امام حسن(ع) مصداق بارز «وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ» است
معاون ارتباطات و امور بین‌الملل دانشگاه ادیان و مذاهب تصریح کرد: آنچه امروز برای همه مسلمانان از جمله پیروان مکتب اهل بیت(ع) آشکار است، جایگاه امام حسن مجتبی (ع) در اسلام است و از نظر همه مسلمانان چه شیعه و چه سنی ایشان مرجعیت علمی و والایی دارند که این جایگاه بر گرفته از آیات قرآن و سنت رسول الله (ص) است که به اتفاق اکثر قریب به اتفاق مسلمانان ایشان مصداق بارز «وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ؛ او كسى است كه علم كتاب نزد اوست» بودند.
حجت‌الاسلام والمسلمین تسخیری، معاون ارتباطات و امور بین‌الملل دانشگاه ادیان و مذاهب در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا از قم با اشاره به اینکه طبق تاریخ امام حسن مجتبی(ع) هفت سال از عمر خود را در کنار پیامبر اکرم(ص) بوده و در بیعت رضوان و روز مباهله نیز حضور داشته است، ابراز کرد: اطلاعات روشنی از زندگی ایشان در دوران دو خلیفه نخست وجود ندارد، اما اطلاعات بدست آمده نشان دهنده حضورش در کنار امیرالمومنین(ع) در طول خلافت ایشان است و در جنگ‌های صفین و جمل نیز به عنوان یکی از فرماندهان سپاه امیرالمومنین علی(ع) در کنار ایشان حضور داشت.
وی با اشاره به اینکه امام حسن مجتبی(ع) پس از شهادت امام علی(ع) به امامت و خلافت رسید و در همان روز بیش از ۴۰ هزار نفر با ایشان بیعت کردند، گفت: همانگونه که معاویه مقابل امیرالمومنین(ع) ایستاد، با ترفند‌های مختلفی در برابر امام حسن مجتبی(ع) نیز ایستاد و سرانجام صلح را بر امام مسلمین تحمیل کرد که در صلح نامه آمده بود معاویه برای خود جانشین انتخاب نکند و امنیت مردم به ویژه شیعیان را تضمین کند.
طرفداران بنی امیه به دنبال محو پیروان مکتب علی(ع) بودند
معاون ارتباطات و امور بین‌الملل دانشگاه ادیان و مذاهب ادامه داد: شرایط به گونه‌ای بود که چند گروه دست به دست هم دادند تا حوادث تلخ تاریخ که همانا مظلومیت امام حسن(ع) بود را رقم بزنند که در آن زمان طرفداران بنی امیه و مشرکان و خوارج و بی ایمانان و سست ایمانان کمر به همت بستند تا پیروان مکتب علی بن ابیطالب (ع) را از صفحه روزگار محو سازند.
استاد دانشگاه بیان کرد: معاویه پایبند به شروط خود نبود و علاوه بر بی‌مهری که برخی نسبت به امام حسن مجتبی(ع) داشتند، مظلومیت این امام بر کسی پوشیده نبود و از یک طرف مورد انتقاد شدید برخی از یاران خود قرار گرفتند که مورد ظلم شدید معاویه بودند و برخی از یاران نیز از این حادثه شوک شدیدی احساس کردند، زیرا بنی امیه نسبت به اسلام و وفاداران به امیرالمومنین(ع) کینه شدیدی داشتند و به دنبال انتقام کشته‌های خود در جنگ‌های بدر و حنین بودند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر امام حسن(ع) با صلح مشروط خود زمینه را فراهم کرد تا هم پیروان راستین اسلام که در اقلیت بودند نجات پیدا کنند و هم واقعیت جاهلی بنی امیه را آشکار سازند و هم بی خبران از مسلمانان عادی بدانند که معاویه کیست.
صلح امام حسن مجتبی(ع) و رسوایی فریب‌کاری معاویه
تسخیری بیان کرد: صلح امام حسن مجتبی(ع) موجب رسوایی سیاست و فریب‌کاری معاویه شد که خود یک پیروزی محسوب می‌شد و عدم درک اطرافیان از واقعیت حاکم نیز رنج آور بود؛ حضرت همه وجود خود را در طبق اخلاص قرار داد تا جامعه مسلمانان راستین را نجات دهد و برای همه آشکار شد که جنگ معاویه برای اسلام نبود بلکه به دنبال سلطنت و سوار شدن بر گرده مسلمانان بود.
