فرسنگ‌ها همدلی در رخت طبابت

به گزارش ایکنا از خراسان‌جنوبی، فلسفه وجودی هلال‌احمر، کمک به همنوعان و شنیدن درد محرومان است و چه زیبا سعدی بیان می‌کند که چو عضوی به درد آورد روزگار..... و انگار این شعر قرن‌ها پیش برای نهادی چون هلال‌احمر بیان شده است.

داوطلبان هلال‌احمر که سال‌هاست برای رفع درد محرومیت تلاش می‌کنند، ذره‌ای دغدغه خود ندارند؛ همچون پزشک داوطلبی از دانشگاه علوم پزشکی تهران که از تهران فرسنگ‌ها راه را برای درمان بیماری‌ نادر در یکی از روستاهای خراسان‌جنوبی طی می‌کند، وقتی به روستا می‌رسد می‌بیند مشکلات فراتر از یک بیماری است؛ بنابراین چندین بار به این روستا سفر کرده، درمان را به‌صورت مستمر آغاز و برای رفع محرومیت مردم تلاش می‌کند.

داوطلب بودن را می‌توان از حس و حال پزشکی فهمید که رخت طبابت را بر تن کرده و فرسنگ‌ها دورتر از مطبش به‌دنبال درد مردم و یافتن دوا برای آنان می‌گردد؛ پزشکی که به مدد او اکنون مردم روستاهایی از خراسان‌جنوبی دیگر درد درمان و حتی آب ندارند.

او برای روستاییانی که حتی آب آشامیدنی نداشتند، بسته‌های معیشتی، لباس و آب هدیه می‌آورد و اکنون به مدد این پزشک چشمان دختر کوچک این روستا دوباره می‌بیند؛ امروز دیگر مردم در انتظار تانکرهای آبرسان و داروهای گران نیستند، آنان به کمک پزشکی وظیفه‌شناس به آرزوهایی که روزی فکر می‌کردند در میان دغدغه‌های مسئولان گم شده، رسیده‌اند و این رسیدن به آرزو را می‌توانی از چهره پدران و مادرانی خواند که درد کودکانشان را سال‌ها تحمل کرده و اکنون امید درمان یافته‌اند.

از یک پیام در فضای مجازی تا فرسنگ‌هایی که طی شد 

‌ناصر عمادی، یک پزشک خیرخواه است که می‌گوید از سال 86 در عرصه داوطلبی هلال‌احمر مشغول به فعالیت  بوده و 25 سال است که پزشک است.

وی یکی از مقصدهای سفرش را روستای گل نی در خراسان جنوبی عنوان می‌کند و می‌گوید: اولین بار در سال ۹۷ به این روستا سفر کردم، چراکه طی پیامی که در اینستاگرام در مورد بیماری پوستی کودکان روستا منتشر شده بود، فهمیدم که این مردم به پزشک نیاز دارند تا این دردی که ناشناخته است درمان شود، بنابراین سعی کردم برای درمان روستا مراجعه کنم.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران بیان کرد: تیمی از همکاران و دستیاران پزشکی را با خود همراه کرده و به روستاهای  کلاته بلوچ، ذکری و گل نی سفر کردیم تا از نزدیک مشکلات را ببینیم.

عمادی ادامه داد: مشکلات پوستی کودکان را بررسی، آنان را معاینه و داروهای مورد نیاز را در بین آنها توزیع کردیم و رایزنی‌ها و بررسی‌ها نشان داد که نبود آب پاکیزه و تمیز و در نتیجه محرومیت یکی از دلایل بروز بیماری پوستی در این منطقه است که با رایزنی با آب و فاضلاب و هلال احمر درمیان مقرر شد با حفر چاه، آب منطقه تأمین شود.

وی با بیان اینکه با پیگیری‌ها آب مورد نیاز این منطقه تأمین شده است، بیان کرد: اگر مورد دیگری در روستا باشد، روند درمان را پی می‌گیریم.

این پزشک داوطلب بیان کرد: اینکه بتوانی مرهم درد باشی، اما در خانه بنشینی درد بزرگ جامعه امروز است؛ وقتی با کمی پیگیری و تلاش می‌توانی به حل معضل و مشکلی برسی چرا بنشینی؟ مگر دین اسلام جز همدلی و یاوری چیزی از ما می‌خواهد؟

عمادی با بیان اینکه در برخی سفرهایم خانواده و فرزندانم را نیز همراه می‌کنم تا بدانند تمام زندگی همین خوش‌گذرانی‌های زودگذر نیست، افزود: باید نسل امروز بدانند که تنها به مشکلات خود فکر نکنند؛ بلکه مشکلات همنوعانشان نیز دغدغه آنان باشد؛ این‌گونه دنیا جای بهتری برای همه ما خواهد بود.

وی بیان کرد: وظیفه پزشک در میان مردم تعریف شده و یک پزشک نباید در مطبش بنشیند تا مردم به او مراجعه کنند؛ بلکه باید او به میان مردم برود؛ دردهایشان را شنیده و مرهمی برای زخم‌هایشان یابد.

عمادی ادامه داد: برخی از زخم‌ها از زخم تن فراتر است چراکه فرد درد دارد، اما نمی‌تواند به‌دلیل محرومیت، دوری از کادر درمان یا فقر به پزشک مراجعه کند؛ در این هنگام است که وظیفه و رسالت یک پزشک معنا می‌یابد.

پزشک باید درد مردمش را خود بیابد 

وی افزود: پزشکی که تنها در مطب نشسته و درد پول داشته باشد، هیچ‌گاه نخواهد توانست درد مردمش را لمس و درک کند و این به معنای درک آموزه‌های اسلام نیست؛ در حالی که ما ادعای مسلمانی داریم و در این دین، هر کس از همسایه خود بی‌خبر باشد مسلمان نیست.

این پزشک داوطلب با بیان اینکه یک خنده مردمان و کودکان روستاهای محروم به تمام خوشحالی‌های مطبم می‌ارزد و به پزشکان توصیه می‌کنم حداقل یک بار این حس را بچشند، افزود: یک پزشک باید فارغ از رنگ، نژاد و مذهب، درمانگر باشد.

عمادی اظهار کرد: دنیای اسلام ما را با مهربانی و همدلی آشنا کرد و فردی که می‌تواند کاری انجام دهد باید هرآنچه در توان دارد، بگذارد و این همان درک معنای عشق به خداوند است.

وی افزود: وقتی مردم از تو راضی باشند، خداوند نیز راضی است بنابراین از پزشکان و دستیاران پزشکی و کادر درمان می‌خواهم زندگی را جور دیگری و خارج از مطب‌هایشان ببینند؛ به میان مردم، کودکان کار و مردم محروم بروند و ببینند دردها چیست و  آن زمان رسالتی حتی فراتر از پزشکی انجام دهند.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران یادآور شد: با اینکه در تهران زندگی می‌کنم و دغدغه‌های بسیار دارم، اما اگر در هر جایی ببینم مردم به کمک نیاز دارند و نمی‌توانند به دلیل محرومیت از نعمت پزشک و درمان برخوردار باشند، خودم را می‌رسانم.