شکست طرح‌های عفاف و حجاب زنانه؛ وقتی یک آیه قرآن را رها و بر آیه بعدی تمرکز می‌کنیم
گروه جامعه ــ مسئولان مذهبی و فرهنگی کشور برای عفاف و غیرت مردان که پیش زمینه عفاف و حجاب زنان در جامعه است چه کرده‌اند؟
به گزارش ایکنا؛ چهل سالگی یعنی سن بلوغ؛ یعنی باید نشست و به دقت عملکرد چهل ساله را در همه مسائل بررسی کرد و دید کجاها نقص داشته‌ایم، چه بخش‌ها و عملکردهایی باید تصحیح شود و چه عملکردهایی بر اساس اقتضائات زمان و مکان باید بازتعریف و اصلاح شود، قدر مسلم حجاب جزو این مسائل است.
اسلام دین منطق و شیعه، مذهب هوشمندی مداوم و تعریف و بازتعریف، برنامه‌ریزی و اصلاح است، فقه پویای شیعه یعنی سکونی وجود ندارد باید همیشه آماده بود مبانی اسلام را همچنان که ائمه(ع) فرموده‌اند بر اساس اقتضائات زمان و مکان و با استفاده از علم روز در جامعه جاری کرد.
نگاهی به اشتباهاتمان در حوزه عفاف و حجاب
نگاهی به سطح جامعه و شنیدن سخن مردم از زبان خود مردم نه از زبان هر کسی که مدعی است زبان گویای مردم است و نشان می‌دهد که مسئله حجاب همان مسئله‌ای که شهید مطهری به خوبی در کتاب خود تبیین کرده بود را نتوانسته‌ایم به درستی نهادینه کنیم. همین مسئله است که موجب شده اکنون موضوع حجاب بانوان از مهم‌ترین و چالش برانگیزترین موضوعات جامعه ما محسوب شود به نحوی که سیاسیون، مذهبیون، مسئولان قضائی، مسئولان انتظامی، دانشگاهیان، مسئولان تربیتی و در یک کلام همه خود را متخصص این موضوع دانسته و به آسیب شناسی و بیان راهکارهای مختلف برای آن بپردازند. راهکارهایی که طیفی از شدت برخورد و مجازات گرفته تا اجازه انتخاب آزاد را در بر می گیرد.
کل پارادایم کشور حجاب و عفاف را بر دوش زنان سوار کرده است
اما در این میان یک مسئله مهم قرآنی فراموش شده و افسوس که بخش اعظمی از افرادی که خود را صاحب نظر مسئله حجاب می‌دانند هیچ توجهی به اصل مهم قرآنی این مسئله ندارند. واقعیت این است که بر اساس آیات قرآن کریم برنامه ریزی و هدایت فرهنگی در خصوص حجاب باید از درونی کردن عفاف مردان آغاز شود و این یک اشتباه بزرگ بوده که کل پارادایم کشور حجاب و عفاف را بر دوش زنان سوار کرده است.
خداوند می فرماید: قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ؛ به مردان مؤمن بگو: چشمان خود را [از آنچه حرام است مانند دیدن زنان نامحرم] فرو بندند، و شرمگاه خود را حفظ کنند، این برای آنان پاکیزه‌تر است، قطعاً خدا به کارهایی که انجام می‌دهند، آگاه است. (آیه 30 سوره نور).
آیا دلیل شکست برنامه های فرهنگی حجاب و عفاف زنان عدم نقش دهی به مردان در این حوزه نیست؟
حال یک سؤال مهم مطرح است: چرا هیچ برنامه فرهنگی برای اجرای آیه 30 سوره نور در مساجد، مدارس پسرانه، برنامه‌های تربیتی هیئت‌های مذهبی که تعداد زیادی از پسران جوان کشورمان در آنها حضور ندارند و ... وجود ندارد؟ آیا دلیل عمده شکست برنامه‌های تربیتی در خصوص حجاب و عفاف این نیست که در این مسئله مهم فقط زنان دیده و مسئول شمرده شده‌اند و برای مردان هیچگاه در این زمینه نقش و مسئولیتی تعریف نشده است. در حالی که مسئولیت اصلی متعلق به مردان است.
