شهید آیتالله مطهری در صفحه 283 تا 284 جلد 16 کتاب جاذبه و دافعه علی(ع) درباره مولای متقیان مینویسد: «فوقالعادگى على(ع) در چيست كه عشقها را برانگيخته و دلها را به خود شيفته ساخته و رنگ حيات جاودانى گرفته است و براى هميشه زنده است؟ چرا دلها همه خود را با او آشنا مىبينند و اصلاً او را مرده احساس نمىكنند بلكه زنده مىيابند؟
مسلماً ملاك دوستى او جسم او نيست، زيرا جسم او اكنون در بين ما نيست و ما آن را احساس نكردهايم و باز محبت على(ع) از نوع قهرمان دوستى كه در همه ملتها وجود دارد، نيست. - همچنین - اشتباه است بگوييم محبت على(ع) از راه محبت فضيلتهاى اخلاقى و انسانى است و حب على(ع) حب انسانيت است.
درست است على(ع) مظهر انسان كامل بود و درست است كه انسان، نمونههاى عالى انسانيت را دوست مىدارد؛ اما اگر على(ع) همه اين فضايل انسانى را كه داشت مىداشت: آن حكمت و آن علم، آن فداكاريها و از خودگذشتگىها، آن تواضع و فروتنى، آن ادب، آن مهربانى و عطوفت، آن ضعيف [نوازى]، آن عدالت، آن آزادگى و آزادىخواهى، آن احترام به انسان، آن ايثار، آن شجاعت، آن مروت و مردانگى نسبت به دشمن ...
اگر على(ع) همه اينها را كه داشت مىداشت اما رنگ الهى نمىداشت، مسلماً اين قدر كه امروز عاطفهانگيز و محبتخيز است، نبود. على(ع) از آن نظر محبوب است كه پيوند الهى دارد. دلهاى ما بهطور ناخودآگاه در اعماق خويش با حق سر و سر و پيوستگى دارد و چون على(ع) را آيت بزرگ حق و مظهر صفات حق مىيابند به او عشق مىورزند.
در حقيقت پشتوانه عشق على(ع)، پيوند جانها با حضرت حق است كه براى هميشه در فطرتها نهاده شده و چون فطرتها جاودانى است، مهر على(ع) نيز جاودان است.
همچنین در صفحه 20 کتاب تذكرة الخواص آمده است سبط بن جوزی كه از علمای اهل سنت است در رابطه با ولادت اميرالمومنين(ع) مینگارد. روايت شده است كه حضرت فاطمه بنت أسد، در حالي كه اميرالمومنين(ع) را باردار بودند ، خانه خدا را طواف میکردند كه درد زايمان ايشان را فراگرفت، درب خانه كعبه به روی ايشان گشوده شد، پس داخل خانه كعبه شد و در آنجا وضع حمل کرده فرزندشان اميرالمومنين(ع) را به دنيا آوردند.
علاوه بر این در جلد 3 صفحه 141 کتاب مستدرک (نیشابوری)، صفحه 229 جلد 26 کتاب بحارالانوار، صفحه 243 کتاب لسانالمیزان (ابن حجر)، صفحه 362 کتاب مناقب خوارزمی، صفحه 267 جلد یک کتاب ینابیع المودة و صفحه 166 کتاب حقالیقین نیز درباره مولای متقیان آمده است: «حضرت محمد(ص) فرمودند: خداوند برای برادرم علی(ع) فضائل بی شماری قرار داده است؛ کسی که فضیلتی از فضائل علی(ع) را ذکر کند و اعتقاد به او داشته باشد، خداوند گناهان او را میآمرزد، کسی که فضیلتی از فضائل او را بنویسد، تا زمانی که آن نوشته موجود باشد، ملائکه برای او استغفار میکنند، کسی که به فضیلتی از فضائل او گوش فرا دهد، خداوند گناهانی که او با شنیدن انجام داده است را میآمرزد و کسی که فضیلتی از فضائل او را مطالعه کند، خداوند گناهانی که او به وسیله دیدن انجام داده است را میآمرزد. نگاه کردن به علی(ع)، عبادت است، و یاد او نیز عبادت است و خداوند، ایمان هیچ بندهای را بدون ولایت علی(ع) و بیزاری از دشمنان او نمیپذیرد.»
انتهای پیام