امید نهفته در دستان بی‌رمق

ناتوانی، بخشی از هر انسانی است. تقریبا هر فردی در مقطعی از زندگی خود ناتوانی را به‌طور موقت یا دائم تجربه می‌کند. بیش از یک میلیارد نفر یعنی حدود 15 درصد از جمعیت جهان در حال حاضر دچار معلولیت می‌شوند و این تعداد تا حدی به‌دلیل پیری جمعیت و افزایش شیوع بیماری‌های غیرواگیر در حال افزایش است.

معلولیت طیف وسیعی از ناتوانی‌ها را در برمی‌گیرد؛ طیفی با دنیاهای متفاوت که در آنها پاها به خواب ابدی رفته‌اند و چشم‌ها میلی به بیداری ندارند. تقریبا هیچ واژه و آوای معناداری به گوش نمی‌رسد و یا گوش‌ها در اقلیم سرد و صامت سکوت به سر می‌برند. در بخش‌هایی از این بیکرانه، گذشته و آینده دیگر در معنای شناخته شده‌ شان درک نمی‌شوند و تنها چیزی که مهم است زندگی است که در هر لحظه جریان دارد و با هر تپش ماهیچه گرم و خونین  محبوس در قفسی استخوانی در رگ‌ها موج می‌زند. معلولان با ورود خود به مراکز حرفه‌آموزی بهزیستی در واقع اولین قدم را برای پیمودن راه زندگی پرامید برمی‌دارند؛ مراکزی که در قلب خود خاطراتی از ورود معلولان ناامید و سپس پرورش توانمندی در وجود آنان را دارد.

مصطفی میرزایی، مدیر کارگاه تولیدی حمایتی مبین بیرجند در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان‌جنوبی گفت: معلولان ذهنی در کارگاه تولیدی حمایتی مبین مشغول فعالیت هستند و این توانخواهان از طریق اداره بهزیستی شهرستان بیرجند بعد از اینکه کارشناس مربوطه ارزیابی‌های لازم را انجام داد و همچنین تست لازم در کارگاه از آن‌ها گرفته شد که مشخص شود که شرایط کار در کارگاه را دارند در کارگاه مشغول به کار می‌شوند.

وی بیان کرد: محدوده سنی توانخواهانی که در کارگاه مبین مشغول به خدمت هستند، گروه سنی بالای 14 سال و ویژه معلولان ذهنی پسر است و بعد از اینکه توانخواه از طریق اداره بهزیستی به کارگاه معرفی شد و دوره‌های آموزشی متناسب با توانمندی که در توانخواه وجود دارد را دریافت کرد، در کارگاه مربوط به آن مشغول به‌ کار می‌شود و در دو دوره سه ماهه آموزش‌های لازم از طریق مربی مربوطه به توانخواه داده می‌شود و بعد از اتمام دوره و کسب توانمندی لازم می‌تواند در کارگاه مربوطه به‌صورت حرفه‌ای مشغول به کار شود.

مدیر کارگاه تولیدی حمایتی مبین بیرجند ادامه داد: این معلولان، تولیدات لازم را که در واقع هدف نهایی کارگاه است به انجام رسانده و در کنار آن از دوره‌های آموزشی که در ارتباط با مهارت‌های فردی و اجتماعی بهره‌مند شود.

میرزایی تصریح کرد: بعد از اینکه دوره آموزشی به اتمام رسید و توانخواه به‌صورت کارگر حمایتی در کارگاه مشغول به کار می‌شود و می‌تواند شرایط فعالیت و کار خود را به‌صورت مداوم و مستمر داشته باشد که در این راستا کارگاه دستمزد و حقوق او را هر ماه به حسابش واریز می‌کند و همچنین از تولیداتی که کارگاه به فروش می‌رساند علاوه بر دستمزدش بخشی از سود حاصل از تولیدات را نیز به حساب توانخواه واریز می‌کند.

