نقد‌هایی از جنس «دلواپسیم»، بر خلاف حمایت‌های رهبری از تیم هسته‌‌ای است

مهدی مطهرنیا، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره برگزاری همایشی با عنوان «دلواپسیم» در جهت انتقاد از توافق ژنو گفت: از منظر اخلاق سیاسی معتقدم جناح‌های گوناگون سیاسی در جهت بیان اعتقادات و باورهای خود در گستره ملی و میهنی که هم اکنون در نظام جمهوری اسلامی از پشتوانه‌های شرعی نیز برخوردار است، آزادند.

وی ادامه داد: من براین باورم که جناح‌های سیاسی با هر نیت و شخصیت‌های سیاسی با هر منفعتی باید آزادانه در فضای سیاسی به بیان نظرات و دیدگاه‌های خود بپردازند و هیچ امر قدسی نمی‌تواند مانعی برای آزادی بیان، اعتقادات و باورهای گروه‌ها و جناح‌های مختلف فکری، سیاسی و اندیشه‌ورزان حوزه‌های گوناگون باشد.

بی‌توجهی به اصول مسلم رهبری نظام در مذاکرات در همایش «دلواپسیم»

مطهرنیا اظهار کرد: اما جای تعجب این است کسانی که مدعی خطوط قرمز در مسیر رفتار و عمل سیاسی خود بر مبنای گزاره‌های قدسی بیان شده از سوی رهبری نظام جمهوری اسلامی می‌باشند نشستی را برگزار کنند که در آن چه از منظر صحبت‌ها و بیانات و چه از منظر تراکت‌های تبلیغاتی و پوسترها اصل مسلم مورد نظر ایشان یعنی حمایت کامل از مذاکره‌کنندگان و «فرزندان انقلاب» خواندن آنها زیر سؤال می‌رود.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد عنوان کرد: باید بپذیریم که حزب، خانه قدرت سیاسی است و احزاب در آستانه انتخابات آینده مجلس در تپش و التهاب ناشی از سوگیری‌های آینده مردم در انتخابات مجلس شورای اسلامی به سر می‌برند و اگر آنچه در 24 خرداد 1392 اتفاق افتاد تکرار شود برای بسیاری از احزاب و جناح‌های سیاسی شرکت‌کننده در چنین گستره‌ای چندان مطلوب نخواهد بود.

مطهرنیا تأکید کرد: لذا به نظر می‌رسد که آنچه که رخ داد جلوتر از رهبری حرکت کردن و نادیده گرفتن گزاره‌های جدی‌ای بود که رهبری نظام جمهوری اسلامی با درایت و خردمندی در ارتباط با حمایت از مذاکرات دیپلماتیک هسته‌ای بیان کردند.

آیا گروه‌های سیاسی دیگر نیز اجازه برگزاری چنین همایش‌هایی را دارند؟

این کارشناس مسائل سیاسی تصریح کرد: اکنون پرسش این است که اگر چنین نشستی از سوی احزاب جناح‌های دیگر در دوره گذشته صورت می‌پذیرفت آیا کسانی که در آن نشست شرکت کرد‌ه‌ بودند با احکام متفاوت قضایی روبرو نمی‌شدند؟ یا پیگیری‌های امنیتی درباب آنها صورت نمی‌پذیرفت؟ هم اکنون آیا گروه‌های موافق مذاکرات می‌توانند چنین همایشی را در نقد آنچه که در هشت سال گذشته در پرونده هسته‌ای انجام پذیرفت به مانند سخنرانان گروه‌های مخالف ونوع احتجاجات آنها در یک محل مانند لانه جاسوسی برگزار کنند؟ به نظر می‌رسد این پرسش‌هایی است که در میان افکار عمومی مطرح است.

مطهرنیا اظهار کرد: من معتقدم که همگی مدعی آن هستیم که به منافع ملی و آینده نظام جمهوری اسلامی و از همه مهم‌تر به منافع ملت ایران در پرتو باورهای دینی و ارزش‌های ملی آنان می‌نگریم، اما آنچه که به آن عمل می‌کنیم بیش از آنکه دربرگیرنده منافع ملی باشد در خدمت اهداف جناحی و منافع فردی است. لذا قضاوت را باید بر عهده قضات حکومت، رهبران سیاسی و افکار عمومی مردم گذاشت.

مسئله روش‌های نقد است نه مخالفت یا موافقت با توافق‌ ژنو

وی افزود: یک‌بار است که ما در این مسائل به روش‌ها می‌اندیشیم و یکبار بر روی موضوعات تمرکز می‌کنیم. آنچه که امروز مطرح است نه موضوع پرونده هسته‌ای و خوب بودن یا بد بودن توافق‌نامه ژنو، بلکه روش‌هایی است که در جهت نقد و نفی یا تثبیت و پذیرش آن به کار می‌بریم.

