در کلامالله میخوانیم که حضرت ابراهیم(ع) در گفتوگو با خداوند تعریف و توصیه میکند و در نهایت آرزوی خود را اینجا بیان میکند که خدایا به من «حکمت» عطا بفرما. یعنی «نبوت» تکمیل خود را در «حکمت» میبیند. موضوع حائز اهمیت آن است که وقتی شما این مباحث حکمی را در اندیشههای بزرگانی چون فردوسی، نظامی، مولوی، عطار، سعدی و حافظ به خوبی رصد میکنید، درمییابید که همه این بزرگان به دنبال حکمت، معرفت و خرد هستند.