جهادی به قیمت جان

در میان هیاهوی بیمارستان گم می‌شوی، فردی بر روی تخت ناله می‌کند، آن یکی فرزند شهیدش را صدا می‌زند و دیگری حتی با کپسول اکسیژن نیز نمی‌تواند به راحتی نفس بکشد به‌گونه‌ای که حتی صدای خس خس نفس‌هایش را می‌شنوی.

وقتی به بخشی که در سردرش نوشته «بخش ویژه کرونا» وارد می‌شوی، دردی همراه با اضطراب و ناراحتی تمام وجودت را فرا می‌گیرد، از همان‌ها که در روزهای جنگ تحمیلی در بیمارستان‌ها و میان گریه‌ها و ناله‌های جوان‌های بی‌گناه به گوشت می‌رسید و تو نمی‌دانستی این وضعیت چه زمانی تمام خواهد شد.

از همان روزها انسان‌هایی که لباس شریف اسلام را بر تن داشتند و عطوفتی پیامبرگونه، به کمک مردم می‌شتافتند، نه تنها با حضور در جبهه‌ها که با پشتیبانی از جبهه‌ها، از جمع‌آوری کمک‌های خیرین برای کمک به رزمندگان تا کمک به مجروحان جنگی.

حال از آن سال‌ها 30 سال گذشته، اما جمهوری اسلامی بسیار بیشتر از این مدت پویا شده و رشد کرده است. پیشرفت‌های نظامی و پزشکی در این سال‌ها پس از جنگ، ایران را به عنوان کشورهای طراز اول در این حوزه معرفی کرده است، اما انسان‌هایش همان انسان‌های فداکار زمان جنگ هستند، همان‌هایی که برای کمک به همنوع و نجات ایران از چنگال استکبار حتی از فرزندان خود گذشتند.

امروز که کرونا بر چهره تمام جهان چنگال مرگ کشیده است، باز هم انسان‌هایی هستند که با مهر و عطوفتی که اسلام ارزانیشان داشته، بدون هیچ چشمداشتی برای پایان دادن هرچه سریع‌تر به این بیماری کمر همت بسته‌اند؛ طلبه‌ها از این دست انسان‌ها هستند.

در بخش کرونا علاوه بر پرستارانی که برای درمان بیماران شب و روز نمی‌شناسند و حال با توجه به وخامت این بیماری، باید علاوه بر پرستار بودن، نقش همراه بیمار را نیز ایفا کنند، افرادی فداکار و داوطلب وجود دارند که در لباس روحانیت برای رفع حاجات بیماران دقیقه‌ای در این بخش نمی‌نشینند و با اقتدا به پیامبر خوبی‌ها که فرمود: «هر کس در برآوردن نیاز بیماری بکوشد، خواه آن را برآورد و خواه برنیاورد، از زیر بار گناه خویش بیرون می‌رود، به‏ سان آن روز که از مادر، زاده شده است»، سعی در پاک شدن دارند؛ حال اگر این پاک شدن به قیمت جانشان تمام شود.

حجت‌الاسلام ابوالحسن طوری، از طلاب جهادگری است که از ابتدای شیوع کرونا با حضور در بخش ویژه این بیماری و همراهی با پرستاران، سعی در برآوردن حاجات بیماران می‌کند، عمامه‌ای بر سر دارد، ذکرگویان برای پدر و مادرانی که حال کرونا آن‌ها را از فرزندانشان دور کرده، نقش فرزند بازی می‌کند و می‌گوید برای این تنهایی بیماران بیشتر دلش می‌سوزد تا برای بیماریشان.

وی در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان‌جنوبی می‌گوید: به همراه دیگر طلاب جهادی از آبان‌ماه وارد بیمارستان شدیم و سعی کردیم در کنار بیمارانی باشیم که از خانواده خود دورند، بعضی از آن‌ها علاوه بر کرونا از کهولت سن و بیماری‌های دیگری نظیر آلزایمر رنج می‌برند که باید در کنارشان باشیم تا تنها نمانند، چراکه پرستاران با وجود آنکه رسیدگی بسیار می‌کنند، اما گاهی اوقات رسیدگی به این تعداد بیمار و در کنارشان بودن برایشان سخت است.

