سینما و غفلت از ایمان و اخلاق

آنچه طی روزهای اخیر با عنوان اعتراض زنان سینماگر به آزار جنسی زنان در سینما به صورت یکی از مسائل فرهنگی در فضاهای رسانه‌ای و فرهنگی و اجتماعی مطرح شده، بیش از آنکه به صورت مسئله قابل بررسی و یافتن پاسخ مناسب برای حل باشد، نیازمند آسیب‌شناسی این مسئله به عنوان یک معلول و عارضه است. انتقاد و اعتراض به واقعه تلخ و سیاه آزار جنسی زنان و حتی مردان در سینما که در عرصه سینما و فرهنگ و هنر تازگی ندارد و مواردی از آن در سایر حوزه‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و... رخ داده و می‌دهد، محصول غلط‌ها و غفلت‌ها و ناتوانی‌ها و ناکارآمدی‌های مدیران پیشین فرهنگ و  هنر و سینما و در رأس آنها وزارت ارشاد و سردمداران کنونی سینما به ویژه حاکمان خانه‌ای سیاسی و تجاری موسوم به سینماست.

کارناشناسی و نبود شناخت از فضا و مناسبات فرهنگ و هنر و سینما و همچنین اهالی هنر و سینما و غیبت قانون و ساز و کارهای تخصصی لازم برای ورود و فعالیت افراد مختلف در سینما و هنر از سوی متولیان سینما که به جای فرهنگ از میان سیاسیون و وابسته‌ها انتخاب شده و می‌شوند، از عوامل اصلی بلبشو و نابسامانی اوضاع فرهنگ و هنر و سینمای کشور و هرج و مرج جاری در آن است. از این مهمتر اداره فعالیت‌های سینمایی توسط کسانی است که خانه سینما را از جایگاه واقعی خود و قالب تشکلی صنفی فرهنگی خارج کرده و از آن مکانی برای سوداگری و کسب درآمد و خوش‌رقصی‌های سیاسی ساخته‌اند!    

بدیهی است وقتی در این فضا از تخصص و تعهد و باور و اعتقاد و ارزش و آرمان ملی و مردمی خبری نباشد و باندهای ناسالم مافیایی و پولشویان و ابتذالگران زیر علم پول و سرمایه‌سالاری به جای شایسته یا معنویت‌سالاری، صندلی‌نشین سینما شوند و کسب شهرت و ثروت و ارضای شهوت، حرف اصلی شود و هنرمندان راستین و حرفه‌ای و متعهد و متدین به انزوا و بیکاری کشانده شوند، همه چیز برای حاکمیت فساد و ابتذال مالی و اخلاقی و انسانی و اجتماعی، مناسبات نادرست و تولیدات ناپسند مهیا می‌شود که شده است و بروز معضل آزارهای جنسی زنان در سینما، تنها یکی ازعوارض آن است که باید جهت اصلاح آن چاره‌ای اندیشید.

نکته اینکه، از‌مابهتران مورد اشاره، خانه فرهنگ و هنر و سینما را از پایبست ویران کرده‌اند و صرفا با رسیدگی اداری و توصیه‌های ارشادی، نه فقط معضل مورد بحث که هیچ یک از معضلات و بحران‌های موجود فرهنگ و هنر و سینما حل نخواهد شد چراکه مشکل، اساسی است و تا زمانی که با نگاه کلان بنیادی به این قضایا نگاه نشده و راهکارهای راهبردی و اصولی و هدفمند، به همت کارشناسان و متخصصان برای آن تهیه و اجرا نشود، هیچ تغییر مثبتی رخ نخواهد داد و اوضاع روزبه‌روز بدتر می‌شود تا به سقوط کامل بینجامد.

بارها گفته و نوشته‌ام که سینما و فرهنگ و هنر کشور برای اصلاح به انقلاب بزرگ فرهنگی و فکری و اجرایی کارشناسانه نیاز دارد. به عبارتی سینما و هنر و فرهنگ امروز به معماران نوین نیازمند است وگرنه با این وضعیت و این مسئولان و گردانندگان و سوداگران حاکم بر عرصه‌های هنر و سینما، اتفاق مبارکی رخ نخواهد داد.