پژوهش‌های قرآنی محکوم به بایکوت هستند
یک پژوهشگر قرآنی با بیان اینکه اگر ادعا داریم که قرار است به جامعه قرآنی توجه کنیم، باید به تئوریسین‌ها و ایده‌پردازان قرآنی اعتبار دهیم، گفت: تقریباً جامعه قرآنی در مرحله پژوهش بایکوت می‌شود.
میثم کهن‌ترابی، پژوهشگر قرآنی در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان‌جنوبی اظهار کرد: اگر بخواهیم به دغدغه‌های جامعه قرآنی بپردازیم باید آن‌ها را به دو قسمت تقسیم کنیم؛ یک‌سری از دغدغه‌ها درباره نگرانی از حمایت است، چراکه آن‌گونه که باید حمایت نمی‌شوند.
وی با اشاره به اينکه کار فعالان قرآنی آن چنان که باید دیده نمی‌شود و از حیث مالی و معنوی نیز حمایت نمی‌شوند، افزود: اگر ادعای این را داریم که قرار است به جامعه قرآنی برسیم باید به تئوریسین‌ها و ایده‌پردازان قرآنی وزن اعتباری دهیم. بحث دوم پیرامون دغدغه‌های فعالان قرآنی در ارتباط با آنچه باید اتفاق افتد، است چراکه جامعه قرآنی در مرحله پژوهش تقریبا بایکوت می‌شود. پژوهش قرآنی تنها ممکن است در همایش ملی و بین‌المللی قرآنی مقامی را کسب کند، اما این تقدیر نیز نسبت به قاریان و حافظان ناچیز است. اگر یک نفر در حوزه مباحث قرآنی ایده و اندیشه‌ای داشته باشد هیچ فردی از آن حمایت نمی‌کند. با انباشت اطلاعات و پژوهش‌ها چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا واقعا گوش شنوایی وجود دارد؟
کهن ترابی با بیان اینکه به پژوهشگران قرآنی آن چنانکه باید توجه نمی‌شود، اظهار کرد: در بخش دغدغه‌های جامعه قرآنی بودجه بخشی از کار است و گاهی فقدان حمایت ریشه در نبود خلاقیت جامعه قرآنی دارد. پژوهشگران قرآنی واقعا به دنبال حل مسائل نیستند و این ضعف سیستم آموزشی است که در تربیت قرآن‌آموزان به درستی عمل نکرده است. البته در این سال‌ها سیستم آموزشی نقاط قوت زیادی داشته است؛ غالباً پژوهش‌های قرآنی موضوع‌محور بوده و پژوهش‌محور نیستند، حال آنکه پژوهش بنیادی به توسعه مرزهای دانش و حل یک مسئله می‌پردازد اما آیا واقعاً به پژوهش‌های مسئله‌محور نیز بها داده می‌شود؟ با نگاهی به پژوهش‌های قرآنی دنیا می‌توان دریافت که کشورهای دیگر پژوهش‌هایی ظریف و دقیقی در این حوزه دارند.
کهن ترابی با بیان اینکه پژوهش‌های کشور ما اکنون رنگ تبلیغی به خود گرفته است، یادآور شد: پژوهش باید دقیق، عمیق و ناظر به حل مسئله باشد و باید در مسابقات، همایش‌ها و سیستم آموزش بیشتر به آن توجه کرد.
انتهای پیام
