاف زیادی به لحاظ اقتصادی و فرهنگی با یکدیگر داشته باشند، ممکن است در روند زندگی دچار تنش‌هایی شوند، البته این نوع اختلافات به مدیریت افراد بستگی دارد، ولی در حالت عادی ممکن است از طریق خانواده‌هایشان دچار تنش شوند؛ بنابراین بهتر است ازدواج در فضای ایمانی، فرهنگی و اقتصادی تقریبا هم سطح و هم رده صورت گیرد و کفویت در جمیع شرایط لحاظ شود. ممکن است مرد و زنی که بسیار با ایمان باشند، بسیاری از مسائل و اختلافات را نادیده بگیرند، ولی عموم افراد این‌گونه نیستند و تجارب و پرونده‌های حوزه طلاق حاکی از آن است که اختلافات به تدریج خود را در زندگی افراد نشان می‌دهد.