این طلبه جوان با اشاره به شباهت‌های میان مدافعان حرم و مدافعان سلامت، بیان کرد: در اوایل وقتی رزمنده‌ها اعزام به سوریه می‌شدند، سعی می‌کردند به دیگران نگویند چراکه متهم به سربازان بشار اسد می‌شدند؛ مدافعان سلامت نیز بابت نگاه دیگران و زندگی به ناچار اجتماعی خود کار در بیمارستان را مخفی نگه می‌دارند و یا در این مدت از ارتباط با دیگران حتی خانواده خود دوری می‌کنند که بسیار سخت است.

طوری ادامه داد: همان‌طور که مدافعان سلامت متهم به داشتن حقوق و مزایای بالا می‌شوند، مدافعان حرم نیز متهم به حقوق بالا می‌شدند؛ دقیقا کرونا مانند انتحاری عمل می‌کند که متوجه آمدنش نیستی، اما ضربه می‌زند و دیگر کار به رزمنده و شهروند ندارد و هرکس در محدوده او باشد مورد هدف قرار می‌گیرد.

وی از انسان‌هایی گفت که در دوران کرونا به خاطر سهل‌انگاری اطرافیانشان کارشان به این بخش کشیده و اکنون باید رنج بیماری را در کنار رنج تنهایی تحمل کنند و حضور جهادگران اندکی این تنهایی را می‌کاهد.

این طلبه جوان اظهار کرد: هر ثانیه خدمت در بخش کرونایی مانند شب عملیات می‌ماند، هر بی‌احتیاطی و اشتباهی حتی در لباس رزم موجب به خطر افتادن جان خود و دیگران می‌شود.

طوری بیان کرد: داعش از جهالت‌هایی بود که همه‌گیر شد و اکنون کرونا نیز با جهالت‌های افرادی که برای دیگران ارزش قائل نیستند همه‌گیر شده است؛ این جهالت نسبت به حساسیت موضوع و شناخت دشمن است کمه عواقبش همه افراد را در بر می‌گیرد.

وی با بیان اینکه بعضی از روزها پرستارانی بودند که جای‌شان خالی بود و بعد متوجه می‌شدیم که به کرونا مبتلا شده‌اند، افزود: اسلام دین عقلانیت است و باید در راستای پیروی از آموزه‌های اسلام، از عقل پیروی کرده و با جهالت خود باعث انتقال بیماری به انسان‌های بی‌گناه نشویم.

جامعه به آتش به اختیاری نیاز دارد

یکی دیگر از طلبه‌های جوان که سخت مشغول رسیدگی به مادر پیری بود که آلزایمر داشت و سعی داشت سرم را از دستش بیرون بکشد، نیز به ایکنا گفت: این روزها کشور بیش از همه به همان آتش به اختیار بودنی نیاز دارد که رهبر معظم انقلاب به آن اشاره کردند.

وی افزود: هر کس به هر طریقی که می‌تواند باید در راه کاهش آثار بیماری قدم بردارد، عده‌ای با حضور در بیمارستان در کنار کادر درمان، عده‌ای برای جبران آسیب‌های ناشی از کرونا به نیازمندان و عده‌ای دیگر با رعایت کردن برای جلوگیری از کاهش ریسک انتقال بیماری به دیگران.

این طلبه جوان از مردم خواست تا با پیروی از آموزه‌های حیات‌بخش اسلام برای رهایی از چنگال این بیماری مهلک تلاش کنند، چراکه این امر تنها با همدلی و وحدت امکان‌پذیر است، وحدتی که می‌توان تنها آن را در آموزه‌های اسلام دید.

جهادگران عرصه سلامت نشان می‌دهند که هنوز پرچم اسلام بالاست و این همدلی که شاید در کشورهای دیگر یافت نشود، در اینجا، در کشور اسلامی به وفور دیده می‌شود و انسان‌هایی که دنبال دیده شدن نیستند، اما به‌دنبال رخت بربستن و دیده شدن بهتر خطرات کرونا در جامعه هستند.

طلبه‌ها و روحانیت همین افراد هستند که نه تنها دستگیر بیماران کرونایی‌اند و مجاهدانه پای کار آمدند تا باری از دوش کادر درمان بردارند و این روزها علاوه بر حضور در بیمارستان‌ها، در سخنرانی‌ها و یا در فضای مجازی و حقیقی سعی در بیدار کردن مردم با اصول اسلامی برای کاهش آثار این بیماری دارند و آمده‌اند بدون هیچ انتظاری...