محمود علمی، مدرس حوزه علمیه و دانشگاه در گفتوگو با ایکنا از اردبیل، با بیان اینکه ما در جامعه اسلامی زندگی میکنیم و باید خط مشی زندگی نیز بر اساس آیات و روایات اسلامی باشد، گفت: اگر تجمل را به معنای زیبایی دوستی در نظر بگیریم نه تنها اسلام با آن مخالف نیست بلکه مسلمانان را به این موضوع تشویق میکند، اما در جایی به بنبست میرسیم که این زیبادوستی به حد افراط و تفریط برسد.
وی افزود: تجملگرایی تأثیرات منفی زیادی در زندگی فردی و اجتماعی دارد و قناعت راه حل اسلام در عصر تجملگرایی است. صرفهجویی و قناعت یکی از اصول سفارش شده در دین اسلام است و زمان گرفتار شدن در تجملگرایی به سمت اسراف پیش میرویم و از صرفهجویی باز میمانیم.
علمی تجمل را یکی از جلوههای بیرونی دنیادوستی دانست و تصریح کرد: زمانی که مالدوستی به حد بالایی میرسد، فرد برای نشان دادن مال و ثروت، اولاد و مقام دنیایی خود تلاش میکند آنچه دارد را به رخ دیگران بکشد.
این مدرس حوزه و دانشگاه، در خصوص ورود تجملگرایی در ازدواجهای امروزی اظهار کرد: پیوند زناشویی در هر دین و آیینی مقدس است؛ لذا اگر به مقوله خانواده به درستی پرداخته نشود دچار آسیبهای اجتماعی و عدم سلامت روان جامعه خواهیم شد. گرایش به زیبایی و جمال دوستی یکی از ابعاد وجودی انسان است و آیات و روایات و سیره عملی معصومان(ع) آن را تأیید کرده است.
علمی تأکید کرد: تجمل و جمالگرایی به خودی خود بار منفی ندارند، اما آنچه در این بین مورد نکوهش شدید اسلام قرار گرفته است گرایش افراطی به تجملات و تشریفات دنیوی و هدف قرار گرفتن آن در زندگی اجتماعی است.
این مدرس حوزه علمیه و دانشگاه بیان کرد: مقوله آرامش و آسایش یکی از مهمترین نیازهای هر انسانی است و اگر انسان به آرامش دست پیدا نکند تمام دنیا را هم که در اختیار داشته باشد لذت نمیبرد.
وی با تأکید بر تبیین فرهنگ قناعت در جامعه اسلامی، افزود: کسانی که آرامش را در جمع کردن مال دنیا و غرق شدن در پول و ثروت و مقام و لذتهای دیگر دنیا جستوجو میکنند، از آرامش قناعت و ایجاد سلامت روان در خانواده و جامعه غافل هستند.
علمی با اشاره به آیه شریفه، «وَ مَنِ اقْتَصَرَ عَلَى بُلْغَةِ الْکَفَافِ فَقَدِ انْتَظَمَ الرَّاحَةَ» گفت: شخصی که قانع است، از غم دنیا خواهى و جذب شدن به اهل دنیا، آسوده و در آرامش بوده و آرامش را پناه خود قرار داده است.
این مدرس حوزه علمیه و دانشگاه تأکید کرد: قناعت شاخص مهمی در سعادت و عزت هر انسانی است، اما نباید قناعت را با تنبلی و کمکاری یکی کرد و کسی که کار نمیکند و تلاشی برای بهبود شرایط زندگی خود ندارد نمیتوان او را قانع نامید.
انتهای پیام