آسید محسن همچون کشکول بود که هر صنفی در هر سنی مشتاق دیدارش بود. در مسجد، دفتر کار و خانه با روی باز استقبال مینمود. غنی از تعریف است چون از جنس مردم و شناخته شده بود. دوری از هیاهو و خودنمایی و عُجب از صفات بارز ایشان بود، همانی بود که بود، وجود پنهانی نداشت، ظاهر و باطنش یکسان و برای همین بعد از سه سال آسمانی شدنش مراسم یادبودش همچون مرجعی عالی مقام برگزار شد، آن هم غالبا با حضور نسل جوان و آیندگان کشور.