عاشقانه‌های یک مهمانی/ رموز سعی مشکور
گروه جامعه ــ هر گاه بنده اطاعت کند، خداوند عملش را می‌خرد. ماه رمضان ماه قبولی اعمال است.
به گزارش ایکنا؛ «سعی مشکور» رمزی است عاشقانه بین خدا و بنده. رمزی که اگر آن را بدانیم عاشقانه و مشکورانه عبادت می‌کنیم تا محبوب عمل ما را بپسندد و خریدار آن شود. در بیست و ششمین روز از ماه مبارک رمضان از خداوند توفیق رسیدن به چنین سعی و عملی را می‌خواهیم. دعایی که با دقت در تفسیر آن می‌‌توان رموز سعی مشکور را یافت.
در دعای روز بیست و ششم از خداوند خواهش می‌کنیم:
«اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین؛ خدایا قرار بده کوشش مرا در این ماه قدردانی شده و گناه مرا در این ماه آمرزیده و عملم را در آن مورد قبول و عیب مرا در آن پوشیده ای شنواترین شنوایان»
پیام اول: سعی مشکور
خداوند به واسطه صفت شکور بودنش اعمال عبادی و سعی و کوشش بندگان را مورد قدردانی قرار داده و از آنان تشکر می‌کند. حضرت سیدالشهداء(ع) در دعای عرفه به خداوند عرضه می‌دارد: «و اِنْ اَطَعْتُکَ شَکَرْتَنی؛ خدایا! من هرگاه تو را اطاعت کردم، تو از من تشکر و قدردانی کردی». شاکر بودن خداوند به این معناست که خداوند، حق اعمال مردم را به جا می‌آورد؛ یعنی هرکس عمل خیری انجام داد، عمل خیر از دست او نمی‌رود و خداوند از انجام‌دهنده عمل خیر قدردانی می‌کند. تلاشی که از طرف خداوند، مورد پذیرش و قبول واقع شود و پروردگار به آن توجه کند، و از ضایع شدن آن مانع شود و نوعی سپاس، از تلاشگر به عمل آورده، پاداش نیکو بدهد چنین عملی «سعی مشکور» است.
اما تلاش و سعی چه کسانی مورد «شُکران» و سپاس قرار می‌گیرد؟ اگر عمل انسان و سعی و تلاش او مورد رضایت خدا قرار بگیرد و پروردگار به عین عنایت در آن بنگرد و از او بخرد، چنین عملی «سعی مشکور» است. اما سعی‌ای مشکور است که آمیزه‌هایی از خلوص و صدق داشته باشد. «صبغه‌الله» در آن باشد. ایمان و عمل صالح، طلب آخرت و در زمره ابرار بودن و... شرایط رسیدن به سعی مشکور است.
پیام دوم: بخشایش گناهان
آمرزش خداوند، شامل حال چه کسانی می‌شود؟ خداوند بسیار آمرزنده است و صفت آمرزش و بخشش یکی از بارزترین صفات خدای متعال است. در قرآن کریم از این صفت خداوند با عناوین «غَفور»، «غفّار» و «غافرِ» یاد شده است. البته صفت آمرزش خداوند بنا بر تصریح قرآن کریم، شامل حال کسانی می‌شود که قصد توبه و بازگشت به سوی حق داشته باشند. قرآن کریم می‌فرماید: «وَإِنِّی لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَآمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَى؛ و من بسیار آمرزنده هستم برای کسی که توبه کند و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد و به راه هدایت برود». پس اگر کسی بدون قصد توبه و ترک گناه و جبران گذشته و به وسیله انجام عمل صالح، از خداوند طلب مغفرت کند، مشمول آمرزش الهی نخواهد شد. در دعای امروز از خدا خواهان آمرزش گناهان هستیم و نباید فراموش کنیم که اصلاً یکی از خصوصیات ماه مبارک رمضان، غفران ویژه الهی است، تا جایی که اگر کسی نتواند خود را از این غفران عظیم بهره‌مند سازد، بدبخت است.
