قرائت مرسوم حفص از عاصم با واسطه به پیامبر(ص) می‌رسد
رئیس مرکز ملی ترجمه قرآن کریم گفت: عاصم که مربوط به نیمه نخست قرن دوم هجری و در سال‌های بین ۱۲۷ و ۱۲۹ هجری وفات یافته است، لذا نمی‌توان قرائت مرسوم حفص از عاصم را بدون واسطه به پیامبر اعظم(ص) نسبت داد.
به گزارش خبرنگار ایکنا، کریم دولتی، رئیس مرکز ملی ترجمه شامگاه ۱۳ فروردین در دومین نشست تخصصی بخش حوزوی سی و یکمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم که به صورت برخط با موضوع «تحلیل معنایی و ساختاری قرائات منسوب به امیرالمؤمنین (ع)» برگزار شد، اظهار کرد: جای دارد در ابتدای سخن ایام سوگواری شهادت جانسوز مولی الموحدین امام علی (ع) را تسلیت عرض کنم، موضوع این نشست، بحثی بسیار پر دامنه در دانش قرائت قرآن است، امیدواریم بتوانیم با بازشناسی قرائات امیرالمؤمنین امام علی (ع) چراغ راهی را برای تحقیقات در حوزه قرائت قرآن کریم ترسیم کنیم.
این استاد دانشگاه به تاریخچه قرائت قرآن کریم اشاره و با بیان اینکه هر کدام از قرائات قرآن یک سررشته‌ای به وجود نازنین پیامبراکرم (ص) دارد، افزود: باید به این نکته توجه داشته باشیم که عاصم مربوط به نیمه نخست قرن دوم هجری و در سال‌های بین ۱۲۷ و ۱۲۹ هجری وفات یافته است و نمی‌توان قرائت مرسوم حفص از عاصم را بدون واسطه به پیامبراعظم (ص) نسبت داد.
حافظ کل قرآن کریم با اشاره به ویژگی‌های شخصیتی عاصم و با بیان اینکه سلسله قرائت او به پیامبر (ص) از طریق شخصیت امیرالمؤمنین (ع) راه می‌یابد، گفت: یکی از اساتید بارز عاصم، ابوعبدالرحمن سلوی است که او از شاگردان امیرالمؤمنین امام علی (ع) بودند و اینکه گفته می‌شود قرائت عاصم به امیرالمومنین (ع) بر می‌گردد، به این سلسله سند مربوط می‌شود.
وی به قرائات منسوب به امیرالمؤمنین امام علی (ع) اشاره کرد و افزود: قرائتی که مبتنی بر سلسله سند نقل می‌شود را می‌توان به عنوان روایت یاد کرد. این که گفته می‌شود قرائات منسوب به امیرالمؤمنین امام علی (ع)، یعنی قرائاتی که حضرت مطرح و برخی را به شکل جسته و گریخته نقل کرده‌اند.
رئیس مرکز ملی ترجمه قرآن کریم، به نقل ابوعبدالرحمن سلمی از قرائات امیرالمؤمنین (ع) اشاره و با تبیین روایاتی از حضرت در کتب حدیثی، اظهار کرد: یکی از منابع اصلی و مهمی که بسیاری از نقل قرائت از امیرالمؤمنین (ع) از آن کتاب به ما رسیده، کتابی تحت عنوان «مختصر فی شواذ القرآن» است. آن چیزی که امروز به قرائات هفتگانه و 14 روایت می‌شناسیم، اصل قرائات مطرح شده، گاهی خطی در سیر تاریخی قرائات و در تلاقی و تماس‌هایی با این قرائات مطرح می‌شد که از آن به قرائات شاذ یاد می‌شود.
وی با بیان اینکه قرائت امیرالمؤمنین (ع) هیچ گاه از قرائت پیامبر اکرم (ص) و اولاد طاهرینش جدا نیست، افزود: اینکه در کتاب‌ها گفته می‌شود قرائت امیرالمؤمنین (ع) یا امام صادق (ع) و دیگر اهل بیت (ع)، به این دلیل است که ما بتوانیم نکته تمایز آن را کشف کنیم.
دولتی ضمن تبیین تفاوت میان قرائت‌ها، قرائت مدرج را مورد توجه قرار داد و ابراز کرد: قرائات را می‌توان در ۹ دسته تقسیم‌بندی کرد، نخست قرائاتی که اختلاف آن‌ها به حرکت و اعراب و علامت بدون تاثیر بر معنا بر می‌گردد. دومین دسته را می‌توان در اختلاف در قرائاتی که به حرکت و اعراب و علامت با تاثیر بر معنا بر است، دانست، به طوری که اختلاف در حروف بدون تغییر در ظاهر کلمه از دیگر دسته‌بندی‌هایی است که می‌توان برای آن مواردی را نام برد.
دولتی با بیان اینکه اختلاف در حروف بدون تغییر شکل را می‌توان به دو صورت بدون تغییر معنا و با تغییر معنا تشریح کرد، افزود: دسته پنجم از قرائات، دسته‌ای است که ظاهر حرف عوض می‌شود، ولی معنا هیچ تغییری نمی‌بیند.
وی دسته ششم را اختلاف در حرف در عین تغییر در شکل و معنا توصیف و دسته هفتم و هشتم را اختلاف در حرف و کلمه در تغییرات برشمرد و گفت: در دسته نهم حرف و معنا تغییر یافته، ولی ظاهر ثابت می‌ماند.
انتهای پیام
