خداوندا؛ برهان‌های تو آشکار و گناه من مانع/ درک 99 درجه محبت الهی

به گزارش ایکنا؛ وجود و محبت خداوند به حدی آشکار است که از بی‌نهایت آشکاری، بسیاری آن را نمی‌بینند، نمی‌فهمند و عجیب آنکه نمی‌خواهند. انشاالله امروز در نهمین روز از ماه مبارک رمضان به این علم و فهم رسیده باشیم که برهان‌های حقانیت و محبت خداوند آشکار است اما به علت زیادی گناه و غرق شدن در مادیات، تشخیص این براهین برای ما سخت شده است. وقتی به عمق فهم این واقعیت رسیدیم، می‌توانیم از خداوند محبتش را بخواهیم. محبتی که پاداش خداوند به بندگانیست که بندگی می‌کنند.

در دعای روز نهم ماه رمضان آمده است:

«اللهمَّ اجعَل لی فیهِ نَصیباً مِن رَحمَتِکَ الواسِعَةِ؛ واهدِنی فیهِ لِبَراهینِکَ السّاطِعَةِ، وَخُذ بِناصِیَتی اِلی مَرضاتِکَ الجامِعَةِ بِمَحَبَتِکَ یا اَمَلَ المُشتاقین؛ خدایا! مرا نصیبی کامل، از رحمت واسطه خود عطا فرما و به ادله و براهین روشن خود، هدایت فرما و پیشانی مرا بگیر و به سوی رضا و خشنودی که جامع هر نعمت است، سوق ده. به حق دوستی و محبتت، ای آرزوی مشتاقان.

پیام اول: بهره‌مندی از رحمت واسعه الهی

یکی از بزرگ‌ترین سعادت‌های بشر، مورد رحمت الهی واقع شدن است. در دعای کمیل نیز می‌خوانیم «بِرَحْمَتِکَ الَّتی وَسِعَتْ کُلُّ شَیء». این نوع نگاه به رحمت الهی، در بیشتر دعاهای شیعه به چشم می‌خورد. آنچه‌ مهم است، این است که از این رحمت بی‌پایان، ناامید نشویم و چشم امید به رحمت واسعه الهی داشته باشیم. خداوند متعال دارای دو رحمت است. رحمتی عام و مطلق: این نوع از رحمت، فراگیر است و هیچ موجودی از آن بی‌بهره نیست. رحمت عام شامل همه موجودات، اعم از مؤمن‌، کافر، بد و خوب می‌شود و در برابر این رحمت بی‌کران، چیزی به نام غضب و سخط نیست.

رحمت خاص: این نوع از رحمت، در برابر غضب خاص قرار دارد و مخصوص اهل ایمان و نیکوکاران است و شامل کافران و منافقان نمی‌شود. همان طور که عذاب الهی دامن‌گیر همه نخواهد شد، رحمت خاصه نیز شامل حال همه نمی‌شود. «إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِیبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِین‌َ؛ رحمت خدا به نیکوکاران، نزدیک است‌.» «وَ َانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیم؛ و نسبت به مؤمنان، همواره مهربان بوده است‌».

پیام دوم: راهنمایی به سوی براهین و ادله روشن الهی

انسان اگر به براهین و ادله روشن الهی توجه کند، خداشناس می‌شود. آنچه که مسلم است، دلایل و براهین زیادی وجود دارد که انسان حق‌جو را به سوی راه مستقیم هدایت کند، ولی به علت زیادی گناه و غرق شدن در مادیات، تشخیص این براهین برای ما سخت می‌‌شود. در این ماه از خداوند بهره‌ای از رحمت عالمیان، که پیامبر رحمت است، می‌خواهیم و تقاضا می‌کنیم خداوند براهین آشکارش را به ما، که به علت زیادی گناه تشخیص نمی‌دهیم، نشان دهد و ما را در راه رضای خود قرار دهد. «بُرهان» را علمای علم لغت به «دلیل روشن»، «بیانی برای حجت»، «دلیل و توضیح آن» و «محکم‌ترین دلیل‌ها» ترجمه کرده‌اند. ائمه‌اطهار(ع)، برهان خداوند هستند. اگر ائمه نبودند، خدا شناخته نمی‌شد.

پیام سوم: سوق یافتن به سمت رضا و خشنودی خداوند

رضای خداوند بزرگت‌رین سعادتمندی‌هاست که یک انسان می‌تواند آن را به دست آورد، چرا که زمانی پروردگار عالمیان از بنده خویش راضی می‌شود که بنده از دستورات و اوامر او اطاعت کرده و حق بندگی را به جا آورد و هنگامی که بنده، از اوامر الهی اطاعت کند، آنگاه است که جمیع وعده‌های خداوند، که در قرآن به ایمان آورندگان بشارت داده شده، محقق می‌شود که آن هم از رضای الهی نشئت می‌گیرد.

در مورد جلب رضای الهی، باید رمز موفق پیمودن راه خدایی و تحصیل رضای الهی را یافت. رضایت خداوند تعالی، مراتبی دارد که رتبه‌های آن وابسته به عبودیت و درجات بندگی بندگان نسبت به خدای سبحان است، هر درجه‌ای از عبودیت، رضایت متناسب با آن درجه را به همراه دارد. بهترین معیار و ملاک، یک چیز به نظر می‌رسد و آن انجام وظایف شرعی (انجام واجبات و ترک محرمات) است. هر آن کس در این وادی موفق شد، بیشتر تحصیل رضای الهی کرده است، زیرا با هرچه دقیق‌تر انجام دادن وظایف شرعی، بیشتر فرمان آورنده آن وظایف، یعنی فرمان خدای سبحان را، لباس عمل پوشیده و هرچه بیشتر فرمان آورنده آن وظایف، عملی گشت بیشتر رضایت خدای سبحان تحصیل شده است.

پیام چهارم: دوستی و محبت خداوند به بندگان

محبت و دوستی؛ براساس محبت خداست که 99 درجۀ آن، ویژه محبت خدا به بندگان است و یک درجۀ آن، مربوط به محبت دیگران است؛ به گونه‌ای که محبت انسان به اولاد، یک بخش از محبت است. محبت پرودگار پاداشی است که خداوند در قرآن، به بندگان خاص خویش بشارت می‌دهد؛ همانند مجاهدان که سر و جان را فدای او می‌کنند و محسنین، توابین، مطهرین، مقسطین، صابرین و متوکلین، که در قرآن کریم محبوب پروردگار قرار گرفته‌اند. محبت خداوند به بندگانش، داراى آثار و نشانه‌هایى است که در احادیث به آنها اشاره شده است. بعضى از این نشانه‌ها و آثار عبارتند از: 1. انس با پروردگار 2. اشتیاق به سوی خداوند 3. رضا به قضای الهی 4. اطاعت از دستورات الهی 5. عدم غفلت از یاد خدا 6. غم و شادی برای خدا 7. دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان او.

برگرفته از کتاب «۱۲۰ نکته و پیام از ادعیه ماه مبارک رمضان» نوشته حجت‌الاسلام روح‌الله بیدرام.

انتهای پیام