به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خراسان جنوبی، دربارهاش زیاد شنیدهایم و سخنان شیرینش تبدیل به ضربالمثلهای ما شده است، از کودکان دبستانی تا پیران مسن این سرزمین اشعار او را حفظ هستند و در وقت خود برای نصیحت جوانترها از آن استفاده میکنند، سعدی شاعری است که بیانش زیباییهای اخلاق را به همه معرفی میکند.
شیح اجل مصلحالدین سعدی، به یقین دِین بزرگی بر گردن ادب این سرزمین و دوستداران زبان و ادبیات فارسی دارد و از هند و تاجیکستان و افغانستان و حتی در بسیاری از کشورهای اروپایی با اشعار او آشنا هستند.
این شاعر گرانمایه که از علوم قرآنی و دینی بینصیب نبوده است تلاش کرده در قالب جذاب نظم و نثر، تعالیم اخلاقی دین را به مردم عصر خویش عرضه کند و آنان را با حقایق ادب اسلامی آشنا کند.
وی در هر باب از اخلاق نکتهای دارد که چون با زبان شعر گفته شده، شنیدنش برای مردم هر عصری در هر سنی دلنشین است. سعدی در بسیاری از بابهای اخلاقی نکات ظریفی دارد که حکایتگونه از اثرات رعایت آن در زندگی مردم میگوید.
اشعار و حکایات سعدی از آداب سخن و فواید خاموشی تا ضرورت قناعت در زندگی، رضایت به تقدیری که پروردگار برای ما رقم زده، واجب بودن احترام به مادر در حکایتی که از دلگیری جوانی برومند که به مادر بیاحترامی میکند، سخن دارد.
شیخ اجل از سیاست نیز سخن گفته و باب اول کتاب گلستان خویش را به سیرت پادشاهان و حاکمان اختصاص داده است که برای اهل سیاست امروز نیز میتواند بسیار درسآموز باشد.
البته گفتههای این شاعر خوش بیان فقط در حکایات اخلاقی خلاصه نمیشود، بلکه او در وصف عشق نیز سخنها گفته است و غزلهای بیشماری از او نقل شده است و یکی از بابهای گلستان او نیز در عشق و جوانی است.
مهم این نیست که شیخ اجل سعدی در چه سالی متولد شده و در چه سالی فوت کرده است، بلکه آنچه حائز اهمیت است این است که نگذاریم دستاوردهای ادبی بزرگان این سرزمین در پیچ و خم روزمرگیهای گم شود.
مهم این است، در حال حاضر چه تعداد از کودکان ما علاوه بر اشعاری که در کتابهای درسی آنان از سعدی بیان شده با اشعار او آشنایی دارند و چه میشود که نسل امروز و جوانان مانند موی سپیدان اهل خواندن گلستان و بوستان نیستند.
در پایان اشعاری دعاگونه از سعدی را که نشان ارادت او به خاندان اهل بیت(س) است را میآوریم تا شاید استجابتی در پس آن باشد.
خدایا به حق بنی فاطمه که بر قولم ایمان کنم فاطمه
اگر دعوتم رد کنی ور قبول من و دست و دامان آل رسول