تنوع‌بخشی به فعالیت‌های جدی قرآن؛ بازدهی نمایشگاه قرآن را بالاتر می‌برد

محمدرضا پورمعین، فعال قرآنی و از مدیران اجرایی اسبق نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم در گفت‌وگو با ایکنا؛ درباره اینکه آیا بیست و هفتمین نمایشگاه قرآن با سابقه ۲۶ ساله خود به پختگی لازم رسیده است توضیحاتی ارائه کرد و چند پیشنهادات ویژه برای رئیس فعلی نمایشگاه قرآن داشت. وی در سخنان خود ضمن تبریک حلول ماه مبارک رمضان، اظهار کرد: نمایشگاه قرآن دستاوردی از فعالیت‌های دولتی و مردمی قرآن هم در سطح ملی و هم در سطح جهان اسلام است. این نمایشگاه با هدف عرضه محصولات و کارنامه یک ساله فعالان و دست اندرکاران قرآنی در بخش‌های مختلف علمی، هنری، پژوهشی، خوشنویسی، مکتوب و فضای آی تی و نیز حوزه ناشران، چاپ و انتشارات کتب علوم مربوطه برگزار می شود. در کنار پرداختن به این موضوعات، گزارشی از فعالیت‌های جنبی از جمله فرهنگ قرآن، اقتصاد قرآن، برگزاری نشست‌های علمی و تخصصی و کارشناسی‌های مربوطه است که هم در بخش داخلی و هم در بخش بین‌المللی فعالیت می‌کنند.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه بیست و شش سال (حدود ربع قرن) از برگزاری نمایشگاه قرآن می‌گذرد، نمایشگاه باید خود را در حوزه‌های مختلف هنری، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و فعالیت‌های مختلف به خوبی نشان دهد. نمایشگاه قرآن به این دلیل که کارنامه مویدی در زمان و مکان دارد، لذا دست اندرکاران و برنامه‌ریزان از قبل برپایی این نمایشگاه می‌دانند این نمایشگاه در چه بازه زمانی و در چه محدوده مکانی برگزار می‌شود. از جمله مهمترین عناصر برای بهتر عرضه شدن برنامه‌ها و فعالیت‌ها بحث برنامه‌ریزی دقیق و هدف‌گذاری حداقل چند ساله در هر دوره است. در دوره‌ای که من مسئولیت برپایی این نمایشگاه را عهده‌دار بودم، غرض ما معرفی قرآن در ابعاد مختلف به صورت کلیات بود و خیلی وارد جنبه‌های تخصصی و گرایش‌های خاص نمایشگاه نمی‌شدیم. اما امروز با توجه به سابقه بیست و شش ساله این نمایشگاه، انتظار می‌رود نمایشگاه هر سال و هر دوره هدف و شعار خاصی را دنبال کند.

پورمعین با بیان اینکه حوزه ترویج و تبلیغ در نمایشگاه قرآن به اتمام رسیده، افزود: همه می‌دانند قرآن چگونه باید تبلیغ، ترویج و آموزش داده شود و یا اینکه چگونه کاربرد‌های فردی و اجتماعی آن می‌تواند به منصه ظهور برسد. امروز ما این مرحله را پشت سر گذاشته‌ایم و اینکه چقدر موفق بوده و چه دستاورد‌هایی داشته ایم بحث دیگری است، با این حال شایسته است در این ادوار نمایشگاه برای فعالیت‌های راهبردی خود در حوزه فرهنگ‌سازی، اقتصاد، عمل به قرآن کریم هم به صورت فردی و اجتماعی برنامه و محصول ارائه کند؛ لذا این مهم بدون کمک برنامه، هدف‌گذاری مناسب، فکر و اندیشه‌های نو محقق نمی‌شود.

این پیشکسوت قرآنی گفت: چهل سال از انقلاب اسلامی می‌گذرد و نسل انقلاب به رشد و کمال رسیده و انتظاراتی که از دستاورد‌های فرهنگی انقلاب دارند، بسیار بیشتر از گذشته است. نخستین پیشنهاد این است که برنامه‌ریزی دقیق، کامل و جدی با پرهیز از ارائه برنامه‌های متنوع را در دستور کار فعالیت نمایشگاه قرار دهند تا هر سال بتوانیم برنامه‌های مختصرتر و در دسترس‌تر به مخاطبان عرضه کنیم.

