در روز دوازدهم ماه رمضان چه لباس‌هایی بپوشیم؟

حجت‌الاسلام والمسلمین علی رحمانی، مدرس حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با ایکنا درباره دعای روز دوازدهم ماه رمضان گفت: برای مقدمه باید عرض کنم ما سه گونه دعا داریم، ماثورترین دعایی که برای ما مسلمانان وجود دارد سوره حمد است، در این سوره با خدا حرف می‌زنیم در حالی که ابتدا او را غایب فرض کرده ایم، بعد می‌گوییم تنها تو را می‌پرستیم و از تو یاری می‌جوییم، بعد دعا می‌کنیم که ما را به راه راست هدایت کن، این دعایی قرآنی است که خدا به ما یاد داده است و در قرآن کریم مشابه این دعا وجود دارد، یکسری دعاها را هم اهل بیت(ع) به ما آموخته‌اند، یکسری هم خودمان با خدا حرف می‌زنیم، همه این‌ها درست و نیاز بشر است، نکته اجتماعی قابل توجه این است که معمولاً در دعاهای ماثور ما وادار به کار می‌شویم، مثلا اگر از خدا شفای مریض‌ها را می‌خواهیم نباید دکتر برویم؟ چیزی را که برای شما به عنوان دعای ماثور گفته اند چیزی است که باید دنبالش می‌رفته ایم و در عین حال از خدا استمداد کمک کنیم، صفات و ویژگی‌هایی که ما در دعا می‌خواهیم یعنی این‌ها مواردی است که باید در زندگی محقق کنیم.

این پژوهشگر دینی تصریح کرد: مثلاً اگر در دعای ماه رمضان بگوییم «اغنِ کل فقیر»: همه فقرا را غنی کن، یعنی من هم از کسانی ام که برای رفع فقر هدف و برنامه دارم، یا وقتی می‌گوییم خدایا مرا از دروغ بازدار معنایش این است که من سعی می‌کنم دروغ نگویم و تو هم کمکم کن، یا این که آیا ممکن است خودم روزه نگیرم؟ وقتی در دعا می‌گویم خدایا من را از روزه‌داران واقعی قرار بده!، جالب این است که بنظر من، سخت‌ترین برخورد خداوند با انسان‌ها زمانی است که چیزی را بگویند و عمل نکنند، «كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ»(61/3): خداوند را غضبناک می‌کند آنچه را که می‌گویید و بدان عمل نمی‌کنید. یکی از مصادیق این آیه، عباراتی است که در دعا می‌گوییم ولی عمل نمی‌کنیم، پس تا وقتی که از خودمان مطمئن نیستیم خیلی دعاها را به زبان نیاوریم.

وی در ادامه گفت: در دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان که دعای طولانی‌تری نسبت به روزهای دیگر این ماه است، بیان شده:«اللهمّ زَیّنّی فیهِ بالسّتْرِ والعَفافِ واسْتُرنی فیهِ بِلباسِ القُنوعِ والکَفافِ واحْمِلنی فیهِ على العَدْلِ والإنْصافِ وامِنّی فیهِ من کلِّ ما أخافُ بِعِصْمَتِکَ یاعِصْمَةَ الخائِفین» یعنی خدایا مرا در این روز با پوشش و پاکدامنى زینت ده و جامه قناعت و کفاف بر من بپوشان، در این روز بر عدل وانصاف ترغیبم کن و در آن از هر چیز که می‌ترسم، نگاهم دار، به امید نگاهدارى خودت! اى پناهِ خائفان؛ درباره ستر و عفاف زیاد گفته‌اند و شنیده‌ایم اما فقط این نکته را بگویم بر خلاف تفکر غربی از منظر این دعا، زیبایی در پوشش و عفاف است، پوشش هم آن چیزی است که بیشتر بر حفظ ظاهر تاکید دارد و عفاف ناظر بر جنبه روحی و شخصیتی و هر دو لازم هستند. در این دعا از خدا می‌خواهیم که هم ظاهر زیبا داشته باشیم و در عین حال، زیبایی معنوی و باطنی هم کسب کنیم. اما قنوع یعنی چه؟ قنوع یعنی قناعت داشتن و خویشتن‌داری در آنچه که داریم و کفاف نیز یعنی به اندازه نیاز مصرف کردن؛ آدم‌های قانع لباسی را بر تن دارند که به واسطه آن دست جلوی مردم دراز نمی‌کنند و زشتی‌هایی که به واسطه حرص و طمع ممکن است آشکار شود، پوشانده می‌شود، حالا ما از خدا می‌خواهیم که این لباس را بر ما بپوشان و البته خود نیز باید در مسیر آن حرکت کنیم.

حجت‌الاسلام رحمانی افزود: در ادامه دعا می‌خوانیم خدایا مرا در این روزها به سمت کسانی ببر که عدل و انصاف را رعایت می‌کنند، عدل یعنی حق هر چیز را ادا کردن، اما انصاف یک تفاوت با عدل دارد چرا که ممکن است جایی حقی داشته باشم اما انصاف نباشد که حقم را بگیرم، مثلاً من حق دارم هر لباسی که می‌خواهم بپوشم اما انصاف این است که رعایت سن و سالم را بکنم و لباس متناسب سن‌ام بپوشم، خیلی موارد در زندگی هست که صرفاً دنبال حق و قانون رفتن، خانواده‌ها را از هم می‌پاشاند، مثلاً زن حق دارد از همسرش برای کار منزل پول بگیرد اما باید ببینیم مقتضای آن زندگی چیست و چطور می‌توان زیبایی‌های زندگی مشترک را با هم تقسیم کرد، حرکت کردن بر حدود انصاف زیبایی‌هایی دارد که حرکت بر حدود قانون آن زیبایی‌ها را ندارد، در شرع هم داریم که یکسری مسائل حرام اند و یکسری حلال، اما آیا ما فقط به این حلال و حرام فقهی بسنده می‌کنیم؟ خیر بلکه مستحبات و مکروهات را هم بسیاری مواقع رعایت می‌کنیم و می‌بینیم که رعایت آن‌ها چقدر تاثیر مثبت برما و زندگی دارد.

وی در پایان اظهار کرد: قسمت انتهایی دعا می‌خواهد که ترس و اضطراب از ما زدوده شود، جامعه بشری امروز اضطراب بیشتری نسبت به گذشته دارند، قدیماً در آموزش و پرورش رویکرد یادگیری‌محور داشتیم اما امروز به دلیل نمره‌محورشدن، اضطراب به دانش‌آموزان القا شده است و من تاسف می‌خورم که چرا دانش‌آموز به جای نشاط و یادگیری، بخاطر خوف از معلم و والدین درس می‌خواند. مسائل بسیاری در دنیای امروز برای ما ترس‌های کاذب ایجاد کرده است: از ترس گرسنگی و گرانی و قحطی گرفته تا این مسائلی که عرض کردم، ایمنی یافتن از ترس‌ها نیاز به چنگ زدن به ریسمانی دارد که خیلی محکم باشد و حفاظی نیاز دارد تا پشتِ بامِ ایمانِ ما را از پرت شدن به پایین و سقوط محافظت کند. با این رویکرد از خداوند می‌خواهیم که توفیق بدهد این ترس‌ها و اضطراب‌ها دامن‌گیر ما نشود.

انتهای پیام