ثوابی که تا ابد ذخیره خواهد ماند

حجت‌الاسلام والمسلمین امین رصاف، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم، به مناسبت فرارسیدن روز عرفه یادداشتی در اختیار ایکنای فارس قرار داده است که تقدیم مخاطبان می‌شود:

روز نهم ماه ذی‌الحجه، روز عرفه و به تعبیری روز نیایش با خداوند متعال است که در روایات آمده است اگر بنده‌ای در شب‌های قدر آمرزیده نشد، چشم امید او فقط باید به روز عرفه باشد. در این روز، بنده مؤمن باید دنبال بخشیدن گناهان باشد و با دعا و نیایش به خداوند نزدیک‌تر شود.

خداوند متعال در این روز به چند گروه توجه خاص دارد که اولین آن‌ها زائران امام حسین(ع) در کربلا هستند. حجاج بیت‌الله در صحرای عرفات و دستی که رو به آسمان با دلی شکسته بلند می‌شود از گروه‌های بعدی مورد توجه خداوند است. در روز عرفه که فضائل بسیاری دارد انسان سزاوار است از دعای سیدالشهدا(ع) خود را بی‌بهره نکند تا معرفت خود را نسبت به پروردگار افزایش بدهد.

چگونگی تکلم با خداوند متعال و طلب حاجات در دعای عرفه بسیار خوب بیان شده و امام حسین(ع) می‌فرمایند که «کور باد چشمی که تو را ندید» بنابراین انسان باید به تمامی نعمات خدا با تأمل نگاه کند تا به عظمت و بزرگی پروردگار و خالق جهان هستی پی ببرد. انسان رابطه خود و خداوند را با توجه به دعای عرفه تطبیق دهد، چراکه امام حسین(ع) در این دعا می‌فرماید که آن کسی که تو را دارد، چه ندارد؟ و آن کسی که تو را ندارد، چه دارد؟ بنابراین باید انسان به این نکته برسد که همه چیز خدا است و اگر کسی به این نکته رسید بی‌نیاز خواهد بود؛ همه چیز فانی است و تنها خداوند متعال می‌ماند بنابراین اگر کاری در راستای رضای خداوند بود اثر آن ماندگار خواهد شد.

اگر در روز عرفه کسی با نیت خالص و رضایت خداوند به نیازمندی کمک کرد، ثواب او تا ابد ثبت خواهد ماند، به همین دلیل علاوه بر دعا و نیایش در روز عرفه، هرکسی با توجه به توانمندی‌ها و ظرفیت‌ها باید ببیند چه کاری برای خشنودی خداوند می‌تواند، انجام دهد. اگر خداوند از فردی خشنود شد، او از دیگران متمایز می‌شود. انسان در این روز از خودش سؤال کند که اگر همه از من تعریف کنند، اما پروردگار و امام زمان(عج) از عملکرد من راضی نباشند آیا تعریف دیگران ارزش دارد؟

خداوند کسی را که به بندگان او خدمت کند، دوست می‌دارد لذا سعی کنیم در تمامی کار‌ها نگاه ما توحیدی باشد و در راه خشنودی آفریدگار قدم برداریم. چشم امیدی به دست این و آن نداشته باشیم تا اینکه دعای موحدانه شکل گیرد چراکه این دعا در درگاه احدیت مورد قبول واقع می‌شود.