علاقه به جلوه‌گری و زیبایی جزئی از ذات زنانه است و علاقه به دیدن این جلوه‌گری و زیبایی جزئی از ذات مردان است و این خصلت‌ها بر اساس آنچه اسلام فرموده است برای ایجاد و بقای خانواده در وجود این دو به ودیعه گذاشته شده است اما آیا اگر از سوی مردان مطالبه‌ای برای جلوه گری زیبایی زنان در ملاء عام وجود نداشته باشد و رشد و برجستگی کمال زنان به جای جمالشان مطالبه‌گری شود، زنان گوهر ارزشمند وجودی خود را به بازار می‌برند؟
البته معدود افرادی در خصوص غیرت مردان سخن گفته‌اند ولی تنها برداشت‌ها از غیرت مردانه برخوردهای شدید و همراه با ضرب و شتم مردان علیه خواهران و همسرانشان بوده که به حجاب توجه نکرده‌اند. یعنی در زمینه غیرت مردان به حدی خلاء مفهومی و گفت و گویی وجود دارد که تصور عمومی این است مردی که غیرت دارد نمی‌گذارد زنش از خانه بیرون برود و یا همسرش را مجبور می کند تمام بدن و حتی صورت و دستهایش را بپوشاند!
یعنی ما حتی غیرت مردانه به معنی محبت عمیق مرد به مادر، خواهر، همسر و دختر را تعریف نکرده‌ایم. غیرتی که بر مبنای آن مرد نگاه‌های آلوده هم جنس‌های خود را به خوبی برای محارم خود تبیین می‌کند و به آنها توصیه می‌کند که اگر می‌خواهید از این نگاه ها در امان باشید عفیف باشید.
اکنون وضعیت جامعه به نحوی شده است که مردان مفهوم غیرت را به نحوی متفاوت بازتعریف کرده‌اند و جلوه گری همسران و دخترانشان را در فضای مجازی و حقیقی مایه مباهات و فخر خود می‌دانند و آن را تشویق و به شدت برای آن هزینه می‌کنند و این غفلت بزرگ برنامه‌های مذهبی و فرهنگی ما در حوزه عفاف و حجاب بوده است.
کلام به حدی واضح است که نیاز به طولانی کردن مطلب نیست. برخورد امام علی علیه السلام با مسئله بی‌عفتی در جامعه بسیار خواندنی است: ایشان می‌فرمایند: «به من خبر رسیده که زنانتان در بازار تنه شان به تنه مردان بی‌ایمان و لاابالی می‌خورد آیا غیرت ندارید؟! کسی که غیرت ندارد خیری در او نیست.کنزالعمال، ج3، ص780، ح8735). به این مطلب توجه کنید، حضرت علی(ع) با آن هم قدرت و صلابت و شجاعت آیا نمی‌توانست برای خانم ها گشت ارشاد بگذارد؟ چرا در این رخ داد خانم ها را به مسجد دعوت نکرده و مورد سرزنش قرار نداده است؟ چرا مردان را خطاب و مسئله غیرت را به آنها یادآوری کرده است؟
و یک هشدار خداوند در قرآن قوم یهود را به این دلیل که از آیاتی که خداوند بر آنها نازل کرد آیاتی را که می‌خواستند برگزیده و بقیه را رها کردند مورد سرزنش قرار داده است(آیه 91 سوره انعام) . مراقب باشیم؛ این هم نوعی تحریف است اینکه تمام مسئولیت عفاف وحجاب را بر گردن زنان بگذاریم یعنی فقط به آیه 31 سوره نور توجه کرده‌ایم قبل از اینکه پیش زمینه اجرای آن یعنی آیه 30 این سوره را مورد توجه قرار دهیم.
خداوند اول به مردان و سپس به زنان دستور عفاف داده است و خطاب به زنان فرموده «وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛ و به زنان باایمان بگو: چشمان خود را از آنچه حرام است فرو بندند، و شرمگاه خود را حفظ کنند، و زینت خود را [مانند لباس های زیبا، گوشواره و گردن بند] مگر مقداری که [طبیعتاً مانند انگشتر و حنا و سرمه، بر دست و صورت] پیداست [در برابر کسی] آشکار نکنند، و [برای پوشاندن گردن و سینه] مقنعه های خود را به روی گریبان هایشان بیندازند، و زینت خود را آشکار نکنند مگر برای شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدران شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران شوهرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان [هم کیش خود] شان، یا بردگان زر خریدشان، یا خدمتکارانشان از مردانی که ساده لوح و کم عقل اند و نیاز شهوانی حس نمی کنند، یا کودکانی که [به سنّ تمیز دادن خوب و بد نسبت به امیال جنسی] نرسیده اند. و زنان نباید پاهایشان را [هنگام راه رفتن آن گونه] به زمین بزنند تا آنچه از زینت هایشان پنهان می دارند [به وسیله نامحرمان] شناخته شود. و [شما] ای مؤمنان! همگی به سوی خدا بازگردید تا رستگار شوید». (آیه 31 سوره نور).
انتهای پیام
