هم‌پای انقلاب در نقاط مرکزی شیراز

به گزارش ایکنا از فارس، این تور با محوریت حرم مطهر حضرت شاهچراغ(ع) و مسجد جامع شهدا (نو) به عنوان مهم‌ترین مراکز مذهبی شیراز و محل تجمعات انقلابی و قلب تاریخی این شهر طراحی شده است و وجود پایگاه و مدفن چند عالم بزرگ انقلابی در این مسیر بر اهمیت آن می‌افزاید.

همچنین در این تور پا به پای مردم شیراز در مسیر اصلی راهپیمایی‌های انقلاب اسلامی قدم برمی‌داریم و با عبور از میان دیوارنوشته‌های انقلابی، فتح مراکز مهم حکومتی رژیم شاه توسط مردم را نظاره می‌کنیم. از جاذبه‌های این مسیر وجود دیوارنوشته‌های بی‌نظیری است که از روزگار انقلاب به جامانده است.

میدان امام حسین(ع)

میدان امام حسین(ع) به دلیل قرار گرفتن در مجاور ستاد ارتش به فلکه ستاد شهره بود. این میدان محل تجمع و گذر راهپیمایان در ماه‌های پایانی انقلاب بود و در روز 22 بهمن 1357، 4 روز پس از پایان حکومت نظامی در شیراز، مردم با فتح برخی مراکز حکومتی از جمله ساواک، مجسمه شاه را که در وسط این میدان بود، پایین کشیدند.

خیابان خیام و پشت باغ مینو و کوچه نصریه

در محدوده این چند کوچه شعارها و دیوارنوشته‌هایی از سال‌های اولیه انقلاب اسلامی به چشم می‌خورد که برخی از آن‌ها به زمان مقابله مردم با منافقین مرتبط است.

باغ مینو

مهدی نمازی فرزند محمدحسین نمازی، سازنده هنرستان نمازی و از رجال سیاسی دوره پهلوی است که از مجلس نهم تا چهاردهم نمایندگی مجلس را بر عهده داشت و از سال 1328 تا 1357 سناتور رژیم پهلوی محسوب می‌شد. باغ مینو که در تملک مهدی نمازی بود به خاطر دخترش مینو چنین نامیده شده بود.

کوچه نوبهار

در این کوچه دیوارنوشته‌هایی از دوره انقلاب اسلامی به جا مانده است.

انجمن ایران و آمریکا

انجمن ایران و آمریکا به منزله کنسولگری آمریکا در شیراز بود و برنامه‌های آمریکا را در شیراز پی می‌گرفت.

چهار راه زند

چهار راه زند نیز محل بسیاری از تجمعات و راهپیمایی‌ها بوده است. در 16 خرداد 1342 مردم با هجوم به سینماهای این چهار راه، آن‌ها را که به مرکز فساد تبدیل شده بود به آتش کشیدند. در روز اربعین 1357 که با 29 دی‌ماه مصادف بود، مردم شیراز پس از یک راهپیمایی بسیار باشکوه و پرجمعیت، در نزدیکی چهار راه زند نماز جماعت ظهر را به امامت آیت‌الله بهاءالدین محلاتی اقامه کردند.

مسجد ولیعصر(عج)

مسجد ولیعصر(عج) واقع در خیابان داریوش سابق (توحید کنونی) از مساجدی بود که آیت‌الله محلاتی بنا نهاد. این مسجد که پایگاه آیت‌الله مجدالدین محلاتی محسوب می‌شد محل سخنرانی‌های انقلابی ایشان و نیز میعادگاه برخی تجمعات و راهپیمایی‌های مردم شیراز در سال 1357 بود.

میدان شهدا

فلکه شهرداری از اماکن مهم در اجتماعات و تظاهرات سال 1357 از جمله روز عاشورا محسوب می‌شود و معمولاً محل خواندن اعلامیه‌ها و قطعنامه‌های پایانی راهپیمایی‌ها بوده است. این میدان به دلیل درگیری روز 22 بهمن 1357 میان مأموران شهربانی و مردم و شهادت تعدادی از مردم در محدوده میدان، به میدان شهدا تبدیل شد.

ارگ کریم خان

به دلیل قرار گرفتن ساختمان شهربانی در مجاورت ارگ کریم خانی، در روز 22 بهمن 1357 مردم پس از تسخیر کلانتری‌ها و دستیابی به اسلحه، به سمت آخرین سنگر نیروهای شاه یعنی شهربانی هجوم آوردند و پس از جنگی طولانی میان مردم و مأموران شهربانی که روی پشت بام ساختمان شهربانی و در ارگ کریم خان سنگر گرفته بودند، بالاخره در ساعت 16 شیراز به طور کامل آزاد شد.

مسجد امام خمینی(ره)

این مسجد که در گذشته سپهسالار نام دشاته است از مستحدثات زمان حسینعلی میرزا فرمانفرما در شیراز محسوب می‌شود. تصویری زیبا و قدیمی از امام خمینی(ره) بر سر در این مسجد نصب شده است که از یادگاران اوایل انقلاب است.

آیت‌الله شیخ عبدالحسین حائری شیرازی در این مسجد نماز می‌خواند و پس از ایشان فرزندش آیت‌الله صدرالدین حائری شیرازی منصب اقامه نماز را در این مسجد برعهده گرفت.

آیت‌الله صدرالدین حائری شیرازی (1383-1309) برادر بزرگتر آیت‌الله محی‌الدین حائری شیرازی و از علمای مبارزی شیراز است. ایشان از یاران و همرزمان شهید اندرزگو و از پایه‌گذاران جریان بعثت بود و در توزیع و تکثیر اعلامیه‌ها و نوارهای سخنرانی امام خمینی(ره) نقش مهمی داشت.

آیت‌الله حائری در دوران پهلوی بارها مورد تعقیب، بازداشت، شکنجه و تبعید قرار گرفت. پس از انقلاب و در زمان دفاع مقدس بارها به مناطق عملیاتی سفر می‌کرد و در جمع رزمندگان قرار می‌گرفت. ایشان سرانجام در تاریخ 17 خرداد 1383 جان به جان‌آفرین تسلیم کرد و پس از نماز آیت‌الله‌العظمی بهجت بر پیکرش در حرم مطهر حضرت معصومه(س) آرمید.