مکتب امام محمدباقر(ع) و پیشرفت علم

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدهادی نودهی، رئیس اداره تبلیغات اسلامی شهرستان بشرویه در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان جنوبی به مناسبت سالروز شهادت مظلومانه پنجمین اختر تابناک، امام باقر(ع) در خصوص فعالیت‌های علمی حضرت در دوران حیاتشان اظهار کرد: یکی از نکات قابل توجه در دوران امامت امام باقر (ع) این است که قلمرو مسلمانان بسیار گسترده می‌شود و آنان با ادیان و مذاهب و تفکرات و تمدن‌های گوناگون مواجه می‌شوند.

وی افزود: در اثر این قلمرو گسترده، ظهور تمدن‌ها و فرهنگ‌های مختلف، موجب شده بود که مسائل علمی و دینی تازه‌ای مطرح شود و در مدینه و برخی شهرها فقهایی رشد نمایند و مسائل کلامی جدیدی نیز مطرح شود. در چنین شرایطی امام محمد باقر (ع) به تأسیس مدرسه‌ای جامع برای آموزش علوم، عقاید و اندیشه‌های اسلامی اقدام نمودند و در پرتو تأسیس این مدرسه بیش از 480 نفر به‌ عنوان شاگردان مکتب امام باقر (ع) شمارش شده‌اند که برای مباحثه و مناظره به مناطق مختلف اعزام می‌شدند. 

وی از اهمیت بسیار زیاد انتخاب الگوی درست، همچنین الهام از سیره زندگانی امام محمدباقر(ع) بر روی جوانان، بیان کرد: الگوپذیری صحیح در زندگی همه ما انسان‌ها امری مهم است و این الگوپذیری در دوران جوانی مهم تر است. در دورانی که با هجوم بیش از حد شبهات مواجه هستیم تقلید از یک الگوی کامل بسیار مهم و حیاتی است و در بین الگوها هیچ‌کس کامل‌تر از اهل بیت (ع) نیست لذا امام باقر(ع) می توانند از نظر علمی، اخلاقی و مسائل اجتماعی کامل‌ترین الگو برای جوانان باشند.

نودهی درخصوص زندگانی اجتماعی امام محمدباقر(ع) تصریح کرد: در جامعه ما شمّه‌ای از زندگی اجتماعی این امام حاکم است، ولی واقعیت این است که با زندگی اجتماعی امام باقر (ع) فرسنگ‌ها فاصله داریم؛ چه در روابط خانوادگی مثل رابطه با همسر و فرزندان، چه حضور در جامعه مثل احترام به حقوق یکدیگر، صبر و بردباری در مسائل، رسیدگی به محرومان و ....

رئیس اداره تبلیغات اسلامی بشرویه ابراز کرد: یکی از مهم‌ترین نکاتی که در روابط اجتماعی باقرالعلوم(ع) مشاهده می‌شود، محبت به خانواده و فرزندان است. ما انسان‌های عادی در خصوص محبت به فرزندان دچار افراط و تفریط می‌شویم، گاهی چنان دلبسته به فرزند هستیم که همه قوانین و ارزش‌های دینی را فدای آن می‌کنیم و گاهی چنان گرفتار جهل هستیم که دچار  بی‌مهری نسبت به فرزند هستیم. امام محمدباقر(ع) طی یک دوره‌ای فرزند خردسال‌شان را از دست می‌دهند و مردم میان خودشان بازگو می‌کردند که حضرت به خاطر از دست دادن فرزند ممکن است رفتارهایی انجام دهند که ما تاکنون از امام عزیزمان مشاهده نکرده باشیم، اما باقرالعلوم(ع) برخلاف باورها با رویی خوش و گشاده برخورد می‌کردند. زمانی‌ که علت را جویا شدند، ایشان فرمودند: در خصوص قضا و قدر الهی هیچ‌گاه شک نباید کرد و افراط و تفریط در این موضوع درست و عاقلانه نیست.