کوچه پس کوچه‌های مهربانی با عطر ناب انسانیت

در قرنی كه همه چیز در حال دگرگونی و تغییر است، هنوز محله‌هایی وجود دارند که همان اصالت روزهای قدیم را حفظ کرده‌اند. در دنیایی که هر روز مردمانش را فضای مجازی و تکنولوژی پر کرده است، هنوز هم انسان‌هایی هستند که به یاد یکدیگرند و در کمال دوستی و آرامش در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.

مردمانی که برای موفقیت فرزندان یکدیگر نذری می‌پزند، گاهی با وجود اینکه خود در تنگنا هستند، اما به فکر همسایه خود نیز هستند و سخن پیامبرشان را از یاد نبرده‌اند که فرمود: «هر که به خدا و روز واپسین ایمان داشته باشد، همسایه خود را آزار نمی‏‌رساند».

این مردم هنوز نماز خواندن در مسجد محلشان را فراموش نکرده‌اند، همدیگر را برای نماز صبح بیدار کرده و قدم‌زنان در کوچه‌هایی که معنویت در آن‌ها زنده است، به سمت مسجد برای ادای فریضه‌ای واجب می‌روند.

در کوچه پس کوچه‌های قدیمی بیرجند که قدم می‌زنی، چشمت به سر در مسجد خضر نبی(ع) می‌افتد که در نزدیکی مدرسه علمیه امام حسن مجتبی(ع) قرار گرفته، وارد مسجد که شدی، دیوارها و سقفش خودنمایی می‌کند، و هنوز همان رنگ معنویت را در زندگی همسایه‌ها دارد که در گذشته‌های دور داشته است. روحی معنوی در کالبد این مسجد حاکم است، روحی که مردم این محله را با شنیدن صدای اذان از مناره‌هایش به سوی خود جذب می‌کند.

از جمله مراسمی که در مساجد قدیمی شهر از جمله مسجد آیتی، مسجد جامع، مسجد خواجه خضر، مسجد حیدرحسن، مسجد صاحب‌الزمانی، مسجد امام حسن(ع)، چشمه خلیلی (قدمگاه)، منزل دختر آخوند، حسینیه گود و مدرسه معصومیه بیرجند برگزار می‌شود، مراسم هفت منبر است.

در نزدیكی غروب آفتاب بانوان محله پس از نیت كردن، شمعی را درون سینی و كنار این منبرها روشن كرده و نذورات خود را از قبیل خرما، شیرینی و پول درون تشتی ریخته و برای روشن كردن شمعی دیگر به یكی دیگر از این مساجد می‌روند و این یعنی برای اعتقادات خود ارزش قائلند.

در این کوچه‌ها که عطر ناب انسانیت می‌دهند، خبری از نگاه کردن دائم به صفحه گوشی نیست، خبری از چشم‌ و هم چشمی و تجملات نیست، اینجا همه چیز رنگ همدلی دارد، رنگی از جنس معنویت، رنگی که شاید در دنیای دیجیتال برای خیلی از ما فراموش شده است.

یادداشت از زهرا حمیدی، خبرنگار ایکنای خراسان‌جنوبی
انتهای پیام