سنت ۱۴۰ ساله طبسی‌ها در رمضان + فیلم
آئین طبل‌زنی، میراث ۱۴۰ ساله مردم شهر طبس است و از گذشته‌های دور تاکنون، حال و هوای خاصی در سحرگاهان ماه مبارک رمضان ایجاد می‌کند.
به گزارش ایکنا از خراسان‌جنوبی، سازهای کوبه‌ای از گذشته‌های دور تاکنون در مراسم مختلف مذهبی و آئینی چون تعزیه و جشن‌های عروسی کاربرد داشته‌اند. طبل و نقاره از جمله سازهای کوبه‌ای هستند که کاربردهای آئینی گوناگونی داشته‌اند. از انواع طبل، نقاره است که جزء آلات رزم و بزم به‌شمار می‌آمده و یکی از مهمترین کارکردهای آن خبردار کردن مردم به هنگام طلوع و غروب آفتاب بوده است. علاوه بر آن نواختن طبل و نقاره در فرهنگ عامه مردم ایران نیز جایگاه خاصی دارد.
در گذشته‌های دور مراسم طبل‌زنی در ماه مبارک رمضان برای آگاه کردن مؤمنان در هنگام سحر در شهرستان طبس رایج شده بود. انجام این امر یکی از نیات واقفان آن «محمدباقرخان عمادالملک» است که تاریخ موقوفه عمادالملکی به سال 1300 هجری قمری بر می‌گردد و ماندگاری آن نیز به‌دلیل موقوفه بودن و اجرای نیات خیر واقف است.
این طبل‌زنی برنامه و زمان‌بندی معین و سبکی خاص دارد به این ترتیب که سه ساعت مانده به اذان صبح با عنوان طبل یک (آماده باش)، دو ساعت مانده به اذان صبح با عنوان طبل 2 (بیدار باش)، یک ساعت مانده به اذان صبح با عنوان طبل 3 (نزدیک شدن وقت اذان صبح) با سبک و سیاقی خاص نواخته می‌شود.
مردم با نحوه زدن طبل متوجه می‌شوند کدام نوبت از مراحل طبل‌زنی است. هر نوبت طبل‌زنی حدود چهار دقیقه طول می‌کشد و تا شعاع پنج کیلومتری شهر شنیده می‌شود.
این مراسم با ابزار و ادواتی از جمله دو قطعه ظروف استوانه‌ای شکل کوچک به نام چاشنی، سه ظرف استوانه‌ای شکل بزرگ به نام سرنواز، بردست و نقره است که هر یک، آهنگ مخصوص به خود را دارد.
این سنت قدیمی از گذشته‌های دور تاکنون، حال و هوای خاصی در سحرگاهان ماه مبارک رمضان در شهر طبس ایجاد می‌کند که همه ساله اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان طبس ضمن تأکید بر اجرای این نیت واقف که اکنون به یک سنت تبدیل شده است، بر روند طبل‌زنی در این شهر نظارت دارد.
