بهنامفر، عضو هیئت علمی دانشگاه بیرجند در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خراسانجنوبی، گفت: شعر و ادبیات بخش جداییناپذیر زندگی ایرانیان است و در حقیقت میتوان از آن به عنوان روح زندگی نام برد.
وی اظهار کرد: ما ایرانیان غم و شادی و فراق خود را با شعر به نمایش میگذاریم، فراق را با دوبیتی، شادی را با تصنیفهای زیبا و دلنشین و غم و عزا را با نوحه بیان میکنیم و از این جهت زندگی ما با شعر در آمیخته شده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه بیرجند با اشاره به ظرفیتهای شعر فارسی در تعالی روح انسان بیان کرد: شعر و ادب فارسی در پی تربیت انسانی به دور از رذائل اخلاقی بوده است و آرمان خود را ساختن یک مدینه فاضله از چنین انسانهایی میداند.
بهنامفر ادامه داد: کافی است تأملی در مفاهیم عمیق شعر شاعرانی چون شعدی، فردوسی، حافظ و مولوی که قلههای شعر فارسیاند بیندازیم، آن زمان در خواهیم یافت که چه گنجهایی برای رشد فکری و معنوی در اختیار داریم.
وی افزود: ادبیات ما بعد از اسلام به شدت تحت تأثیر تعالیم انسانی اسلام و قرآن است و بسیاری از شاعران ما در سرودههای خود از احادیث و روایات بهره بردهاند و چون حافظ که میگوید هر چه دارم همه از دولت قرآن دارم، ارادت خود را به محضر قرآن نشان دادهاند.
عضو هیئت علمی دانشگاه بیرجند گفت: قرآن الهام بخش شاعران کهن فارسی در سرودن شاهکارهای ادبی است و این مهم تا آنجا اثر گذاشته که بسیاری مثنوی معنوی را تفسیر عرفانی قرآن میدانند چرا که مولوی هر چه گفته برگرفته از قرآن است.
بهنامفر اظهار کرد: اما متأسفانه سبک زندگی امروزی و شیوه آموزش از دوران ابتدایی تا دانشگاه به گونهای است که در نتیجه آن نسل جدید آشنایی چندانی با گنج های ادبی سرزمین خود پیدا نکرد و از آن بیبهره است.
وی بیان کرد: در گذشته افراد در شبنشینیها و دور هم بودنها شاهنامه و حافظ و یا حتی داستانهای محلی و عامیانه میخوانند و از این جهت افراد از همان ابتدا با اشعار شاعران کهن آشنا میشدند.
عضو هیئت علمی دانشگاه بیرجند یادآور شد: توصیه به خانوادهها تلاش برای آشنایی بیشتر با شاهکارهای ادبی و همچنین استفاده از امکانات جدید برای آموزش ادبیات فارسی است.