مطهرنیا یادآور شد: اینجا تقابل میان موافقان و مخالفان این توافق‌نامه نیست بلکه تقابل میان روش‌های نقد است. روشی که به کار گرفته می‌شود و نوع قضاوتی که درباب روش‌های به کار برده شده از سوی جناح‌های سیاسی در بافت‌های موقعیتی گوناگون توسط نهادهای رسمی به انجام می‌رسد، عملکردها و رفتارهای نظام را با پرسش روبرو می‌سازد.

وی در توضیح این مطلب گفت: اینکه در بحبوحه تلاش ایران برای دستیابی به یک پیمان جامع با 5+1 و نگارش سند نهایی چنین همایشی در تهران با این حجم از سخنرانان در مسئولیت‌های گوناگون رسمی و غیر رسمی صورت می‌پذیرد، نام «دلواپسیم» به خود می‌گیرد و به نام حمایت از مذاکره‌کنندگان، کاریکاتورها و تراکت‌هایی توزیع می شود و سخنانی بیان می‌شود که اساسا نفس مذاکره مورد تأیید رهبری نظام جمهوری اسلامی از سوی کسانی که بیش از همه ادعای پیروی راستین و بی‌بدیل ایشان را دارند زیر سئوال می‌رود برای افکار عمومی جای پرسش خواهد بود.

دستگاه قضا زیر نگاه تیزبین افکار عمومی

این استاد دانشگاه اظهار کرد: اکنون نحوه مقابله نهادهای حکومتی در حوزه قضا در برخورد با کسانی که معیارهای مطرح شده و خطوط قرمز تعیین شده از سوی رهبری نظام را زیر پا می‌گذارند زیر نگاه تیزبین افکارعمومی خواهد بود، چرا که اگر همین اقدام از سوی جناح‌های سیاسی دیگر درهشت سال گذشته در مخیله‌شان راه می‌یافت در نطفه خفه می‌شد چه برسد که بتوانند در جایی از تهران آن را به انجام برسانند و در یک گستره رسانه‌ای بسیار پرپهنا به بیان آن بپردازند.

اراده حکومتی در ایران و آمریکا بر حل مسئله هسته‌ای است

مطهرنیا درباره تحلیل خود از مذاکرات نهایی ایران و 5+1 و نگارش متن پایانی با توجه توافق اولیه در ژنو گفت: متن نهایی تعریف عملیاتی پذیرفته است و در یک مهندسی معکوس در حال تبدیل شدن به یک متن نظری است. هم اراده حکومتی در ایران و هم اراده حکومتی در ایالات متحده آمریکا بر آن است که پرونده هسته‌ای ایران در حالتی متعادلانه و متناسب با وزن بازیگران براساس قاعده برد-برد حل شود.

وی عنوان کرد: تنها یک شگفتی‌ساز است که می تواند این تلاش را با شکست روبرو سازد و این بالعکس فضاهای گذشته است. به همین دلیل است که عجولانه در تهران در همایشی با عنوان «دلواپسیم» چنین اتفاقی روی می‌دهد، چون افرادی که این همایش را برگزار کردند به این نتیجه رسیده‌اند که این مذاکرات پایان خواهد پذیرفت لذا می‌خواهند شگفتی‌آفرین شوند.

پیروزی ایران در مذاکرات، پیروزی در مقابل 50 درصد قدرت جهانی است

مطهرنیا تأکید کرد: نکته اساسی آن است که ایران متناسب با وزن خود در این مذاکرات در برابر با 50 درصد قدرت جهانی به بردی مناسب با جایگاه خود دست خواهد یافت.

وی افزود: فراموش نکنیم که براساس پیمایشی که در سال 2008 و در زمانه رکود اقتصادی انجام گرفت ایالات متحده آمریکا به تنهایی 20 درصد از قدرت جهان، اتحادیه اروپا  14درصد، چین 14 درصد و روسیه 2 درصد از قدرت جهانی را دارا هستند. لذا 5+1 یعنی 50درصد قدرت عملیاتی جهان که در هشت پیشران تعریف شده برای اندازه گیری قدرت ملی کشورها سنجیده می‌شود.

مطهرنیا اظهار کرد: لذا دستیابی به حداقل پیروزی نیز در مذاکرات دیپلماتیک در برابر 50 درصد قدرت جهانی یک برگ برنده بزرگ برای دولت جمهوری اسلامی ایران خواهد بود.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی عنوان کرد: به همین دلیل است که  در عین همه بدبینی‌های به حق رهبری نظام در ارتباط با خاطره و حافظه تاریخی ملت ایران در برخورد این کشورها با ایران، بالاترین میزان حمایت از تیم مذاکره کننده از سوی ایشان وجود دارد.

مطهرنیا در پایان تصریح کرد: آنچه که الان دیده می‌شود در حقیقت بازگذاشتن فضا در جهت تمرین دوره‌ای دیگر از فعالیت سیاسی در ایران و آزمایش ولایت‌پذیران و قانونمداران مدعی در هر دو جناح سیاسی برای آینده خواهد بود.