معاون ارتباطات و امور بین‌الملل دانشگاه ادیان و مذاهب تصریح کرد: آنچه امروز برای همه مسلمانان از جمله پیروان مکتب اهل بیت(ع) آشکار است، جایگاه امام حسن مجتبی (ع) در اسلام است و از نظر همه مسلمانان چه شیعه و چه سنی ایشان مرجعیت علمی و والایی دارند که این جایگاه بر گرفته از آیات قرآن و سنت رسول الله(ص) است که به اتفاق اکثر قریب به اتفاق مسلمانان ایشان مصداق بارز «و من عنده علم الکتاب؛ او كسى است كه علم كتاب نزد اوست» بودند.
وی گفت: کردار امام حسن مجتبی(ع) برگرفته از آیات قرآن است، پیامبر(ص) فرمودند: «که ای مردم من دو امانت گرانبها را به شما سپردم و تا زمانیکه این دو را چنگ زدید هرگز گمراه نخواهید شد» و اگر امروز گمراهی را در جامعه می‌بینیم به دلیل دور شدن از این خاندان است.
کریم‌ترین و شبیه‌ترین به پیامبر(ص)
تسخیری با بیان اینکه امام حسن مجتبی(ع) به کریم بودن معروف است، افزود: بذل و بخشش ایشان شامل همه اعم از اغنیا و فقرا می‌شد و ایشان سه بار و هر مرتبه همه اموال خود را بخشید؛ یکی از یاران حضرت می‌گوید که در سفر مدینه بودیم که خدمت حضرت سلام کردیم و ایشان به هر یک از ما ۴۰۰ درهم داد و گفتیم که ما نیاز نداریم، اما امام فرمودند که احسان من را برنگردانید.
استاد دانشگاه گفت: در خصوص امام حسن مجتبی (ع) روایت شده که ایشان از نظر چهره به قدری زیبا بود که پس از رسول اکرم(ص) هیچ کس همچون او چهره شکوهمند نداشت، نقل است که ایشان بیرون از خانه می‌نشست و فرشی می‌گذاشت و مردم نیازمند سر می‌زدند و سوال می‌کردند و ایشان به همه سوالات پاسخ می‌دادند.
وی ادامه داد: وقتی به امام حسن(ع) می‌گویند که شما عظمت خاصی دارید می‌فرمود که این عظمت الهی است، پیامبر(ص) فرمود که «آیا شما را از شبیه‌ترین به خودم خبر ندهم؟» و سپس فرمود: «خوش خلق‌ترین و نرم خو‌ترین و مهربان‌ترین به برادر دینی اش و با گذشت ترینتان در حال خوشنودی و خشم و سپس فرمود حسن تو از نظر صورت و سیرت شبیه من هستی.»
تسخیری گفت: نقل است پیامبر اکرم(ص) به چهره امام حسن(ع) می‌نگریست و می‌فرمود» به زودی حسن بعد از من رهبر و راهنمای مردم خواهد شد و او هدیه خداست که به من عنایت کرده و خبر من را می‌دهد و آثار من را به مردم می‌شناساند و سنت من را ادامه می‌دهد و امور مرا در کارهایش بر عهده می‌گیرد و خداوند به هر کسی که مقامات حسن (ع) را بشناسد، نیکی کند و مرا گرامی بدارد و رحمت کند.»
وی اضافه کرد: یکی از سحابه پیامبر(ص) می‌گفت: «همراه پیامبر(ص) بودیم ناگهان حسن (ع) را دیدم که باشکوه به سوی ما می‌آید که رسول خدا (ص) فرمود: جبرئیل راهنمای حسن و میکائیل استوار کننده اوست و او فرزند من و پاک سرشت از من است.»
معاون ارتباطات و امور بین الملل دانشگاه ادیان و مذاهب گفت: نقل شده مردی از اهل شام می‌گوید که «روزی در مدینه شخصی را دیدم با چهره‌ای آرام و بسیار نیکو و لباسی آراسته در برکرده و سوار بر اسب بود که درباره او پرسیدم و گفتند ایشان حسن بن علی(ع) است و خشمی سوزان سرتاپای وجودم را گرفت و بر علی(ع) حسرت بردم که چگونه پسری دارد و پرسیدم آیا تو فرزند علی(ع) هستی که وقتی تایید کرد سیل دشنام از من به سوی او روانه شد پس از آن، ایشان از من پرسید آیا غریب هستی؟، گفتم بله و ایشان فرمود پس با من بیا، اگر مسکن نداری من به تو مسکن می‌دهم و اگر پول نداری به تو کمک میکنم و اگر نیازمندی به تو کمک کنم و من از او جدا شدم در حالیکه محبوب‌تر از او روی زمین کسی برای من نبود که این همان معنای کرامت است.»
گفت‌وگو از الهام حلاجیان
انتهای پیام
