دیدگاه امام و رهبری در زمینه فعالیت اجتماعی زنان، مترقی‌ترین نظریه است

به گزارش ایکنا؛ نشست «بایسته‌های حضور سیاسی اجتماعی بانوان» 18 خردادماه با حضور فریبا علاسوند، استاد حوزه علمیه خواهران، جلالی، مدیرکل تبلیغ حوزه‌های علمیه خواهران کشور و فخرروحانی، استاد حوزه و دانشگاه و مبلغ برتر کشوری برگزار شد.

فریبا علاسوند، استاد حوزه علمیه خواهران در این نشست، گفت: اگر به تاریخ صدر اسلام برگشته و فقط به قرآن بنگریم، بخش قابل توجهی از آیات با محوریت همسر و زن و مادر و موضوعاتی مانند طلاق و میراث و قصاص است که نشان می‌دهد بخشی از پروژه بزرگ تحول وضعیت زنان است.

وی اضافه کرد: در تحولات دوره مدرن هم که نقطه عطف بنیادی در زندگی انسان است، همچنان موضوع زن از مباحث مهم تخاصمی بوده و در همه اتفاقات قرن 18 و رنسانس به بعد بخش مهم تحولاتی که رخ داد، مطالبات زنان بود. دعوای معروف میان استن‌کراف و رسو به این بر می‌گردد که در تحولاتی که در آن دوره برای انسان غربی خوشایند بود، سهم زنان چیست.

علاسوند بیان کرد: موتور محرکه تحولات فمنیستی در دنیا، نادیده گرفتن و حذف تعمدی زنان از مناسبات رفتاری جدید بوده است و ایران هم از این قاعده مستثنی نیست؛ اینکه زن، موضوع مورد تخاصم است مختص ایران نیست و در آمریکا هم وجود دارد؛ اهمیت پاکدامنی قبل از ازدواج، مخالفت شدید با پرنوگرافی و هرزگی و خانواده محوری در ادبیات سیاسی کشورهای غربی به عنوان جریانات راست مذهبی پدید آمد و در برابر آنها کسانی هستند که با سقط و ارتباطات آزاد قبل از ازدواج و همجنس‌گرایی مشکلی ندارند.

علاسوند با بیان اینکه یکی از موضوعات هر انتخاباتی، منازعه بر سر مسائل زنان است و دولت‌ها از قبل باید موضع خود را تعریف کنند، اضافه کرد: در تاریخ مشروطه، علمایی که تعلق به جریانات تحول‌خواه داشتند، باید به هویت قائل شدن برای زنان اعلام موضع می‌کردند. علما عمدتاً سختگیرانه به زن نگاه کرده و هر نوع خروج زن از منزل را ضد دین تلقی کردند، اما گروهی هم مقابل آنها بودند و نگاه سهل‌گیرانه به زنان داشتند؛ این تفکر وجود داشت تا انقلاب اسلامی.

حضور اجتماعی سیاسی زنان از منظر امام و رهبری

استاد حوزه خواهران افزود: شاید تفکری که امام مطرح و رهبری درباره حضور اجتماعی سیاسی زنان دارند و روی آن ایستادند، هیچ سابقه‌ای در حوزه و سطوح علمای بزرگ نداشته است؛ امام در سال 42 رأی زنان را کمک به جریان سلطنت فرمودند و زنان را منع کردند. همین مسئله سبب شد تا در ادبیات شاگردان امام به تئوری عجیب و غریب تبدیل شود؛ برخی از این افراد این حرف امام را به آموزه دینی تبدیل و تئوریزه کرده و مقالات متعددی در ممنوعیت حضور زنان در جامعه نوشتند و دلایل قرآنی اقامه کردند، در صورتی که فرمایش امام این موضوع نبود؛ امام با تأیید انقلاب سفید شاه و همراهی زنان با سلطنت و آمریکا مشکل داشتند.

علاسوند ادامه داد: 42 سال پیش طرح این مسئله از سوی امام که زنان نه تنها می‌توانند، بلکه باید حضور اجتماعی داشته و در مقدرات کشور نقش بیافریند و در نوشتن اساسنامه زندگی انسان مؤثر باشند، هنجارشکنی بود؛ برخی بزرگان از شاگردان ایشان بعد از انقلاب و وقتی انقلاب با مشارکت زنان پیروز شد، گفتند مأموریت زن‌ها تمام شده و باید به خانه بروند، اما امام آنها را توبیخ کردند و فرمودند ما طرفدار انزوای اجتماعی زنان نیستیم.

استاد حوزه خواهران اظهار کرد: امام به مثابه یک رهبر وارد عمل شده و این فضا را باز کردند؛ تمام اتفاقات به استناد انقلاب اسلامی رقم خورد؛ با این حال، جامعه جهانی خیلی گزینشی با کشور ما برخورد می‌کند، اما نتوانسته این واقعیت را مخفی کند که هیچ شکاف جنسیتی بین زنان و مردان در تحصیل در ایران نیست؛ همچنین رشد بهداشت ایران در هیچ جای دنیا این شتاب را ندارد.

علاسوند اظهار کرد: نسل دهه 60 هم‌چون مدیران بعدی نتوانستند آنها را مدیریت کنند، به خاطر سوء مدیریت‌ها برای ازدواج و شغل آنها فکر خوبی نشد، ولی این قشر  از جهت اخلاق و رفتار و درس خواندن پیشرو هستند و در پرتو مرجعیت شیعی زنان توانستند بعد از انقلاب از زیر صفر به رتبه خوبی برسند که این پیشرفت باورنکردنی است.

دوجریان فردگرایی و خانواده‌گرایی 

علاسوند اظهار کرد: بعد از جنگ، دو جریان خانواده‌گرا و فردگرا در حوزه زنان ایجاد شد و هر دولت یا یکی از این گاردها رأی آوردند؛ دولت‌های اصلاحات، فردگرایی را بیشتر ترویج کردند، گرچه شاید قصد مبارزه با خانواده‌گرایی هم نداشتند؛ برنامه‌های آنها معطوف به فردگرایی زنان بود و این مباحث مطرح شد که چرا فقط در محیط خانواده باشند؛ در این راستا، اشتغال دختران، حل مسائل زنان مجرد، زنان مطلقه و ... در اولویت قرار گرفت.

وی افزود: در دولت دوم اصلاحات، تحقیقاتی مبنای حرکت دولت قرار گرفت که اولویت دختران را اشتغال تعریف کرد. به دنبال این مسئله گفتمان‌های خانواده‌گرا شکل گرفتند و این مسئله زمینه بروز غیریت‌های دو جریان را روشن‌تر کرد.

استاد حوزه خواهران بیان کرد: هم‌اکنون هزاران نفر در آمریکا مانند جریان آنتی‌فمنیست‌ها بر ضد فردگرایی زن فعالیت دارند؛ یعنی خانواده برای آنها مهم است و ما هم اگر از مشارکت سیاسی و اجتماعی زن و تحصیل و اشتغال دفاع می‌کنیم، از گفتمان و تئوری امام و رهبری دفاع می‌کنیم؛ در دیدگاه امامین انقلاب، فردگرایی زن مهم است، اما در عین حال خانواده‌محور است.

وی همچنین افزود: ما واقعاً دین را به صورت احکامی آموزش داده‌ایم و نه دین اخلاقی، ولی هنوز هم برخی‌ها دوست دارند این روند تداوم پیدا کند.