ده‌زیار، روستایی که به عشق اهل‌بیت(ع) پرآوازه شد
روستای ده‌زیار از توابع بخش چترود کرمان به‌عنوان روستای نمونه قرآنی انتخاب شده و چند سالی است به دلیل برگزاری سوگواره تعزیه نه تنها در کرمان که در ایران شناخته شده است و اهالی آن ارادت خاصی به اهل بیت(ع) دارند.
به گزارش ایکنا از کرمان، روستای ده‌زیار از توابع بخش چترود در کرمان و یکی از روستاهایی است که از جوانب مختلف خوش درخشیده است. پیشه مردم روستا کشاورزی و پخت نان است به‌گونه‌ای که پیش از این به‌عنوان «روستای نان» شناخته می‌شد. ده‌زیار همچنین به‌عنوان روستای نمونه قرآنی نیز انتخاب شده و چند سالی است که به دلیل برگزاری سوگواره تعزیه نه تنها در کرمان که در ایران شناخته شده است.
سوگواره ملی تعزیه ده‌زیار هر سال به‌مناسبت سالگرد ارتحال امام خمینی(ره) و با حضور اساتید برتر کشور در مسجد جوادالائمه(ع) روستا برگزار می‌شود. در دهمین دوره برگزاری این سوگواره فرصتی فراهم شد تا برای اولین بار به ده‌زیار بروم. نزدیک غروب بود که به روستا رسیدم؛ شور و حال عجیبی در ده‌زیار وجود داشت. خیابان اصلی روستا شلوغ بود و مردم به‌ویژه جوانان و کودکان آماده می‌شدند تا خود را به محل برپایی تعزیه برسانند.
کوچه‌های منتهی به مسجد جوادالائمه(ع) با ریسه‌های رنگی چراغانی شده بود تا چراغ راهی باشد برای مهمانانی که وارد روستا می‌شوند. زمانی که به مسجد رسیدم باد خنکی در حال وزیدن بود و صدای اذان همه جا را پر کرده بود. عوامل اجرایی در حال تدارک برگزاری شبی دیگر از تعزیه بودند؛ خستگی در چشمان آنها دیده نمی‌شد و همه با عشق کمک می‌کردند. دو نفر از نوجوانان روستا با روی خندان به استقبال آمدند و چای تعارف کردند. هر کس هر کاری از دستش بر می‌آمد انجام می‌داد تا دِین خود را به اهل‌بیت(ع) ادا کند. زاکران تعزیه‌خوان در حال آماده شدن برای اجرا بودند و در این بین فرصتی فراهم شد تا در مورد برگزاری این سوگواره گفت‌وگو کوتاهی با دبیر اجرای سوگواره دهم داشته باشم.
ثارالله انکوتی، دبیر اجرایی سوگواره که خود از ذاکران اهل‌بیت(ع) و از اهالی ده‌زیار است، گفت: قدمت تعزیه‌خوانی در روستای ده‌زیار به حدود ۲۰۰ سال پیش برمی‌گردد و مردم روستا در تاسوعا و عاشورا مراسم تعزیه را به‌صورت کاروانی برگزار می‌کردند. درگذشته مردم و ذاکران اهل‌بیت(ع) به‌صورت کاروان عزاداری در روستا حرکت کرده و مراسم تعزیه را در خانه بزرگان روستا اجرا می‌کردند اما از پس پیروزی انقلاب اسلامی مراسم تعزیه‌خوانی در ده‌زیار به‌صورت حرفه‌ای و سکویی آغاز شد و مجالس در طول سال در سقاخانه حضرت ابوالفضل(ع) ده‌زیار و خانه وقفی مرحوم حاج یوسف برگزار می‌شد.
وی در مورد شکل‌گیری سوگواره تعزیه نیز بیان کرد: ما سال‌ها در سوگواره تعزیه مرکز استان شرکت می‌کردیم اما کارهای اجرا شده کیفیت زیادی نداشت. زیرا هم مورد استقبال مردم نبود و هم اینکه گروه‌های باکیفیت تعزیه استان و کشور برای اجرا دعوت نمی‌شدند در حالی‌که یک بخش برگزاری سوگواره تعزیه باید آموزشی باشد و کاری اجرا شود تا سطح کیفی تعزیه استان بالا برود. بنابراین تصمیم گرفتیم در روستای ده‌زیار سوگواره را برگزار کنیم.
دبیر اجرایی سوگواره ادامه داد: از حدود ۱۲ سال پیش این سوگواره برگزار می‌شود که به دلیل شیوع کرونا دو سال برگزار نشد و امسال سال دهم آن است. امروز سوگواره ده‌زیار به جایی رسیده که در دهمین دوره آن حدود ۳۰ استان متقاضی حضور در سوگواره بودند که به دلیل کمبود زمان با حضور ۹ گروه تعزیه از استان‌های مختلف موافقت شد.
انکوتی با بیان اینکه برگزاری سوگواره تعزیه ده‌زیار خود جنبه آموزشی دارد و امکان انتقال تجربیات تعزیه‌خوانان فراهم می‌شود، تصریح کرد: فیلم اجراها نیز ضبط می‌شود و اگر تعزیه‌خوان بخواهد در اختیار او قرار داده می‌شود زیرا تعزیه کار هنری است و هر تعزیه‌خوان در لحظه اجرا با توجه به حسی که از مردم می‌گیرد و نقشی که دارد اجرای متفاوتی ارائه می‌دهد.
دبیر اجرایی سوگواره تعزیه ده‌زیار در پایان ضمن تقدیر از مردم روستا در برگزاری این رویداد، گفت: مردم ده‌زیار به عشق اهل‌بیت(ع)، هر کاری که بتوانند برای برگزاری سوگواره انجام می‌دهند. گروهی پذیرایی از مهمانان و شام مراسم را برعهده دارند؛ گروهی اسب‌های خود را برای اجرا می‌آورند و هر کس در توان خود کمک می‌کند.
در همین حین مردم کم کم وارد محل برگزاری سوگواره می‌شدند؛ دیدن شور حال و حال مردم روستا که بی‌ادعا برای برگزاری مراسم تلاش می‌کردند و صحبت یکی از پیشکسوتان تعزیه که گفت «هر کجا برای اجرا می‌روم از من می‌پرسند ده‌زیار کجاست» نشان می‌دهد مردم این روستا راه درستی را انتخاب کرده‌اند و عشق آنها به اهل‌بیت(ع) بود که ده‌زیار را پرآوازه کرد.
گزارش از عطیه باقری، دبیر ایکنای کرمان
انتهای پیام
