از فضایل تا اعمال روز جمعه/ جمعه را قدر بدانیم

به گزارش ایکنا از خراسان‌جنوبی، کوچک‌تر که بودم همواره فکر می‌کردم روز جمعه تنها روزی برای استراحت و فراغت از مدرسه و مشق است، اما کم کم که بزرگتر شدم و قد کشیدم، فهمیدم این روز به خاطر فضایلش همچون نگینی در میان روزهای هفته می‌درخشد، فضایلی که این روز را پر از حس ناب معنویت کرده است.
جدا از فضایل بسیار این روز، مفهومی که جمعه را خاص تر کرده است، مفهوم زیبای صبر و انتظار است، انتظاری برای بهتر شدن شرایط، انتظاری برای عدالت.
در این روز شیعیان در انتظار آمدن معصومی از اولیای خدا هستند که با آمدنش جهان از عدالت سرشار شده و ظلم‌ همچون شبی تاریک در طلوع صبح انتظار از بین می‌رود.
خداوند متعال در آیه نهم سوره جمعه فرموده است: «اى کسانى که ایمان آورده‌اید، هر گاه براى نماز روز جمعه ندا داده مى‌شود همان دم به سوى خدا بشتابید و خرید و فروش را رها کنید که براى شما بهتر است، اگر بدانید».
پیامبر(ص) فرموده‌اند: گزیده تر روزها، روز جمعه است و مقصود از کلمه شاهد (در آیه سوم سوره بروج) آن است و روز عرفه مشهود است.
در حدیثی از امام باقر(ع) فرموده است: « هر مسافرى که با رغبت و محبت نسبت به جمعه نماز بگزارد، خداى عز و جل به او پاداش صد نماز جمعه شخص مقیم را ارزانى مى‌فرماید».
همان حضرت فرموده است:« هیچ گامى به سوى نماز جمعه برداشته نمى شود، مگر اینکه خداوند پیکر آن شخص را بر آتش حرام مى کند و هر کس همراه ایشان در صف اول نماز بگزارد، چنان است که همراه رسول خدا در صف اول نماز گزارده باشد».
امام باقر (ع) فرموده است: «روز جمعه را از این جهت جمعه نام نهاده‌اند که خداوند متعال در آن روز خلق خود را جمع فرمود که میثاق دوستى با محمد (ص) و وصى او ببندند و چون خلق را در آن روز جمع کرد نامش را جمعه نهاد».
امام باقر(ع) فرموده است: «چون خداوند بندگان را در قیامت مبعوث مى‌کند، روزها هم در صحنه قیامت آشکار مى‌شود، آنچنان که مردم نام و خواص آنها را مى‌شناسند. روز جمعه پیشاپیش روزها حرکت مى‌کند و پرتویى رخشان دارد و دیگر روزها از پى آن روان است. گویى عروسى گرامى و با وقار است که به مردى آرزومند و توانگر هدیه مى‌شود. و روز جمعه شاهد و گواه کسانى است که در نماز جمعه شرکت کرده‌اند. مؤمنان به اندازه شرکت و پیشى گرفتن در گزاردن نماز جمعه وارد بهشت مى‌شوند».
پیامبر (ص) فرموده‌اند: «روز جمعه برترین روزها است. پاداش حسنات در آن دو چندان مى‌شود و درجات در آن برتر و دعاها پذیرفته و برآورده مى‌شود و اندوه‌ها در آن مرتفع و حوائج بزرگ برآورده مى‌شود و آن روزى است که شمار رهاشدگان از آتش جهنم افزوده می‌شود. هر کس حرمت و حق آن روز را بشناسد و دعا کند، خداوند او را از آزادشدگان از جهنم قرار مى ‌هد و اگر در شب و روز جمعه بمیرد، همچون شهید مرده است و در قیامت ایمن مبعوث مى شود و هر کس حرمت آن را کوچک بشمارد و حق آن را تباه کند، خداوند متعال او را به آتش جهنم مى اندازد، مگر آنکه توبه کند».
حضرت علی(ع) فرموده است: « شب جمعه شبى رخشان و سپید و روز آن بسیار درخشنده و تابناک است. هر کس شب جمعه درگذرد خداوند براى او رهایى از فشار قبر را مى‌نویسد و هر کس روز جمعه بمیرد، خداوند براى او رهایى از آتش را مرقوم مى‌فرماید».
امام صادق (ع) فرموده است: « بنده مؤمن چون حاجتى از خداوند متعال مسألت مى‌کند، برآوردن آن را تا روز جمعه به تأخیر مى‌اندازد تا او را به فضل روز جمعه مخصوص فرماید».
اعمال روز جمعه
خواندن سوره جمعه در رکعت اول و خواندن سوره توحید در رکعت دوم.
خواندن سوره الرحمن بعد از نماز صبح روز جمعه.
روایت است که: «هرکه بعد از نماز ظهر و نماز صبح در روز جمعه و غیر جمعه بگوید، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ، نمیرد تا حضرت قائم(عج) را دریابد».
شیخ طوسی فرموده که: سنت است بعد از نماز صبح روز جمعه صد مرتبه «توحید» و صد مرتبه صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد و صد مرتبه استغفار کند و هر یک از این سوره‌ها را بخواند: «نساء»، «هود»، «کهف»، «صافات» و «الرحمن».
خواندن سوره احقاف و مؤمنین در این روز.
غسل جمعه کند، و آن از سنت‌های مؤکده است و وقت آن بعد از طلوع فجر است تا زوال آفتاب، و هرچه به زوال نزدیک شود، بهتر است.
بوی خوش به کار برد.
برای اهل و عیال، چیز نیکوی تازه از میوه و گوشت بخرد، تا به آمدن جمعه شاد شوند.
زیارت اموات و زیارت قبر پدر و مادر، یا یکی از آن‌ها نیز در این روز بسیار بافضیلت است.
خواندن دعای ندبه در صبح روز جمعه که از اعمال اعیاد اربعه است.
خواندن دعای سمات در آخرین ساعات روز جمعه نیز مستحب است.
اگر به معنای واقعی روز جمعه و فضایلش پی بردیم آن وقت است که می‌توانیم در روزهای دیگر هفته، که در واقع روزهای زندگی گذران ما هستند به معنای واقعی بندگی خدا را کنیم.
این جمعه، آغازی برای شروع شنبه‌های بندگی است، آغازی که در خود طعم شیرین انتظار را دارد، طعمی که لذت شیرین اخلاص را به تو می‌چشاند.
زهرا حمیدی
انتهای پیام