آنچه از منابع ما برمیآید، عاشورا را نمیتوان صرفاً روایتی عاطفی یا حماسی دانست و به اشک یا مظلومیت فردی یا خانوادگی فروکاست، بلکه به نظر اقدامات و حرکت امام حسین(ع) و این واقعه، بهمثابه احیای نقطهای محوری بود، یعنی تکوین «عقلانیت دینی»، عقلانیتی که گویی طی سالها بسیار نحیف شده بود.