او را «ابوفاضل» میخوانند. «حامی الدخیل» میدانند و با خصلت «ابوالکلفات» میشناسندش. «عباس(ع)» در بین مردم اینجا نامی است که میتواند در تاریکترین لحظهها، روشنایی روز را برای جانهای به لب رسیده به ارمغان بیاورد و مردم اینجا، او را به این گرهگشاییها، به این روشناییها میشناسند.