وی بیان کرد: پیشنهاد دوم این است که در نمایشگاه قرآن موضوع قرآن بیشتر از مسائل پیرامونی قرآن مطرح شود. درست است خوشنویسی قرآن، چاپ و نشر، مسابقه، آموزش و همه موارد مشابه این‌ها مهم هستند، اما آنچه که مهمتر است، خود قرآن است. به این بپردازیم که قرآن چگونه کتابی است و چگونه انسان را هدایت می‌کند و بیاییم قرآن را با قرآن معرفی کنیم، چرا که قرآن؛ «تبیان لکل شیء» است. قرآن خود را به عنوان نور، شفاء و به عنوان کتاب زندگی معرفی می‌کند. این چگونه زندگی کردن، چگونه راه پیدا کردن و چگونه شفا پیدا کردن باید از خود قرآن گرفته و معرفی شود.

 

محمدرضا پومعین با اشاره به پیشنهاد سوم در اداره نمایشگاه قرآن و بهتر برگزار شدن آن، گفت: ما در خلال برگزاری نمایشگاه قرآن، در حق قرآن کم لطفی کرده‌ایم و بیشتر جنبه‌های گزارشی و نمایشی پیرامونی فعالیت‌های قرآن را همواره مطرح می‌کنیم. قرآن هزار آیه در مورد قیامت دارد، قرآن دو هزار و پانصد آیه در خصوص زندگی روزمره (معامله، اقتصاد، جنگ، تربیت، ازدواج، طلاق، صلح و ...) دارد و هزار آیه پیرامون عبرت‌های تاریخی دارد. چرا این‌ها به صورت آثار حجمی، تجسمی، نمایشی به منصه ظهور گذاشته نمی‌شود و تنها توجه ما به این است که چند هزار جلد تفسیر و ترجمه از قرآن داریم. درست است این‌ها کارنامه و بخش مهمی از فعالیت‌های قرآنی است، اما این‌ها واقعا قرآن نیستند. قرآن خود معرف خود است.

پورمعین با بیان اینکه خداوندی که انسان را خلق کرده، کتاب هدایت او را هم خلق کرده، ادامه داد: تنوع‌بخشی به فعالیت‌های جدی قرآن و همچنین معرفی قرآن از زبان قرآن از جمله اهداف جدی نمایشگاه قرآن قرار بگیرد.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا شما در زمان انتقال ریاست خودتان به دوره بعد، نکات و پیشنهاداتی به رئیس بعدی را منتقل کردید؟ گفت: یکی از مشکلات ما در کشور در حوزه مدیریت فرهنگی بحث تغییر در افراد است و گاهی زود و گاهی دیر انجام می‌شود. در زمان ریاست خودم به مدیر بعدی همه آرزوها، اهداف و برنامه‌ها را به صورت مکتوب و منشور منتقل کردم و من خود جزء کسانی هستم که عاشق کار قرآنی هستم. خود را خادم کوچکی می‌دانم و تا کنون از نمایشگاه جدا نشدم و سعی کرده‌ام ولو اندک با دعوت و یا بی‌دعوت خود را درگیر فغالیت های این نمایشگاه کنم. در برخی دوره‌ها موفق بودیم و در برخی دوره‌ها کمتر و در برخی دوره‌ها اصلا موفق نبودیم. مهم این است سیاست گذاران از سطوح بالا این خاستگاه را بپذیرند که مثلا امسال در نمایشگاه قرآن موضوع سبک زندگی را مطرح کنیم و یا آموزش و یا در دوره‌هایی دوره معارف و معرفت‌افزایی و انسان و خاستگاه‌های او را مطرح کنیم. به این‌ها توجه شده، اما سلسله برگزاری نمایشگاه مانند ساختن یک ساختمان است که نبایستی ساختار و ترکیب آن به هم بخورد، حالا اگر معمار و مهندس این ساختمان تغییر کرد و اتفاقی برای مهندس قبلی افتاد، مهندس بعدی نمی‌تواند بگوید طبقه سوم و چهارم را نمی‌سازم و در عوض طبقه پنجم را می‌سازم. باید مراحل یک به یک طی شوند و ساختار و نقشه‌ای که از آن به عنوان مهندسی فرهنگی یاد می‌شود، رعایت شود. در فرهنگ هم ما نیاز به هندسه ساختار و ساختمان و اندازه‌گیری و دقت میلی‌متری داریم. این ساختار گاهی موفق بوده و گاهی نه.

انتهای پیام