به گزارش ایکنا؛ مرتضی کریمینیا، پژوهشگر حوزه مطالعات قرآن در شبکه اجتماعی خود با انتشار مطلبی، از ویرایش دوم کهنترین سند باقیمانده از تاریخ متن قرآن خبر داد و گفت: بالاخره ویرایش اسما هلالی (Asma Hilali) از هر دو لایه زیرین و رویی پالیمسستِ صنعاء(یا همان که بهنام صادقی مصحف صنعاء 1 نامید و بخش اعظم آن در نسخه شماره 27ـ01 در دارالمخطوطات صنعاء محفوظ است) منتشر شد.
این کتاب در شمار مجموعه کارهای قرآنی مؤسسه اسماعیلیه(لندن) بوده و با مشارکت انتشارات آکسفورد منتشر شده است، اما درواقع ناشر و توزیعکننده اصلی همان انتشارات دانشگاه آکسفورد است. از این سری، تاکنون 16 اثر قرآنی و تفسیری دیگر هم منتشر شده بود.
پیش از این یک بار بهنام صادقی و محسن گودرزی متن لایه زیرین این قرآن پوستی دولایه را خوانده و ویرایش کرده و در مقاله بلندی ــ در حد و اندازه یک کتاب ــ در مجله (Der Islam 2011) منتشر کرده و به تمام شایعات و فضاسازیهای رسانهای در قالب مقالهای آکادمیک پایان داده بودند.
کار جدید اسما هلالی این مزیت را دارد که علاوه بر لایه زیرین (که روایتی غیرعثمانی از متن قرآن و نزدیک به قرائت ابنمسعود و ابی بن کعب است)، لایه رویی را نیز(که متن رسمی عثمانی از قرآن است) بازخوانی و ویرایش کرده است، اما این ضعف و کاستی را نیز دارد که نه دقتش در خوانش متن زیرین به ویرایش بهنام صادقی و محسن گودرزی میرسد و نه از پانویسهای بسیار محققانه و ارجاعات آن دو محقق قبلی در این ویرایش خبری هست.
حال باید منتظر ویرایش سوم از این اثر مهم (که مهمترین و کهنترین سند باقی مانده از تاریخ متن قرآن کریم به شمار میرود) بمانیم و ببینیم هدیه «گورتمان» و دیگر محققان پروژه corpus curanicum در آلمان چگونه و با چه ویژگیهایی آن را منتشر خواهند کرد. ویرایش و چاپ بعدی دست کم این مزیت را دارد که تصاویر کامل آن را ــ با دریافت کپیرایت از کریستیان رُبَن (دارنده حق چاپ تصاویر) ــ نیز ارائه خواهد داد.
قصه تصاویر و تحقیقهای «گِرد پویین» و همسرش «الیزابت پویین» هم که سالها تنها دارندگان تصاویر، خودشان بودند و جز سخنان و مصاحبههای ژورنالیستی چیزی منتشر نمیکردند و عاقبت به انتشار مقالات موردی در باب برخی برگهها پرداختند، حاشیه دیگری است که در کنار سایر تلاشها(از جمله دستیابی به بخش دیگری از این نسخه که بهشکلی غیرمنتظره در «المکتبة الشرقیة» (صنعاء) یافت شده و اکنون به سبب جنگ در یمن، هیچ اطلاعی از آن در اختیار نیست)، چه بسا روزی به توضیح بیشتر جوانب پژوهشی این کار مهم کمک کند.
انتهای پیام