ریحانه حسینزاده، حافظ کل قرآن کریم از شهرستان قاین در گفتوگو با ایکنا از خراسانجنوبی اظهار کرد: از دوره پیشدبستانی در کلاسهای روخوانی و روانخوانی قرآن شرکت کرده و بهدلیل فضای صمیمی و دوستانهای که در کلاسها ایجاد شده بود باعث شد که لحظه به لحظه از شرکت کردن در این کلاسها لذت ببرم.
وی افزود: بعد از اتمام کلاسهای روخوانی و روانخوانی و در سن هشت سالگی حفظ قرآن را آغاز کرده و در آن بازه سنی، تنها انگیزه من برای حفظ قرآن فضای رقابتی بود که در بین قرآنآموزان کلاس بهوجود آمده بود و من نیز دوست داشتم پا به پای باقی دوستانم حفظ قرآن را ادامه دهم.
این حافظ قرآن از روزهای سخت اما شیرین حفظ قرآن گفت و ادامه داد: قطعا والدین نقش بسیار مؤثری در پیشرفت فرزندان خود در عرصههای مختلف دارند؛ به همین میزان پدر و مادر من نیز در این راه بسیار کمک کرده و اگر کمکها و حمایتهایشان نبود، نمیتوانستم به این جایگاه برسم.
وی با بیان اینکه از سویی دیگر فعالیت در عرصه قرآن برای تمام اعضای خانواده حائز اهمیت است چراکه باعث دوری آنان از آسیبها خواهد شد، افزود: وقتی فرزند یک خانواده در این مسیر حرکت میکند طبیعی است که از گناهان دور خواهد ماند و این امر به فضای خانوادگی نیز سرایت میکند.
این حافظ قرآن ادامه داد: کسی که در حوزه قرآن فعالیت میکند آثار و نتایج قرآن و تلاوت را در زندگی خود مشاهده میکند و زندگیاش رنگ معارف الهی را به خود میگیرد؛ در این راه و با آثار مثبتی که وجود دارد فرد سعی کرده دائما به آنچه میخواند عمل کند و عملیاتی کردن آیات به معنای رنگ و عطر خدایی گرفتن است.
حسینزاده با بیان اینکه در واقع یک حافظ با حفظ قرآن فضای خانه را از عطر خدایی سرشار میکند و حتی ناخواسته اعضای خانواده را به عمل کردن به آیات الهی تشویق میکند، افزود: علاوه بر محیط خانواده، برخی ارگانها نیز وظایف مهمی بر دوش دارند که باید برای ترویج معارف الهی تلاش کنند.
وی ادامه داد: آموزش و پرورش و نهادهای مختلف فرهنگی وظیفه دارند که عموم مردم و بهخصوص دانشآموزان را به تلاوت قرآن و تدبر در آیات قرآن تشویق کنند و برای ترویج این امر در جامعه نباید از هیچ تلاشی دریغ کرد، چراکه قرار گرفتن در این مسیر به معنای راه رفتن در جاده درست اعمال نیک است.
این حافظ قرآن از توجه کمرنگ نهادهای آموزشی به حوزه آموزش قرآن و حافظان و قاریان گلایه کرد و افزود: متأسفانه این ارگانها نقش خود را بهدرستی و آنگونه که باید ایفا نکردهاند؛ چراکه توجه به حافظان دانشآموز و همچنین تنوع در ارائه مطالب آموزشی معارفی و قرآنی باعث تشویق افراد به قرار گرفتن در این راه خواهد شد.
حسینزاده تصریح کرد: برای برطرف کردن این مشکلات، باید به سمت تربیت معلمان حرفهای قرآنی رفت؛ یعنی معلمی که سایر معلمان از انجام کار او عاجز هستند؛ از طرفی لازم است آموزش عمومی قرآن را از آموزش تخصصی جدا کرد.
وی بیان کرد: بهعنوان یک دانشآموز حافظ قرآن، از نهاد آموزش و پرورش میخواهم کیفیتبخشی تربیت و یادگیری در حوزه قرآنی را در دستور کار خود قرار داده و ضمن تشویق دانشآموزان به حفظ و حرکت کردن در مسیر قرآنی، توجه به آموزش تخصصی را برای استعدادهای برتر از یاد نبرد؛ حال آنکه این اتفاق نمیافتد.
این حافظ قرآن یادآور شد: تا زمانی که به حوزه آموزشهای قرآنی توجه نکنیم و ذوق و علاقه را در بستر قشر دانشآموز و سنین کم ایجاد نکنیم به سمت جامعه متعالی قرآنی پیش نخواهیم رفت؛ بنابراین پایهگذاری اصولی و درست و کمک به حفظ باید از سنین دبستان صورت گیرد.
انتهای پیام