به ایکنا، به ایکنای گرامیم!

همزمان با سالروز تأسیس خبرگزاری بین‌المللی قرآنی(ایکنا) در 20 آبان سال 1382، سیدمجتبی مجاهدیان، سردبیر ماهنامه معارف، قرآن‌پژوه و شاگرد علامه کمالی دزفولی، یادداشتی با نام «به ایکنا، به ایکنای گرامیم!» در اختیار این خبرگزاری قرار داده است که در ادامه می‌خوانید: 

به مناسبت ۲۰ آبان، زادروز خبرگزاری محترم قرآن، تقدیم می‌شود:

1. اول وقتِ هر روز کاری، همین که دستگاهم را روشن می‌کنم، در بین نام و نماد خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های تخصصیِ خبری و تحلیلی و علمی ـ پژوهشی در نوار بالای صفحه، ناخودآگاه ابتدا بر روی آیکون «ایکنا» کلیک می‌کنم و سپس... . بیش از ده سال است که بر این برنامه روزانه‌ام. فکر می‌کنم علاوه بر آن که بخشی از این الویت‌بندیِ بنده در مطالعه فضای مجازی بر اثر علاقه‌مندی و رشته مطالعاتی‌ام باشد، اما مطمئنم سهم قابل توجهی از آن متأثر از کار حرفه‌ای خبرگزاری ایکنا است.

بی‌مبالغه، به عنوان یک عضو کوچک از خانواده بزرگ رسانه‌ای کشور عرض می‌کنم: اگر از بنده کمترین، نام حرفه‌ای‌ترین خبرگزاری تخصصی ایران را بپرسند، بی‌درنگ خواهم گفت: «خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)»؛ می‌گویم و می‌آیمش از عهده برون. البته در کنار ایکنای جوان و جویای نام و نشان، نمی‌توان از خبرگزاری نوجوان و خوش‌آتیه «ایبنا» (بنگاه خبری تخصصی کتاب) نام نبرد که هر روز بهتر از دیروز می‌بالد. این نتیجه اجمالی دو دهه مواجهه و مراوده بنده با ایکنا، تنها خبرگزاری تخصصی قرآن با 30 شعبه فعال در ایران و به ۲۱ زبان زنده جهان است؛ که افتخار دارد در چند ده گروه و زیرگروه خبری و تحلیلی و علمی به اطلاع‌رسانی روزآمد و جامع از فعالیت‌های قرآنی، تولید و ثبت و انعکاس مطالب و محتوای قرآنی، تبلیغ و ترویج رویکردهای همه‌جانبه به قرآن در شئون و موضوعات مختلف، کمک به ارتقای سطح آگاهی‌های دینی ـ قرآنی در اقشار و اصناف و جریان‌های فکری و فرهنگی ایران و جهان مشغول است.

2. جز این انتظار نیست که «سرعت»، «دقت» و «صحت» به عنوان اصول موضوعه یک رسانه ایده‌آل، در کار و بار ایکنا به روشنی به چشم آید. تازه اعتقادم بر این است که مقبولِ طبعِ مردمِ صاحب نظر شدنِ ایکنا، مرهون چند منبع و مبنای دیگر نیز هست؛ که از آن میان تنها به دو مورد اشاره می‌کنم: یک. معتقدم از بخت‌یاری‌های ایکنا همین نیروهای متعهد و متخصص و مسئولیت‌پذیر و خوش‌فکر اوست؛ یعنی سرمایه و دارایی واقعی یک رسانه جریان‌سازِ معتبر و برتر. بی‌مداهنه بنده کمترین، خانواده شریف ایکنا را یکی از مصادیق «حاملان قرآن» و «اشراف امت محمد(ص)» در کلام نورانی رسولِ‌اللَّهِ (ص): «أَشْرَافُ أُمَّتِي حَمَلَةُ اَلْقُرْآنِ و... .» (من لا يحضره الفقيه، ج ۴، ص ۳۹۹) می‌دانم. دو. معتقدم یکی از رازهای موفقیت ایکنا سعه صدر او و دوری‌اش از تنگ نظری‌هایِ معمول و مبتلابه رسانه‌هاست. به گواهی دو دهه حیات مستمر و پویا، ایکنا نشان داده از معدود رسانه‌هایی است که نخبگان و مخاطبان خود را از روزنه تنگ سلایق شخصی و سیاسی گزینش نمی‌کند؛ بلکه متأثر از نگاه وحدت‌آفرین قرآن، نه به دوقطب‌سازی‌های کاذب و غیراخلاقی در سطح اجتماع و نیز جامعه قرآنی دامن می‌زند و نه بدان وقعی می‌نهد.

این رویکرد مبنایی، سبب‌ساز به گردش درآمدن آرا و اندیشه‌های مختلف و متنوع اهالی قرآن در فضای علمی و پژوهشی ما شده و رونق بیش از پیش دینیِ جامعه نخبگانی را رقم زده و می‌زند. تا باد چنین بادا!

3. به حکم آنکه آرزو بر جوانان عیب نیست، در این مجال می‌خواهم از آرزویِ چند ساله و در دل نهفته خود درباره ایکنا رونمایی کنم: این که به حقِ ثقلین، به این زودی شاهد افتتاح صفحه یا حداقل زیر گروه اختصاصی‌ای برای عدیل قرآن یعنی «سنّت» (ثقل کبیر) در خبرگزاری ایکنا باشیم؛ که امیدوارم با رونق و تکامل آن ان‌شاءالله روزی شاهد تأسیس خبرگزاری‌ای مستقل به این نام شویم. شأن و مرتبه بلند سنت و جایگاه بنیادی و بی‌بدیل آن در اسلام، می‌طلبد که این اتفاق بیفتد. پیشنهاد عنوان آن به «سنّت» هم از این باب است که دایره معنایی وسیع و متنوعی دارد و البته می‌تواند به نوعی ایهام هم داشته باشد. متبادر از سنّت در نزد فریقین همان معنی مشهور آن یعنی گفتار(حدیث) و کردار(سیره) و تقریرِ معصوم(ع) است. البته نزد پیروان مکتب خلفا نیز سنّت نام و نشان بسیار محترمی است، چنانکه مفتخرند با آن، نامیده شوند. البته سنّت در نزد امامیه معنای دقیقی دارد و الزاما همان حديث نیست، بلکه صادره ناب و بی‌واسطه از معصوم(ع) است؛ اما حديث، گزارش از سنّت است و چون واسطه در نقل دارد، حجتش وابسته به وثوق روات است. والامر الیکم.

این مختصر به پاس مجموعه زیبایی‌ها و فرزانگی‌های ایکنا به نگارش درآمد؛ تا چه قبول افتد و چه در نظر آید:

اقبال و دولت و شرفش مستدام بادِ!

با احترام، سیدمجتبی مجاهدیان

۱۹/آبان/۱۴۰۲

* عنوان یادداشت، از سطر مشهور زنده‌یاد استاد سعید نفیسی (به ایرانم، به ایران گرامیم، به ایران جاودانیم) اقتباس شده است.