گسست هویت شهری

به گزارش ایکنا، جهان اقتصاد نوشت: شهر و شهروند، رابطه این دو مقوله زمانی دارای تعریف است تعریف مناسبی از هویت شهر و شهروندی داشته باشیم، «هویت» مجموعه ای از صفات و شاخص هایی است که فرد یا اجتماع را معنا و مشخص می کند و برای رابطه ی آن با ارکان مختلف جامعه تعریف دقیقی بیان می کند و نیز می توان گفت؛ هویت می تواند معلول زیستگاه بشری باشد، بشر بعنوان عامل نوع زندگی تشخیص می دهد چگونه نوع زیستن را انتخاب کند و معیارهای زیستی را برای خود برگزیند.

برای داشتن هویت نیاز به استفاده از لازمه های فرهنگی، آموزشی، تحصیلی و آگاهی است، مدیریت درست بشر و تامین نیازهای فکری بشری تاثیر مستقیم بر کارکرد شهروندان و هویت بخشی به شهر را ایفا می کند. حکومت ها گاها پیشرفت و مدرنیته را به هر شکلی یا پس می زنند یا به شیوه ای اجرا می کنند نظام فکری حاکم بر جامعه و هویت شهروندان برای پذیرش را در نظر نمی گیرند و وقتی شهر و شهروند بدون تاریخ ، فرهنگ قصد توسعه و پیشرفت را داشته باشد به بن بست ها و وارونگی فرهنگی ختم می شوند. مدرنیته همانطور که قابلیت های شهروندی و توسعه فکری شهروندان را معنا می دهد تاریخ واقعی زندگی انسانها را می تواند مفهوم ببخشد و توسعه را بدون تاریخ فرهنگی معنا و مفهومی نمی دهد.

تراکم آپارتمان ها، سازه های نامطلوب بدون تاریخ و‌هویت، فقدان نگاه فرهنگی به مبلمان شهری و… همگی موجب می شود که شهروندان دچار از هم گسیختگی شهری شوند و نتوانند به شهر هویت ببخشند. «هویت شهری» زمانی گسست پیدا می‌کند که اجتماعات ملی نخبگان دچار افتراق و جدایی باشد و نخبگان اجتماعی نتوانند جامعه شهری را بخوبی شخصیت دهند و مسیر فرهنگی مناسب و دقیق برای شهروندان ترسیم کنند.

صرفا ساختن مدرسه، کارخانه، اجرای سیستم اداری منظم نمی تواند هویت شهروندان را در شهر کیفی کند. طراحی شهری بخش مهم و ارزشمند زندگی بشری است که فرهنگ را به اجتماع تزریق کند. همواره نمای عمومی شهر وضع فکری شهروندان را نشان می دهد که غالبا این نقیصه در همه شهرهای ایران بخوبی عیان است که شهر، نمای خوبی از تفکر شهروندان را ندارد.

اما راهکار چیست؟! و چگونه میبایست سیمای عمومی شهر را متفاوت کرد؟! چگونه می توان نظام اجتماعی و فکری شهروندان را با مبلمان و نمای شهری همخوان کرد؟! اغلب برنامه های توسعه ای شهر بخوبی به مرحله اجرا نرسیدند و شهرداران و شوراها اسیر سیاسی کاری و دور شدن از قالب فرهنگی نظام شهری شدند. راهکار اصلی آن است که سیاستگذاران امور شهری ، پروژه های شهری را به گونه ای تعریف و اجرا کنند که مناسب با منافع عمومی مردم و تفکر جامعه باشد و همخوانی مناسب بین آن بوجود بیاورند.

ما اگر نتوانیم هویت شهری را به شهروندان بازنمایی کنیم و از آن به سادگی عبور کنیم دچار تداخل فرهنگی و نبود سیمای مناسب شهری می شویم و سایر آسیب ها و معضلات به تناوب آن نمایان می شوند.