محمود احمدی از قاریان قرآن شهرستان درمیان خراسانجنوبی در گفتوگو با ایکنا از خراسانجنوبی، اظهار کرد: سعی میکنم روزانه حداقل یک جزء تلاوت داشته باشم تا بتوانم به عمق معنایی قرآن پی ببرم چراکه با هر بار تلاوت انسان بیشتر به این مفاهیم پی میبرد.
وی افزود: مرحوم پدرم استاد قرآن بود و قبل از فوت ایشان، روخوانی قرآن را بهطور کامل فراگرفتم و کم کم رو به حفظ قرآن آوردم و کمتر از یک سال توانستم کل قرآن را حفظ کنم.
این قاری و حافظ قرآن بیان کرد: در فضای امروز جامعه، متأسفانه به کمتر چیزی که بها داده میشود قرآن است؛ بهگونهای که بهطور مثال ادارهکل اوقاف، ادارهای تحت عنوان اداره قرآنی دارد، اما به جز مسابقات سالیانه قرآن کار قرآنی شاخصی را انجام نمیدهد.
احمدی با بیان اينکه کلاس و دورهای از سوی این اداره که کارش فعالیت قرآنی است در طول سال برگزار نمیشود، تصریح کرد: حتی استادی نیز برای حافظ و قاری تأمین نشده و این افراد مجبورند دنبال استاد و برگزاری دوره باشند؛ در حالی که این وضعیت در استانهای دیگر کشور دیده نمیشود.
وی بیان کرد: گاهی گوش شنوایی از سوی مسئولان برای دردهایمان که بیشتر تکراری است، نمیبینیم؛ گاهی هیچ فعالیتی صورت نمیگیرد اما از حافظ و قاری انتظار داریم در مسابقات قرآنی کشوری و بینالمللی رتبه کسب کند.
احمدی با تأکید بر اثرگذاری قاریان در حل مسائل و آسیبهای اجتماعی، تصریح کرد: دغدغه من بهعنوان قاری این است که قرائتی انجام دهم تا دلی بلرزد و توجهی به مفاهیم قرآن جلب شود که اگر این امر در هر تلاوت من جاری باشد بدون تردید خواهم توانست به هدفمان که توجه به مفاهیم قرآنی و دوری از آسیبهاست برسیم.
این قاری قرآن اظهار کرد: قانونهای نانوشته در حوزه امور قرآنی وجود دارد و گاهی آنقدر سختگیری میشود که راه پیشرفت قاریان را بسته است و این حیف است چراکه قاری نیاز دارد بدون سختگیری فعالیت کند.
وی یادآور شد: باید یک برنامه ساختارمند برای توجه به قاریان و حافظان بهصورت سالانه تنظیم و تدوین شود تا بتوان به اهداف قرائت رسید؛ در غیر این صورت قاری بدون انگیزه شده و تنها برای حال خوب خود قرائت انجام میدهد و شاید آن رسالت اجتماعی قرائت را فراموش کند.
احمدی بیان کرد: بیتردید توجه به قاریان نیازمند یک دید باز از سوی مسئولان و ادارات قرآنی است؛ آنگونه که قاریان با خود فکر کنند این توجه را همواره دارند.
انتهای پیام