وی افزود: کاری که کارگاه تولیدی حمایتی مبین می‌کند این است که علاوه بر این حقوق و دستمزد که به‌صورت ثابت دریافت می‌کند و بخشی نیز از طریق فروش محصولات به حساب توانخواه واریز می‌شود به جهت حمایت بیشتر تمامی توانخواهان کارگاه را از بیمه بازنشستگی بهره‌مند می‌کند که هر سه ماه بیمه‌شان به‌صورت کامل پرداخت می‌شود که این در واقع به نوعی آن اطمینان خاطر را به توانخواه و خانواده او می‌دهد که بعد از یک دوره خدمتی مثل یک فرد سالم که در موقعیت‌های شغلی مختلف مشغول به کار می‌شود، بعد از اتمام فعالیت و سنوات خدمتی‌اش بتواند از یک آینده روشن برخوردار باشد و در حال حاضر حدودا بیش از یک سال است که تمام توانخواهان را بیمه کرده‌ایم و به فعالیت خود در کارگاه ادامه می‌دهند.

مدیر کارگاه تولیدی حمایتی مبین بیرجند بیان کرد: تولیدات کارگاه مواردی از جمله تابلو فرش، صنایع‌دستی چوبی، شیشه‌شوی و آب رادیاتور ماشین بوده که حاصل تلاش و فعالیت توانخواهان این کارگاه است.

آن اولین قدم مهم 

گوهرشاد عباسپور اسفدن، مشاور کارگاه تولیدی حمایتی سرود زندگی نیز در گفت‌وگو با ایکنا گفت: توانخواهان با ورودشان به مراکز حرفه‌آموزی و کارگاه‌های تولیدی، اولین قدم برای پذیرش شرایط موجود و ویژه خود را برداشته‌اند و در گام‌های بعدی تلاش می‌کنند با آموختن حرفه‌ای متناسب با توانایی‌هایشان و تبدیل آن به مهارتی که بتوان از آن کسب درآمد کرد، حضوری فعال در بعد اقتصادی جامعه داشته و اثرات سوء ناشی از معلولیت از جمله کمبود اعتماد به نفس و بی‌انگیزگی را تا حد امکان تعدیل کنند.

وی ادامه داد: حضور معلولان در کارگاه‌های تولیدی، علاوه بر مهارت‌آموزی و تمرین برای خوداتکایی در بعد اقتصادی و کمک به تأمین مخارج زندگی، سبب تقویت روابط بین فردی، درک متقابل و ایجاد حس همدلی و مسئولیت در جامعه‌ای همگن شده و امید به زندگی را در این طیف افزایش می‌دهد.

عباسپور ادامه داد: حس مفید بودن و شناخته شدن به‌عنوان فردی فعال ابتدا در خانواده و سپس جامعه نیز از مهم‌ترین مواردی است که باید به آن توجه داشت و خانواده را در پیشبرد هرچه بهتر این امر باید یاری داد.

وی گفت: با وجود بیش از یک میلیارد معلول در سرتاسر جهان که بالغ بر 10 درصد جمعیت را شامل شده و رو به افزایش است، باید معلولان را به‌عنوان اعضای قابل احترام و نه قابل ترحم جامعه پذیرفت و امکان حضور مؤثر و فعال آنان را در زمینه‌های مختلف فراهم کرد.

این کارشناس ارشد کودکان استثنایی بیان کرد: هر معلولی در زندگی روزمره خود با ناتوانی‌هایی که ممکن است در ابعاد مختلف بروز و ظهور یابند مواجه است و حداقل کمکی که هر یک از افراد جامعه در هر جایگاهی که قرار دارند می‌توانند کنند این است که با نگاه‌های متفاوت به روحیه آسیب‌پذیر این افراد صدمه وارد نکنند و در درک هرچه بهتر شرایط آنان بکوشند.

گاهی باید از دریچه دیگری به معلولیت نگریست تا بتوان استعدادها را در وجود معلول یافت؛ آن زمان است که امید متولد می‌شود و زندگی دوباره جریان می‌یابد.