روز قلم یا شب الم؟
اهل قلم که هر سال روزی از روزها صرفا به نام آنهاست؛ روزگاری برای خود ارج و قربی داشتند و در هر رده‌ای که بودند اشتیاق نوشتن در ایشان بیش از رنج دنیا و پیش از نیازهای دیگر بود و حالا متاسفانه به جمع الم تبدیل شده‌اند.
به گزارش ایکنا، روزنامه‌نگاران، نویسندگان و مترجمان سه دسته اصلی اهل قلم در گذشته بودند که بعدها با ورود اینترنت و فضای مجازی، وبلاگ‌نویسان و نظایر آنها هم به این جمع اضافه شدند. از همین‌جا هم هرج‌ومرج و «خود نویسنده‌نگاران» و «خود اهل قلم پنداران» با انتشار هر متنی به نام یادداشت و داستان و شعر و ترجمه و ... شروع به دست‌یازی به وجهه فرهنگی و اعتباری اهل قلم کردند و متأسفانه مدیران مربوطه جای پالایش و تفکیک سره از ناسره به این هرج‌ومرج دامن زدند و وضعیت این شد که اکنون هست.
ناامنی شغلی اهل قلم نیز روزبه‌روز بیشتر شد و با تعطیلی تدریجی روزنامه‌ها که حاصل بروز خبرگزاری‌های جایگزین بود و بی‌توجهی دولت و ناشران به تولیدکنندگان حرفه‌ای کتاب، بیشتر اهل قلم حقیقی تغییر شغل دادند یا منزوی شدند و برخی نابلدان کار که به دلایل مختلف خارج از حوصله بحث، میان اهل قلم حقیقی خزیدند، اینک به تخریب چهره اهل قلم مشغولند.
اصل این مشکل نیز که در چند سال آینده معضلات وحشتناک و مشکلات حل نشدنی خود را از قبیل کاهش شدید سواد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، تخریب زبان فارسی، تشدید بوروکراسی اداری و معلمان و استادان نامناسب برای تدریس و تربیت دانش آموزان و دانشجویان را در پی خواهد داشت، گردن سیاست‌های غلط فرهنگی و بی‌توجهی مدام به اهالی قلم است و بدتر اینکه مرتب در زمینه احترام به فرهنگ و اهالی آن شعار داده می‌شود.
آقایان مسئول! تیراژ کتاب به ده جلد رسیده، قلم‌به‌دستان پی شغلی دیگر رفته‌اند، آموزش بی پرورش توانایی جایگزینی کتاب و محصولات فرهنگی لازم و ضروری را ندارد، تهاجم فرهنگی با توسل به ابزارهای جدید بسیار قویتر شده و مهمتر از همه اینترنت جهانی وایرلس رایگان تا چند ماه دیگر سراسر کره زمین را می‌گیرد که غیرقابل‌کنترل است. دهکده جهانی مک‌لوهان در چشم به هم زدنی تبدیل به اتاق مشترک زمین شده و دیگر محدودیت‌ها پاسخگو نیستند. در این حال‌وروز غیر از روشنگری اذهان به‌ویژه نسل آینده توسط تولیدات فرهنگی چه راهکار دیگری باقی می‌ماند؟
اهل قلم انسان‌هایی هستند که نسلشان رو به انقراض است و این چند قطره جوهر باقیمانده هم تمام شود فرهنگ وارداتی به پلک زدنی جایگزین خواهد شد. مراکزی چون اهل قلم و معاونت فرهنگی و مطبوعاتی ارشاد و نظایر اینها هم فقط به صورت نمادین وجود دارند و به صدور یک کارت شناسایی بسنده کرده‌اند که تنها استفاده آن احراز هویت اهل قلم مرده خواهد بود.
مشکلات اقتصادی و معیشتی نیز از سوی دیگر عامل مهمی برای جمع الم است که روزی اهل قلم بوده‌اند و متأسفانه دولتمردان درگیر مواردی دیگرند که اصل آنها به بسترسازی فرهنگی برمی‌گردد و این غفلت به زودی گریبان دولت را گرفته و هزینه‌های مختلف بسیاری را بر دوش کشور خواهد گذاشت.
عباس کریمی عباسی
انتهای پیام