خودمان را در معرض مغفرت الهی قرار دهیم/ آیا خداوند گلچین می‌کند؟
مطلبی که در اینجا مطرح می‌شود، این است که آیا انتخاب بندگانی که مورد مغفرت و رحمت خداوند قرار میگیرند، از طرف خداوند است یا بندگان؟ آیا خداوند برای مغفرت، از بین بندگان گلچین و انتخاب می‌کند؟ اگر انتخاب با خدا باشد، من نمیدانم که خداوند چه کسی را انتخاب کرده و آیا من هم جزء انتخابشدگان هستم یا خیر؛ امّا اگر انتخاب با عبد باشد، من خودم میفهمم. زیرا میزان را به دست خودم داده است. در باب مسئله مغفرت و رحمت اینطور است که اگر عبد خودش را در معرض رحمت و مغفرت قرار بدهد، رحمت و مغفرت شامل حالش می‌شود. پس خودت را در معرض قرار بده! در معرض قرار دادن احتیاج به مبرِز هم ندارد؛ زیرا این امر، درونی است. خدا درون دل من و تو را امشب میبیند. اگر دید که واقعاً شرمنده هستیم و نسبت به گذشتهمان واقعاً پشیمانیم، مأمورینش را میگمارد و آنها شروع میکنند به طلب مغفرت کردن برای ما.
پیام سوم: قبولی اعمال در ماه رمضان
صِرف عمل ملاک نیست بلکه پذیرفته شدن در پیشگاه خداوند میزان است. با توجه به آیات قرآن و روایات ائمه اطهار(ع)، اعمال صالح و انفاق‌ها و خیرات کسانی مورد قبول قرار می‌گیرد که؛ توکل و پناه بردن به خدا داشته باشند، به پدر و مادر خود نیکی کنند، کارهای «خداپسند» انجام دهند، خواهان ذریه‌ای پاک و صالح باشند، اهل توبه و تسلیم و متقی و پروا‌پیشه باشند واز فسق و کفر و اکراه و کسالت، دوری کنند. پس شرط قبول عمل، توکل و اخلاص و نیت پاک و جلب رضای خداست. اما یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد ماه مبارک رمضان، این است که اعمال ما در این ماه مورد قبول درگاه الهی واقع می‌شود و این مطلب در کلام رسول گرامی اسلام (ص)تصریح شده است.
پیام چهارم: درخواست پوشش عیوب از خداوند
یکی از اسامی روز قیامت «یوم تبلی‌السرائر» است که در آن روز، حقایق و باطن انسان آشکار و گناهان او بر همگان معلوم می‌شود. از مهم‌ترین صفات الهی که اگر نبود تمام بندگانش مورد اذیت، خجالت و شماتت واقع می‌شدند، صفت ستار بودن خداوند است که عیب‌های بندگانش را می‌پوشاند و آنها را رسوا نمی‌کند.
اما چه کنیم خداوند زشتی‌های ما را بپوشاند؟ رسول خدا(ص) به فردی که به ایشان عرضه کرد: می‌‌خواهم خداوند عیب‌هایم را بپوشاند، فرمود: «عیب‌های برادرانت را بپوشان تا خداوند عیب‌های تو را بپوشاند». کسی که می‌خواهد از صفت ستاریت خداوند بهره ببرد باید خود عیب پوش دیگران باشد. خدای متعال ستارالعیوب است و دوست دارد که بندگانش هم عیوب خود و دیگران را بپوشند و آن را اصلاح نمایند و درصدد استغفار و توبه برآیند.
پیام پنجم: خداوند سمیع است
خداوند «اسمع‌السامعین» است، شنواترین شنوندگان. خواسته ما را می‌داند و دعایمان را هم می‌شنود. امید است که لبیک اجابتی گفته و عملمان را بپذیرد و گناهمان را ببخشاید و عیبمان را بپوشد.
سمیع دو معنا دارد، سمیع در قرآن به ظاهر در دو معنى به کار رفته است: 1- به معنى حضور مسموعات نزد خدا و این معنا بیشترین سهم را در استعمال دارد، 2- به معنى مجیب چنان که مى فرماید: «سَمِیعُ الدُّعَاء» حق این است که سمیع یک معنا بیش ندارد و آن شنیدن است و خدا در هر حال، دعاى بندگان را مى‌شنود، ولى گاهى مقرون به اجابت هست و گاهى نیست وجمله «سَمِیعُ الدُّعاء»، جامع بین این دو معنا است و اگر فرض کنیم که مقصود از سمیع الدعاء، مجیب الدعاء است، این خصوصیت از لفظ استفاده نمى‌شود، بلکه از قراین خارجى به دست مى‌آید.
برگرفته از کتاب «۱۲۰ نکته و پیام از ادعیه ماه مبارک رمضان» نوشته حجت‌الاسلام روح‌الله بیدرام.
انتهای پیام
