حزن و اندوه؛ پيامد هميشگی دلبستگی به دنيا
گروه اجتماعی: مدرس معارف دانشگاه بيرجند با بيان اينكه حزن و اندوه پيامد دلبستگی به دنيا است، گفت: امام صادق(ع) می‌فرمايند: دنيا را همانند پلی بر نهری بدانيد كه از آن می‌گذريد و آن را ترك می‌كنيد و تا پايان روزگار ديگر به آن بر نمی‌گرديد.
هادی خسروی، يك مدرس معارف در دانشگاه بيرجند در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه خراسان جنوبی، با بيان اينكه دل بستن به دنيای ناپايدار، به شدت انسان را بالا و پايين می‌برد و آرامش زندگی را بر هم می‌زند، گفت: گاهی به خاطر نگرانی از فردايی نامعلوم، انسان را دچار اضطراب می‌كند و گاهی به خاطر گرفتاری وارد شده انسان را اندوهگين می‌سازد.
وی با اشاره به سخن پيامبر(ص) اظهار كرد: پيامبر(ص) می‌فرمايند: من سه چيز را برای كسی كه به دنيا دل بسته است تضمين می‌كنم؛ فقری كه بی‌نيازی برای آن نيست، گرفتاری كه آسودگی برای آن نيست و حزن و اندوهی كه پايان ندارد.
اين مدرس معارف دانشگاه بيرجند با بيان اينكه انسان مسافر دنيا است، افزود: سفر وسيله است نه هدف و زمان آن كوتاه است نه دائمی، از اين‌رو با اينكه سفر ناملايماتی دارد اما برای رسيدن به مقصد و به جهت موقتی بودن آن تحمل می‌شود، اگر انسان دنيا را يك سفر و خود را مسافر بداند سختی‌های آن، او را بی‌تاب و رنجور نمی‌سازد.
خسروی با اشاره به اينكه درد و رنج و تحمل‌ناپذيری سختی‌ها، مخصوص دل انسان است نه بدن ما، ابراز كرد: دل را بايد در گروی چيزی قرار داد كه پايدار و پرفايده باشد. دنيا ناپايدار و پرزيان است؛ بنابراين شايسته دلبستگی نيست، دلی كه در گروی آخرت و نعمت‌های آن باشد سختی‌های دنيا را هيچ می‌بيند و اين گونه است كه در عين مشكلات آسوده زندگی می‌كند.
وی ادامه داد: امام علی(ع) در اين باره می‌فرمايند: دل‌هايتان را از اين دنيا خارج كنيد قبل از اينكه بدن‌هايتان از خارج شود پس در دنيا آزمايش می‌شويد و برای غير آن آفريده شده‌ايد.
اين مدرس معارف دانشگاه بيرجند با بيان اينكه انسان مهمان دنيا است، يادآور شد: پيامبر اكرم(ص) در اين باره می‌فرمايند: همانا مردم در دنيا مهمانند و آنچه در دستشان است امانت است و همانا مهمان كوچ‌كننده است و امانت بازگردانده می‌شود.
وی با اشاره به سخن پيامبر(ص) اظهار كرد: پيامبر(ص) می‌فرمايند: من سه چيز را برای كسی كه به دنيا دل بسته است تضمين می‌كنم؛ فقری كه بی‌نيازی برای آن نيست، گرفتاری كه آسودگی برای آن نيست و حزن و اندوهی كه پايان ندارد.
اين مدرس معارف دانشگاه بيرجند با بيان اينكه انسان مسافر دنيا است، افزود: سفر وسيله است نه هدف و زمان آن كوتاه است نه دائمی، از اين‌رو با اينكه سفر ناملايماتی دارد اما برای رسيدن به مقصد و به جهت موقتی بودن آن تحمل می‌شود، اگر انسان دنيا را يك سفر و خود را مسافر بداند سختی‌های آن، او را بی‌تاب و رنجور نمی‌سازد.
خسروی با اشاره به اينكه درد و رنج و تحمل‌ناپذيری سختی‌ها، مخصوص دل انسان است نه بدن ما، ابراز كرد: دل را بايد در گروی چيزی قرار داد كه پايدار و پرفايده باشد. دنيا ناپايدار و پرزيان است؛ بنابراين شايسته دلبستگی نيست، دلی كه در گروی آخرت و نعمت‌های آن باشد سختی‌های دنيا را هيچ می‌بيند و اين گونه است كه در عين مشكلات آسوده زندگی می‌كند.
وی ادامه داد: امام علی(ع) در اين باره می‌فرمايند: دل‌هايتان را از اين دنيا خارج كنيد قبل از اينكه بدن‌هايتان از خارج شود پس در دنيا آزمايش می‌شويد و برای غير آن آفريده شده‌ايد.
اين مدرس معارف دانشگاه بيرجند با بيان اينكه انسان مهمان دنيا است، يادآور شد: پيامبر اكرم(ص) در اين باره می‌فرمايند: همانا مردم در دنيا مهمانند و آنچه در دستشان است امانت است و همانا مهمان كوچ‌كننده است و امانت بازگردانده می‌شود.
