بسیاری از افراد وقت و زمان خود را به ویژه در اوقات فراغت با دیدن فیلم و سریالهای مختلف و یا بیرون رفتن با خانواده و گذراندن ساعتی از روز را در باغها و بوستانهای اطراف شهر میگذرانند.
برخی از افراد نیز ترجیح میدهند هر وقت فرصتی پیدا کردند به دیدار دوستانی که مدتها از آنها بیخبر بودهاند بروند و در حقیقت صله رحم به جا بیاورند و برخی نیز از آنها کتاببازهای حرفهای هستند و تمایل دارند ساعاتشان را با مطالعه بگذرانند.
هر چند همه این موارد ارزشمند است، اما انسانهایی هستند که به عالیترینها فکر میکنند و روزها و ساعاتشان را با بهترین کتاب و آیات قرآن سپری میکنند و حتی به اندازهای در این حوزه دغدغه دارند که به آموزش افراد و گسترش فرهنگ قرآنی نیز میپردازند.
روایت یک زندگی قرآنی در مرز
مهناز کمگو متولد شهر کرج و مدیر خانه قرآن شهری اسماءالحسنی بیرجند است، او حدود ۱۶ سال است که کار قرآنی میکند که از این سالها مدت شش سال در استان تهران و 10 سال را در خراسانجنوبی فعالیت داشته است.
وی در گفتوگو با ایکنا خراسانجنوبی اظهار کرد: سال ۸۸ که به همسرم خبر دادند که قرار است در رسته مرزبانی نیروی انتظامی فعالیت کند، فکرش را هم نمیکردم که روزی در منطقه صفر مرزی زندگی کنم.
این فعال قرآنی بیان کرد: پس از تقسیم نیروهای آموزش دیده در مشهد، ایشان به هنگ مرزی گزیگ واقع در 17 کیلومتری افغانستان فرستاده شد و پس از ازدواج به این منطقه آمدیم.
کمگو ادامه داد: برای من خیلی سخت بود که از پایتخت به این روستای دورافتاده و بدون هیچ گونه امکاناتی نقل مکان کنم، بعد از ورود به منازل سازمانی این روستا اولین چیزی که نظر من را جلب کرد، دارالقرآن هنگ مرزی بود که امکانات عالی داشت اما کسی تا آن زمان در این مکان فعالیت نکرده بود.
وی افزود: من که سابقه تدریس قرآن داشتم، با هماهنگی با مسئول درالقرآن مشغول شده و کلاسهایی برای کودکان، نوجوانان و بانوان برگزار کردم، در مدت کوتاهی به این مکان رونق داده و توانستم بسیاری از ساکنان این مناطق را به سمت و سوی این کلاسهای قرآنی بیاورم.
این فعال قرآنی اظهار کرد: مدیر مدرسه با توجه به فعالیتهای من، پیشنهاد همکاری به مدرسه را به من دادند و بنده را به عنوان مربی پیشدبستانی و در ساعتهای تفریح و بعدازظهرها به عنوان مربی قرآن در مقطع ابتدایی دعوت کرد.
کمگو ادامه داد: همچنین به عنوان داور مسابقات قرآن در سطح شهرستان درمیان و مسابقات آموزش و پرورش فعالیت کردم و مدت پنج سال مربی طرح اوقاف فراغت دبستان 22 بهمن اسدیه و کلاسهای اوقات فراغت آموزش و پرورش فعالیت کردم.
دعایی که مرا دلگرم میکرد
وی افزود: تمامی فعالیتهای خود را بدون هیچگونه دستمزدی و فقط برای ترویج فرهنگ قرآنی در منطقه انجام میدادم و تنها امری که به من انگیزه میداد، پیشرفت قرآنآموزان بود که به من انگیزه ادامه فعالیت میداد.
این فعال قرآنی با بیان اینکه مدت پنج سال علاوه بر تحمل سختی دوری از خانواده و سختی کار همسرم، در این منطقه زندگی کردم، تصریح کرد: در صحیفه امام سجاد(ع) برای مرزبانان دعا کردند و این دعا من را دلگرم میکرد، اما گاهی اوقات شرایط زندگی بسیار سخت میشد، به خصوص زمانی که دوستان همسرم به شهادت میرسیدند.
کمگو ادامه داد: در سال ۹۳ همسرم به قرارگاه محمد رسول الله(ص) بیرجند منتقل و به بیرجند آمدیم و در این زمان با اینکه یک فرزند سه ساله و یک فرزند دو ماهه داشتم فعالیت قرآنی خود را در مسجد نزدیک منزل خود آغاز کردم.
وی با بیان اینکه در این زمان، آموزش قرآن را در سنین مختلف شروع کردم، افزود: با توجه به اینکه علاقه داشتم که در یک مکان مشخص کار کنم، اما مکان مناسبی نداشتم، بنابراین به پیشنهاد همسایهها و همسرم پیلوت منزل خود را برای آموزش قرآن آماده و برای مجوز از سازمان تبلیغات اسلامی اقدام کردم، برای گرفتن مجوز بسیار تلاش کردم تا اینکه موفق شدم.
او میگوید: در شبهای سرد زمستان ماشین را از خانه بیرون میزدیم تا بتوانیم کلاسهای قرآنی را برگزار کنیم.
این فعال قرآنی بیان کرد: حدود دو سال در همین محل و با این شرایط حدود ۴۰۰ قرآنآموز پرورش یافتند که همگی با توجه به اینکه دو ۱۲ متری داشتیم به صورت نوبتی از ۷ صبح تا ۱۲ ظهر از کلاسها استفاده میکردند.
کمگو تصریح کرد: به صورت همزمان با مسجد بلال نیز همکاری داشته و کلاسهای بانوان را در آنجا برگزار میکردم، از همان سال اول تصمیم گرفتم کودکان شش ساله که توانایی رفتن به پیشدبستانی را ندارند، تحت پوشش قرار دهم و به صورت رایگان یا با دریافت مبلغ ناچیزی تمام آموزشهای دوره پیشدبستانی را برای آنها داشته باشم.
وی افزود: در خردادماه سال ۹۷ توانستم یک طبقه در نزدیک محل زندگیم که متعلق به یک بانوی خیر که خادم مزار شهدای باقریه بود، اجاره و کلاسهای خود را در آنجا برگزار کنم.
این فعال قرآنی اظهار کرد: هم اکنون در حال آموزش حدود 40 قرآنآموز که همگی از لحاظ مالی مشکل دارند، هستم و اگر مهد قرآن نبود، حتماً از گذراندن این دوره محروم بودند و من نیز بسیار خرسندم که توانستم در این مسیر قدمی بردارم.
زهرا حمیدی، خبرنگار ایکنای خراسانجنوبی
انتهای پیام