حافظ نابینای لبنانی: آرزو دارم پیام انسانی و اخلاقی قرآن را منتشر کنم

به گزارش ایکنا از لبنان، سوم دسامبر برابر با ۱۲ آذر روز جهانی افراد دارای معلولیت است. این روز یک مناسبت بین‌المللی است که از سال ۱۹۹۲ توسط سازمان ملل متحد نامگذاری شده است. هدف از برگزاری این روز آگاهی‌بخشی درباره مسائل مربوط به معلولیت و جلب حمایت عمومی از کرامت، حقوق و رفاه افراد دارای معلولیت است. همچنین این مناسبت به دنبال افزایش آگاهی از دستاوردهای حاصل از فعالیت افراد دارای معلولیت در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، ورزشی و فرهنگی است. این روز در ابتدا تا سال ۲۰۰۷ روز بین‌المللی افراد معلول نامیده می‌شد. هر سال این روز بر روی یک موضوع متفاوت تمرکز می‌کند. شعار امسال این روز «متحد در عمل برای رسیدن به توسعه پایدار، با کمک و برای افراد دارای معلولیت» است.

در دین اسلام توجه خاصی به موضوع معلولیت شده است. در اسلام، علت معلولیت ناشی از اعمال نادرست فرد معلول یا والدین آنها نیست. بلکه از نظر اسلام، معلولیت آزمایشی از جانب خداوند است. قرآن به مردم توصیه می‌کند که با افراد کم‌توان ذهنی با مهربانی رفتار کنند و از افراد معلول حمایت کنند. در سیره حضرت  محمد(ص) آمده است که ایشان با افراد معلول با احترام رفتار می‌کرد.

در سال‌های اخیر به لطف وجود شبکه‌های مجازی فرهنگ عمومی و نوع نگاه جوامع به افراد معلول تا حد زیادی بهبود یافته و  مردم با توانایی‌های اینگونه افراد بیشتر آشنا شده‌اند. یکی از این معلولان توانمند «فاطمه حسین یونس» یک بانوی نابینای لبنانی حافظ کل قرآن کریم است که خبرنگار ایکنا در لبنان با وی گفت‌وگو کرده است.

مسیر قرآنی، از کودکی تا استادی 

فاطمه در معرفی خود گفت: من اهل جنوب لبنان هستم و 25 سال سن دارم؛ در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه لبنان درس می‌خوانم؛ رشته دانشگاهی من ادبیات عرب است و اکنون در مقطع ارشد مشغول به تحصیل هستم.

وی افزود: از کودکی در مدرسه و در مراسم و جشن‌های مختلف قرآن می‌خواندم. سپس به مؤسسه امام هادی(ع) که مخصوص ناشنوایان و نابینایان و افراد دارای اختلالات زبانی و ارتباطی است رفتم و در آنجا در باشگاه قرآنی وابسته به بنیاد ثبت نام کردم و استعدادم در صوت و تلاوت شکوفا شد و شروع به یادگیری نغمات و علم لحن و قرائت کردم و بدین ترتیب ورودم به عالم قرآن کریم آغاز شد.

وی افزود: طرح حفظ کل قرآن کریم را از پانزده سالگی شروع کردم؛ زمانی که یک استاد جدید که شیخی نابینا و حافظ قرآن کریم بود، وارد مؤسسه شد. در آن زمان دنبال روش یا استادی بودم که مرا راهنمایی کند که چگونه برای حفظ قرآن برنامه‌ریزی کنم و خداوند متعال این کار را بر من آسان کرد.

وی ادامه داد: 3 سال و نیم طول کشید تا کل قرآن را حفظ کنم و در سن هجده و نیم سالگی حفظ را به پایان رساندم و به لطف خداوند تبارک و تعالی در حال حاضر به تدریس حفظ و قرائت قرآن می‌پردازم. فعالیت‌های من در زمینه تدریس و شرکت در مسابقات داخلی و بین‌المللی حفظ و قرائت قرآن و شرکت در شب‌ها و محافل قرآنی در مناسبت‌های مختلف است.

فاطمه یونس در پاسخ به سؤالی درباره اساتید خود در مسیر حفظ قرآن و آموزش احکام قرائت گفت: اساتید زیادی داشتم؛ اولین کسی که صوت و استعداد من را در قرائت کشف کرد استاد حاج عادل خلیل بود و من قرآن را با کمک شیخ حسن دهینی که فردی نابینا است و پیش‌تر درباره او صحبت کردم حفظ نمودم. 

نشر پیام انسانی و اخلاقی قرآن کریم

فاطمه یونس در پاسخ به سؤالی در مورد آرزوی خود گفت: هر انسانی آرزوهایی دارد و من همیشه امیدوارم و از خداوند می‌خواهم که در نشر پیام انسانی و اخلاقی قرآن کریم در میان مردم به من توفیق دهد. همچنین از خداوند منان می‌خواهم حضرت ولی عصر(عج) را ببینم؛ همیشه از خداوند می‌خواهم که عمرم را طولانی کند تا ظهور مبارک  آن حضرت را ببینم حتی اگر لیاقت آن را نداشته باشم. اما رحمت خداوند فراگیر است. آرزو دارم که پایان‌نامه کارشناسی ارشدم را به پایان برسانم و دانش خود را در علوم قرآنی و تفسیر گسترش دهم. 

چالش‌های پیش روی زنان نابینای حافظ قرآن

 فاطمه یونس درباره چالش‌هایی که در این مسیر با آن روبرو بوده است گفت: من با چالش‌های زیادی روبرو بودم و هنوز هم با این مشکلات مواجه هستم. در ابتدای حفظ قرآن از کمبود ابزارهایی که بتواند در حفظ به من کمک کند رنج می‌بردم زیرا همانطور که می‌دانید حافظان نابینا به وسایل صوتی نیاز دارند که به آنها کمک کند و به قرآن‌های به خط بریل نیاز دارند. من این وسایل را نداشتم اما به لطف خدا فراهم شد. علاوه بر قرآن‌های بریل از طریق وسایل صوتی حفظ می‌کردم. اکنون چالش‌هایی که من با آن مواجه هستم در سطح تحصیلات دانشگاهی و در مورد مطالعه کتاب‌هاست؛ ما کمبود کتاب به خط بریل داریم، همانطور که می‌دانید این کتاب‌ها برای نابینایان بسیار مهم است و اکنون متأسفانه به حد کافی نداریم. این مشکلات در اکثر کشورها و نه تنها در لبنان برای  نابینایان وجود دارد؛ البته این چالش‌ها ما را به لطف خدا قوی‌تر می‌کند.

فاطمه یونس در پایان سخنان خود گفت: ما نهاد دولتی ویژه نابینایان و معلولان نداریم که به امور آنها رسیدگی کند. نهادهایی مانند دانشگاه کاری را که می‌توانند انجام می‌دهند زیرا امکانات موجود کم است. مؤسسات خیریه  برای دانش‌آموزانی که درس می‌خوانند کتاب درسی تهیه می‌کنند. اما در دانشگاه این دانشجویان هستند که خودشان لوازم تحصیلی را تهیه می‌کنند و مؤسسات خیریه به نوبه خود تا حدودی به آنها کمک می‌کنند. اما این موضوع به  دولت و فقدان نهادهای دولتی که به طور خاص به این مسائل بپردازند برمی‌گردد.

گفت‌وگو: ریما فارس

ترجمه: محسن حدادی