سطحی نگری در «قول» کشش داستانی را از بین برده است

فیلم سینمایی «قول» سیزدهمین ساخته محمدعلی طالبی در اولین سانس از نخستین روز سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم فجر به نمایش در آمد.
این فیلم داستان دو پسربچه نوجوان را روایت می‌کند که از کودکی با یکدیگر بزرگ شدند و یک روز قرار می‌گذارند به قلعه ای در روستایشان بروند. پوریا به پدر خود قول می‌دهد که جز قلعه جای دیگری نروند و مراقب خودشان باشند. اما در میانه راه او و دوستش دانیال تصمیم می گیرند به جای قلعه به رودخانه بروند. دانیال که شنا کردن نمی داند در رودخانه غرق می شود و پوریا در راه برگشت این راز را بر کسی فاش نمی کند.

«قول» فیلمی در ژانر کودک است که به خودی خود نقطه قوتی برای این ژانر مهجور محسوب می شود اما گذشته از این موضوع این فیلم به لحاظ داستانی و محتوایی از غنای کافی و لازم برخوردار نیست و بسیار کش‌دار و خسته کننده است. فیلم داستان خود را در زمان حال و فلش‌بک روایت می کند و از ابتدا تا پایان آن برای مخاطب مشخص است؛‌ تعلیقی در آن وجود ندارد و فراز و فرودی برای بیانش در نظر گرفته نشده است که همین مسئله «قول» را بیشتر به مانند تله فیلمی کرده است تا یک فیلم سینمایی بلند.

کارگردان برای جذاب تر کردن اثرش از لوکیشن های شمال کشور بهره گرفته است که می توان گفت این مسئله هم کمکی به بهتر شدن اثر نکرده است؛‌ چرا که غالب تصاویر شات‌هایی تکراری است که در بسیاری از فیلم های مانند آن و چه بسا بهتر دیده شده است. در کل نمی توان گفت که لوکیشن آنچنان به کمک فیلم آمده است هرچند که کارگردان بار بخش مهمی از فیلم را روی دوش لوکیشن گذاشته است، اما این داستانی است که در هر منطقه جغرافیایی قابل روایت است.

گذشته از این ها؛‌ حرف اصلی فیلم تاکید بر راستگویی و وفای به عهد است که خواسته به صورت ساده و عاری از هرگونه پیچیدگی روایت آن را برای مخاطبان اصلی خودش که کودک و نوجوان است،‌ بیان کند. این که پسر (پوریا) با پنهان کردن حقیقت فقط خود را در دردسرهای بزرگ تری می اندازد و این که تبعات شکستن قولی که پدر داده او و دوستش را در مخمصه بد و جبران ناپذیری انداخته است.
با این حال علیرغم سادگی فیلم و در برخی موارد سطحی بودن آن،‌ می توان امیدوار بود که گروه سنی کودک و نوجوان با آن ارتباط برقرار کنند و پیام فیلم را به درستی دریافت کنند؛ هرچند که در بسیاری از بخش ها به دلیل کش دار کردن‌های بی مورد و نبود فراز و فرودهای لازم فیلم از حوصله خارج می شود.
در پایان باید گفت این فیلم در حد و اندازه های یک فیلم سینمایی قابل توجه نیست و بحث موفقیت آن در گیشه با توجه به استفاده از بازیگران بومی و داستانی بدون چالش های رایج  که از مولفه های یک اثر جذاب است، جای بحث دارد.